wat een wind

Ik heb weer een paar busjes genomen naar de Franse kant om naar Baie de l 'Embouchure te gaan. Ik wil gaan kajakken naar de mangroven. Aangezien ik langs de vlindertuin kom ben ik, mijn belofte indachtig nog maar eens op jacht gegaan voor een afbeelding van die blauwe vlinders. Het is gelukt. Niet zozeer een foto, maar een filmpje. Er waren er 2 neergestreken op een palmblad en hun soortgenoten kwamen af en toe langs. Even wachten en kip ik heb je.
Toen naar Le Galion beach om een kajak te huren. Het waait flink, ze hebben geen tonnetjes, dus gaan de camera en de telefoon in ziplock zakjes. Slecht idee, er is nauwelijks mogelijkheid of reden om foto's te maken, dus had ik de hele boel net zo goed achter kunnen laten. Nu was ik steeds bang de boel, achter me op de droogste plaats gesitueerd, te verliezen.

Ik ben net op weg om deze flinke baai over te steken naar de mangroven, het waait de hele tijd al flink, maar ineens steekt hij nog meer op en begint het te regenen. Lekker hoor, is er daarboven soms iemand die me iets wil vertellen? Met minimaal zicht, flinke golven en het geluid van wapperende zeilen van 2 windsurfers die langs me heen schieten, voel ik me niet zo comfortabel.
In de luwte van de mangroven gaat het allemaal een stuk ontspannender, maar de joekels van leguanen van 1 1/2 meter lengte die me zijn beloofd kom ik jammer genoeg niet tegen. Ik hoor wat geritsel in de takken, zie grote en kleine vogels, de rimpelingen in het water wijzen op vissen van niet geringe afmeting en nog op zee een vliegende vis. Daarmee moet ik het voor vandaag doen. De regen is gelukkig wel gestopt.

En dan moet ik zien terug te komen bij de verhuurder. De parasols in de verte geven de richting aan, maar met de stroming op de heenweg in gedachten wil ik niet meer op het breedste stuk van de baai oversteken, dus blijf ik iets dichter aan de kant,waardoor ik tegen de wind in een grotere afstand moet overbruggen. En dat lukt dus niet. Op een gegeven moment duwt de branding me naar het strand en ga ik verder lopend langs de kustlijn, een zwabberende kajak achter me aan trekkend. Puf.

En dan, na een gezellig gesprekje met de eigenaar van het Galion Beach restaurant wandel ik weer, net als zaterdag naar Baie Oriient. en dan een stuk verder langs rare cactussen, in afbraak verkerende huizen naar Cul de Sac.
Eenmaal terug op de rondweg tref ik een busje die een wel heel vreemde route volgt. Sightseeing door kleine straatjes en zelfs over een onverharde weg. ?????
We halen, voor we de weg naar Philipsburg vervolgen, zijn zoontje van school. Moet kunnen toch!

In Philipsburg loop ik nog even over de markt, scoor een jurkje en drink een chocolademelk op een steiger.
En dan wring ik me door een alcohol walm in het busje naar Maho. met daarin 8 toeristen die een beetje teveel hebben mogen proeven bij de rumfabriek. Wat een herrie. Blij dat de rit maar een half uurtje duurt.