Chaudiere Pool en tuben

Rustig, zeg maar gerust lui van start na die heftige dag van gisteren. We willen gaan tuben. Da's in een autoband de rivier af en dan maar hopen dat er genoeg stroomversnellingen zijn om het een beetje leuk en spannend te maken. Maar het is te koud. Er hangen weer eens dikke wolken boven Marigot. We pakken de auto, rijden naar het noorden, om in Bense over de vroegere Chaudiere plantage te wandelen naar de pool en waterval. Deze moet ook weer vreselijk mooi zijn. De lengte van de wandeling hangt af van de auto die je hebt. Met een 4WD is hij kort, met een auto als de onze is hij wat langer. Een steile modderige weg leidt ons naar een wegwijzer die ons het bos in wijst voor de pool. Glibberen omhoog, omlaag, wat treetjes, maar een best pad is het niet. Als we dan ook nog uit meerdere richtingen kunnen kiezen, zijn we er wel een beetje klaar mee. Allebei hebben we de inspanning van gisteren nog in de benen zitten, we gaan terug.
Op de steile modderweg naar boven haalt een pickup truck ons in. We vragen een lift achterop de bak en kunnen bij de betonmolen op een pallet zitten. Geweldig en wat een stuk hebben we dan toch nog afgelegd.

Via een lunch stop in Calibischie, waar het wat levendiger is dan van de week, rijden we naar de tube- compagny.
Waar van de week allemaal jongens zaten en stapels banden lagen, is er nu helemaal niets of niemand te bekennen. Maar gelukkig is er aan de overkant in het kantoortje een vrouw die voor ons een gids kan op trommelen. David kan, maar hij is in Marigot, dus of wij hem op kunnen halen. Wel ja, alles om het voor elkaar te krijgen. Later trekt ze nog aardig wat van de prijs af omdat we hem hebben opgehaald.
Het tuben is gewoon leuk. Je ligt een beetje dom in een autoband, beweegt je al dan niet voort met armen en/of benen en probeert een beetje goed uit te komen voor een versnelling, waar je dan met de benen omhoog, ellebogen binnen de band getrokken in dobbert en rondjes draait door de bewegingen van het water en het stoten tegen rotsen. Billen intrekken, om ze niet bont en blauw te stoten op de ondiepe stukken.
Wij vermoeden dat ze de stenen/rotsen in de rivier een beetje hebben neergelegd, om de stroom te manipuleren. En dat is ook zo,
bekent David.
Ze dobberen hier soms met groepen van een man of zestig van de cruise-schepen. Blij dat wij het wat rustiger hebben. Het mocht wat sneller, maar het water staat niet zo hoog.
Dat was een leuk uitje, door een mooi stukje natuur.