watervallen en een meer

VROEG.....om 1/2 8 in de auto om bij de Emerald Pool te zijn voor de toeristen hordes. De wegen zijn 99 % beter dan we- de info lezend- hadden verwacht.
De Chinezen hebben de laatste jaren de infrastructuur hier aanmerkelijk verbeterd. Gevraagde tegen prestatie: verbreek de banden met Taiwan.
Half 9, geen levende ziel te bekennen bij wie we een kaartje kunnen kopen. Het is wel mogelijk te schuilen voor de hoosbui die losbarst.
Een kwartiertje lopen over een goed aangelegd pad door de jungle brengt ons naar de waterval met eronder het basin dat met zonnig weer kennelijk een mooie groene kleur heeft. We klimmen en klauteren wat over de keien en proberen zover mogelijk achter de waterval te komen.
Een beetje spelen met de zelfontspanner en je een beetje nat laten regenen door het water en dat alles zonder een iemand te zien.

Volgende stop: Trafalgar Falls, een dubbel waterval: bijnamen; vader en moeder,resp.38 en 23 meter hoog. We klauteren zover mogelijk voor een mooi zicht. Het is gekkenwerk zo glad als de rotsen zijn, dus ik stop iets eerder dan Linda om het lijf gezond te houden.

Rond het Freshwaterlake lopen mislukt. Het was zo'n uitdaging om er te komen over de smalle, steile weg en dan is het koud en is het meer gehuld in mistflarden. Het trekt wat op en valt weer dicht, en waaien!!!!

Naar de Middleham Falls dan maar. Op de heenweg hebben we het begin van het pad gezien, maar nu rijden we er falikant langs en moeten een heel eind terug de berg op. Een extra oefening haarspelbochten rijden voor Linda. Ze wordt nog expert.
We laten de auto achter en lopen over een goed pad naar beneden, tot we ingehaald worden door een auto. Oké, de wandeling begint misschien een stukje verder, terug om de auto op te halen. En ja hoor de start is een flink eind verder.
Het gaat fors omhoog en omlaag via trappen van boomstammetjes en boomwortels. Het klimmen valt niet mee, maar na 45 min. ( zoals voorspeld) staan we onder de waterval. Met zijn 60 meter de hoogste van het nationaal park.
De handicaps stapelen zich op, zere enkel, slechte conditie, door zweetdruppels belemmerd zicht, (de bril zit ermee onder). Puf puf,hijg hijg, maar het resultaat is schitterend en helemaal de moeite waard.

Terug bij de auto hebben we gelukkig alle twee een setje droge kleren, want na 2 overvallen door tropische regenbuien hebben we dus geen droge draad meer aan het lijf.

Het eiland weer over, terug naar Marigot en onze schitterende kamer.