watervallen en een meer
Blijf op de hoogte en volg Conny
19 Februari 2013 | Dominica, Dominica
VROEG.....om 1/2 8 in de auto om bij de Emerald Pool te zijn voor de toeristen hordes. De wegen zijn 99 % beter dan we- de info lezend- hadden verwacht.
De Chinezen hebben de laatste jaren de infrastructuur hier aanmerkelijk verbeterd. Gevraagde tegen prestatie: verbreek de banden met Taiwan.
Half 9, geen levende ziel te bekennen bij wie we een kaartje kunnen kopen. Het is wel mogelijk te schuilen voor de hoosbui die losbarst.
Een kwartiertje lopen over een goed aangelegd pad door de jungle brengt ons naar de waterval met eronder het basin dat met zonnig weer kennelijk een mooie groene kleur heeft. We klimmen en klauteren wat over de keien en proberen zover mogelijk achter de waterval te komen.
Een beetje spelen met de zelfontspanner en je een beetje nat laten regenen door het water en dat alles zonder een iemand te zien.
Volgende stop: Trafalgar Falls, een dubbel waterval: bijnamen; vader en moeder,resp.38 en 23 meter hoog. We klauteren zover mogelijk voor een mooi zicht. Het is gekkenwerk zo glad als de rotsen zijn, dus ik stop iets eerder dan Linda om het lijf gezond te houden.
Rond het Freshwaterlake lopen mislukt. Het was zo'n uitdaging om er te komen over de smalle, steile weg en dan is het koud en is het meer gehuld in mistflarden. Het trekt wat op en valt weer dicht, en waaien!!!!
Naar de Middleham Falls dan maar. Op de heenweg hebben we het begin van het pad gezien, maar nu rijden we er falikant langs en moeten een heel eind terug de berg op. Een extra oefening haarspelbochten rijden voor Linda. Ze wordt nog expert.
We laten de auto achter en lopen over een goed pad naar beneden, tot we ingehaald worden door een auto. Oké, de wandeling begint misschien een stukje verder, terug om de auto op te halen. En ja hoor de start is een flink eind verder.
Het gaat fors omhoog en omlaag via trappen van boomstammetjes en boomwortels. Het klimmen valt niet mee, maar na 45 min. ( zoals voorspeld) staan we onder de waterval. Met zijn 60 meter de hoogste van het nationaal park.
De handicaps stapelen zich op, zere enkel, slechte conditie, door zweetdruppels belemmerd zicht, (de bril zit ermee onder). Puf puf,hijg hijg, maar het resultaat is schitterend en helemaal de moeite waard.
Terug bij de auto hebben we gelukkig alle twee een setje droge kleren, want na 2 overvallen door tropische regenbuien hebben we dus geen droge draad meer aan het lijf.
Het eiland weer over, terug naar Marigot en onze schitterende kamer.
De Chinezen hebben de laatste jaren de infrastructuur hier aanmerkelijk verbeterd. Gevraagde tegen prestatie: verbreek de banden met Taiwan.
Half 9, geen levende ziel te bekennen bij wie we een kaartje kunnen kopen. Het is wel mogelijk te schuilen voor de hoosbui die losbarst.
Een kwartiertje lopen over een goed aangelegd pad door de jungle brengt ons naar de waterval met eronder het basin dat met zonnig weer kennelijk een mooie groene kleur heeft. We klimmen en klauteren wat over de keien en proberen zover mogelijk achter de waterval te komen.
Een beetje spelen met de zelfontspanner en je een beetje nat laten regenen door het water en dat alles zonder een iemand te zien.
Volgende stop: Trafalgar Falls, een dubbel waterval: bijnamen; vader en moeder,resp.38 en 23 meter hoog. We klauteren zover mogelijk voor een mooi zicht. Het is gekkenwerk zo glad als de rotsen zijn, dus ik stop iets eerder dan Linda om het lijf gezond te houden.
Rond het Freshwaterlake lopen mislukt. Het was zo'n uitdaging om er te komen over de smalle, steile weg en dan is het koud en is het meer gehuld in mistflarden. Het trekt wat op en valt weer dicht, en waaien!!!!
Naar de Middleham Falls dan maar. Op de heenweg hebben we het begin van het pad gezien, maar nu rijden we er falikant langs en moeten een heel eind terug de berg op. Een extra oefening haarspelbochten rijden voor Linda. Ze wordt nog expert.
We laten de auto achter en lopen over een goed pad naar beneden, tot we ingehaald worden door een auto. Oké, de wandeling begint misschien een stukje verder, terug om de auto op te halen. En ja hoor de start is een flink eind verder.
Het gaat fors omhoog en omlaag via trappen van boomstammetjes en boomwortels. Het klimmen valt niet mee, maar na 45 min. ( zoals voorspeld) staan we onder de waterval. Met zijn 60 meter de hoogste van het nationaal park.
De handicaps stapelen zich op, zere enkel, slechte conditie, door zweetdruppels belemmerd zicht, (de bril zit ermee onder). Puf puf,hijg hijg, maar het resultaat is schitterend en helemaal de moeite waard.
Terug bij de auto hebben we gelukkig alle twee een setje droge kleren, want na 2 overvallen door tropische regenbuien hebben we dus geen droge draad meer aan het lijf.
Het eiland weer over, terug naar Marigot en onze schitterende kamer.
-
19 Februari 2013 - 07:56
Jolene:
Zo, ik liep een paar dagen achter maar ben weer helemaal bij:) Klinkt als een behoorlijk andere vakantie dan 'normaal' zo met al die auto's:) Wat kun je dan ineens veel verschillende dingen op een dag doen en bekijken hè?:) Wel erg sympathiek dat je elke hoosbui vermeld, dat maakt dat ik net wat minder jaloers het verslag kan lezen. Keep up the good work ladies! -
19 Februari 2013 - 07:57
Jolene:
'Vermelt' natuurlijk, ik moet ook geen zinnen gaan herschrijven:) -
19 Februari 2013 - 10:12
LIA:
Hallo Con,
Wat een verslagen geef je ons weer door, je moet erg opletten om niet te ver achter te raken, maar meid wat genieten wij weer met je mee en kost ons geen cent,wat wil je nog meer.
Gisteren had ik een knipperlicht verhouding met je foto's bekijken, maar deze gingen weer goed.
Het moet me wel van het hart dat je er erg goed uit ziet,(dit even na ons laatste gesprek, je weet wel).
Ik kijk weer uit naar je volgende relaas.
Ook Linda de groeten en veel plezier, ik ken je niet maar misschien komt dat wel eens.
-
19 Februari 2013 - 12:51
Marijke:
Zo de zusjes zijn compleet. En dan ook je nicht er nog bij, of er ook met je mee wordt gereisd.
Ja die conditie, valt niet mee in die vochtige warmte om te klimmen en te dalen he? maar voor de 6 weken voorbij zijn ga je vast weer als een speer.
Ik geniet vandaag van de 2 schatjes, liggen nu in bed dus ik kan even iets voor mijzelf doen ;-))
Groetjes -
19 Februari 2013 - 19:00
Ammelieke:
Zo kan ik natuurlijk niet achter blijven lieve tantes, nichtje en mamsie.
Teveel zon deze kant op gestuurd? Hij hangt vast ergens in de zeeën tussen ons.
Je foto's staan vandaag heel schattig achter vraagtekentjes bij mij op de computer.
Na opening weer een heel mooi beeld van al het wonderschone dat jij ons laat zien.
Zo kom ik ook ergens.
Tot je volgende verslag en hierbij ook de rest van de fam. lieve groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
