surfdudes en een beetje suf op gang komen.

Het is een uurtje lopen naar de surf wedstijd en vanmiddag staat alle verkeer gegarandeerd in een lamge file. Dan pak ik toch zeker de auto niet. Maar langs de "grote"weg lopen is niet leuk en alle zijweggetjes die ik probeer te nemen lopen dood of rond of eindigen op een strand dat er niet is. De zee heeft alles overgenomen en beukt op de tuinmuren.
Dus helaas is er over het strand heen lopen geen optie. Volgens één van de bewoners kan het 's zomers wel.
Angelo van wie ik een fiets zou kunnen huren, zit helaas niet in zijn bedrijfje.
Ik ben een uur onderweg en loop in 10 minuten terug naar het hostel om het fotokaartje uit de computer te halen en in de camera te stoppen. Loop ik daar ook niet meer zinloos mee te sjouwen. En natuurlijk de auto te gaan pakken. Ben ik nou gek geworden, heb ik zo'n ding staan, ga ik toch niet langs zo'n vervelende weg lopen.
Binnen no time rijd ik naar waar de happeming plaatsvind en sluit ik aan in een rij auto's alsof ik op een mooie zondag om 12 uur naar Zandvoort op weg ben.
Shit, dat is dus wat ik niet wilde, vastzitten in het verkeer. Draaien bij de eerste gelegenheid en terug. Wat eigenlijk niet kan.
De weg is 1 1/2 auto breed, maar op enkele stukken passen er net 2 auto's naast elkaar. En ik bluf me zo tegen de rij in en zonder krasje met die grote bak de drukte uit.
Kan hem niet eens zoveel verder langs de kant van de weg kwijt en ga van het surfcircus genieten.
Kraampjes met koopwaar, een vrouw zit bikini's te haken, hartstikke schattig, maar erin zwemmen zal wel niet kunnen.

Het smalle strand zit vol mensen en er komen er nog veel meer bij, met koelboxen, etenswaar en stoeltjes. Ik vind een plek naast het platvorm voor de fotografen, dat zal een goede spot zijn lijkt me.
En dan is het vooral veel wachten tot er wat gebeurt.
Ver in zee, achter de branding liggen een aantal jongens te wachten op een mooie golf, waarop ze naar de overwinning kunnen surfen.
Zo nu en dan waagt er een de sprong met meer of minder succes. Er wordt omgeroepen hoelang iemand op de plank is blijven staan en dat wordt opgeteld bij zijn eerder pogingen.
eenmal aan het strand wil men zo snel mogelijk terug achter de branding om binnen de resterende tijd, die ook steeds wordt omgeroepen nog een poging te wagen. hiervoor zorgen de mannen op de jetski's, de watertaxi's.
Om terug te gaan door de branding is overigens een kunst apart.
Na 2 heats ga ik eens beetje verderop kijken.
Een man is aan het vliegeren. Die heeft een andere hobby denk ik dan, maar nee, halverwege het touw hangt een camera. Random luchtopnames van surfers en publiek.

We zijn een paar uur verder en ik heb het wel gezien en nog steeds is er een gestage stroom van auto's onderweg naar het surfen. Ben ik blij dat ik terug ben gereden en de auto met zijn neus de goede kant op aan de kant heb gezet. En in de rij wachtenden is iemand blij dat ik wegrijd.

De middag gaat op aan een strandwandeling de andere kant op, waar de golven iets minder heftig zijn, maar nog steeds krachtig genoeg om vernielingen aan te richten.
Later vertelt een vrouw me dat het strand vroeger heel breed was en er in haar jeugd, waar nu zee is, zeker een paar huizen stonden. Verder was het hele gebied citrusplantages en kokos bomen, waarvan er nu ook vele geveld op het strand liggen.

Het plan was om aan het zwembad te gaan liggen met een boek, maar dat is er niet meer van gekomen. ik kan nog net een paar baantjes zwemmen voor hij sluit om 7 uur.