vlindertuin enzo

Om 6 uur wakker en pas om 1/2 10 de deur uit. Allemaal gesmoes en geneuzel, de gang wil er maar niet inkomen. Ik email net naar Linda dat ik een beetje Cariben moe ben, maar een paar uur later loop ik op een zandpaadje door de Coconut grove weer volop te genieten. Valt dus wel mee met die vermoeidheid.
Eerste doel vandaag is de Butterfly farm op het Franse deel van het eiland. Nodig om er te komen: 3 busjes en een klein beetje loopwerk. Op die busjes hoef je over het algemeen niet lang te wachten.
Zo, da's duur, maar nu mag ik wel de rest van mijn verblijf op het eiland elk gewenst moment, binnen de openingstijden natuurlijk, binnenlopen.
Dat worden dus veel vlinderfoto's de komende week luitjes.
Voor de onderhoudende uitleg kon ik aansluiten bij een groep van de Carnival- Vela, er zijn kennelijk 2 cruiseschepen met de naam Carnival. De andere ligt met een defect in de haven, maar dat komt nog in het verhaal van gisteren.

Het is een gefladder van jewelste. Ik ben op jacht om prachtige grote blauwe vlinders te fotograferen, maar ze lijken nooit te gaan zitten. Maar wat blijjkt? Ze klappen de vleugels dicht en zijn dan plotseling bruin met enorme ogen, ja dat is een ongelijke strijd.
En wie bij een mot denkt aan die kleine dingetjes die bij ons in de kleren gaan zitten, moet maar eens naar de foto met die hand kijken.
Na een paar uurtjes vlinders kijken ben ik weer toe aan een wandeling. Door het droge gebied van de Coconut Grove, cactussen en vetplanten tot waar de mangroven me terug dwingen via het strand.
Wat ruist er door het struikgewas? Heel veel hagedisjes, maar plotseling klinkt er veel kabaal onder de struiken en schiet er een enorme groene leguaan voor mijn voeten het pad over.
Dat is zo'n momentje dat mijn hart even vergeet wat zijn functie is, maar het gelukkig na één slag weer opneemt.

Aan het begin van de mangrove gaan hordes krabbetjes ervandoor op het gedreun van mijn voetstappen op de aarde. Ik wist niet dat er zoveel soorten krabben bestonden.

Lunchtijd en zwempauze in de rustige" Baie de l'Embouchure".
Twee mannen staan in de verte te vissen
Verder langs een drukker stukje, waar veel localen lekker liggen te badderen. er komt zelfs onder begeleiding een vrouw met een looprekje het water uit
Dan weer een stukje natuur, geërodeerde rotsgrond waar de golven van de Atlantische oceaan grote gaten in en onder slaan.
Droogte verdragende begroeiing en een muurtje. Waar Linda en ik vijf weken geleden niet verder konden met de auto blijkt een gat te zitten waar je als wandelaar dus prima verder kunt. Maar dan kom je ineens op het giga drukke strand van" le Baie Orientale", waarvan het eerste deel een naturisten strand is. Da's even wennen en sorry mensen, maar ik houd mijn kleren aan deze keer.
Verderop in de baai zijn allerlei sportieve uitdagingen te doen; jetski, parasailing, op een rubberen banaan achter een speedboot aan, windsurfen en ach verzin iets en het kan waarschijnlijk geregeld worden.
Via een omweg en een nodeloze klim, stap ik op de rondweg in een busje naar Grand-Case, waar ik alweer op een rustig strand beland en bij" Love Beach" een biertje doe.
Ik ga de straat op om in een Lolo restaurant (lokaal lekker en betaalbaar) te gaan eten, maar steek mijn hand op zodra ik een busje naar Philipsburg aan zie komen. Ach, ik heb nog een halve pizza van gisteren liggen. Het is evengoed 1/2 8 voor ik thuis ben.


Let maar niet op de kaart, google herkent St. Maarten echt niet binnen deze website. Ik zit een beetje oostelijk van de Britisch Virgin Islands