Van Gaziantep naar Şanlıurfa
Blijf op de hoogte en volg Conny
27 Juni 2015 | Turkije, Edessa
Donderdag snapte ik niks van het stratenplan en moest ik worden thuisgebracht.
Vrijdagmorgen heb ik dan wel heel wat extra kilometers gemaakt, maar ben ik zonder hulp thuisgekomen.
Vrijdagmiddag snap ik hoe het in elkaar zit.
Zaterdag, is het dus tijd om te vertrekken.
Om 8 uur stap ik in Gaziantep het Güzel hotel uit en om half 12 ben ik op weg naar de belangrijkste bezienswaardigheid van Şanlıurfa, het Gölbaşı en het park en de moskeeën er omheen. Mijn spullen liggen in hotel Uğur. Het is allemaal met tussenkomst van een paar hulpvaardige mensen weer supersnel gegaan. Wat houd ik van dit land.
Buiten prachtig is deze plaats ook belangrijk door zijn geschiedenis. Het verhaal gaat dat Abraham, belangrijk voor bijna alle geloven, hier is geboren en het aan de stok heeft gehad met de Assyrische koning Nimrod, omdat hij de heidense goden vernietigde.
Nimrod liet Abraham op een brandstapel leggen, maar God veranderde het vuur in water en de kolen in vissen. Abraham werd van een berg gegooid, maar landde zachtjes in een bed van rozen. De aanleg van deze plaats weerspiegeld het verhaal, er zijn 2 rechthoekige vijvers, waarin enorme heilige karpers zwemmen en aan een kant van het park enkele rozentuinen en 2 moskeeën Aan de andere kant van het park is de Dergah, de grot waar Abraham zou zijn geboren en de eerste 7 jaar van zijn leven verstopt heeft gezeten, omdat Nimrod alle baby's liet vermoorden. Hij had gedroomd dat een nieuw geborene zijn kroon zou stelen. Verder zijn ook hier 2 moskeeën. Al met al een bijzondere plek.
Ik loop nog een kilometer of wat door de bazaar en de straatjes eromheen, waar je allerlei aparte elementen aantreft in de woonhuizen. Die hebben ooit een andere bestemming gehad.
En dan is daar restaurant de Taj Mahal, jippie daar wil ik naar binnen. Maar als ik op het dakterras, het was een hele klim, het menu bekijk blijkt het enige Indiase de naam van het restaurant te zijn. Erger nog, er staat niets vegetarisch op de kaart. Ik bestel een Ayran, en wacht af wat de jongeman voor vegetarische pizza voor me laat maken. Ondertussen richt ik me op het weidse uitzicht en stel ik mijn verwachtingen niet te hoog en dan komt daar de jongeman aan met de pizza belegt met..................... heerlijke salami.
Ik heb de Ayran afgerekend en geef voor een maaltijd mijn vertrouwen aan een ander restaurant.
Terug naar de Gölbaşı voor wat foto's in het zachte licht van de namiddag.
Vrijdagmorgen heb ik dan wel heel wat extra kilometers gemaakt, maar ben ik zonder hulp thuisgekomen.
Vrijdagmiddag snap ik hoe het in elkaar zit.
Zaterdag, is het dus tijd om te vertrekken.
Om 8 uur stap ik in Gaziantep het Güzel hotel uit en om half 12 ben ik op weg naar de belangrijkste bezienswaardigheid van Şanlıurfa, het Gölbaşı en het park en de moskeeën er omheen. Mijn spullen liggen in hotel Uğur. Het is allemaal met tussenkomst van een paar hulpvaardige mensen weer supersnel gegaan. Wat houd ik van dit land.
Buiten prachtig is deze plaats ook belangrijk door zijn geschiedenis. Het verhaal gaat dat Abraham, belangrijk voor bijna alle geloven, hier is geboren en het aan de stok heeft gehad met de Assyrische koning Nimrod, omdat hij de heidense goden vernietigde.
Nimrod liet Abraham op een brandstapel leggen, maar God veranderde het vuur in water en de kolen in vissen. Abraham werd van een berg gegooid, maar landde zachtjes in een bed van rozen. De aanleg van deze plaats weerspiegeld het verhaal, er zijn 2 rechthoekige vijvers, waarin enorme heilige karpers zwemmen en aan een kant van het park enkele rozentuinen en 2 moskeeën Aan de andere kant van het park is de Dergah, de grot waar Abraham zou zijn geboren en de eerste 7 jaar van zijn leven verstopt heeft gezeten, omdat Nimrod alle baby's liet vermoorden. Hij had gedroomd dat een nieuw geborene zijn kroon zou stelen. Verder zijn ook hier 2 moskeeën. Al met al een bijzondere plek.
Ik loop nog een kilometer of wat door de bazaar en de straatjes eromheen, waar je allerlei aparte elementen aantreft in de woonhuizen. Die hebben ooit een andere bestemming gehad.
En dan is daar restaurant de Taj Mahal, jippie daar wil ik naar binnen. Maar als ik op het dakterras, het was een hele klim, het menu bekijk blijkt het enige Indiase de naam van het restaurant te zijn. Erger nog, er staat niets vegetarisch op de kaart. Ik bestel een Ayran, en wacht af wat de jongeman voor vegetarische pizza voor me laat maken. Ondertussen richt ik me op het weidse uitzicht en stel ik mijn verwachtingen niet te hoog en dan komt daar de jongeman aan met de pizza belegt met..................... heerlijke salami.
Ik heb de Ayran afgerekend en geef voor een maaltijd mijn vertrouwen aan een ander restaurant.
Terug naar de Gölbaşı voor wat foto's in het zachte licht van de namiddag.
-
27 Juni 2015 - 23:17
Ans Zonneveld:
Wat ben je in een bijzondere hoek van de wereld, echt 'connyopreis'.
Apart om van dit gebied veel mooi's te lezen, groetjes Ans. -
28 Juni 2015 - 12:47
Irene:
Ik vind je maar weer stoer hoor, en je foto's zijn geweldig. Veel plezier nog. -
28 Juni 2015 - 14:05
Conny Verdult:
Ja Ans dat is zeker apart, aangezien er natuurlijk net over de grens zo ontzettend veel narigheid aan de hand is. Dat realiseer ik me terdege.
Irene, Dank je en zijn jullie naar de overwinning gesprongen? -
28 Juni 2015 - 21:11
Stan:
Con,
Ik vraag me af: wat heb je met die salami gedaan? Weggemoffeld of toch opgegeten? En beviel het?
Eindelijk heb ik nu eens opgezocht waar je eigenlijk rondzwerft: waarom zo dicht bij Syrië? Heet dat niet "de goden verzoeken"? Of is daar waar je bent, niets van de oorlog bij de buren te merken?
Ik hoop niet dat ik met mijn vraag of opmerking je plezier vergal.
Maar dat komt ervan als je de kaart bekijkt - komt het ineens dichtbij.
Heel mooie foto's inderdaad. Schitterend dat je dit allemaal mee mag maken.
Ik kan het vragen niet laten: kreeg je bij die eerste foto niet de aanvechting om het er schoon te maken? -
28 Juni 2015 - 22:25
Conny Verdult:
Ha Stan, die pizza is In zijn geheel naar de familie van de ober een verdieping lager gegaan.In principe heb je hier geen last van de oorlog. Het nieuws erover is hier natuurlijk wel een belangrijker item dan bij ons. Verder wonen er sinds de laatste 3 jaar heel veel Syriers in deze omgeving en zijn daar de laatste maanden zo'n 2 miljoen vluchtelingen bijgekomen, maar die zie je maar zelden in het straatbeeld.
Nee de behoefte aan schoonmaken heb ik helemaal niet. lekker mossig en authentiek laten is mijn devies.
Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
