2 mei, eerste wandeldag.

samenvatting uit de wandelgids: van Akbel naar Patara.
Dit is een gemakkelijk stuk, deels onder de bomen, dat verder het aquaduct van Islamlar naar Patara volgt. De weg loopt gestaag naar beneden met mooie uitzichten op de zee. Halfweg is er het siphonsysteem van Dellikmer dat nadere aandacht verdient.
De weg gaat verder over groene terrassen met in de lente de geur van Styrax harsbomen en gaat dan door het dorp Tava, met zijn olijven en eucalyptussen , gevolgd door dennenbossen .De weg eindigde in de antieke stad Patara.
Wij integreren een extra moeilijkheid in deze makkelijke wandeling, door hem andersom te doen. Dus stijgen ipv dalen en hopen dat we de juiste paden vinden. Vervolgens moeten we halverwege op zoek naar de aansluiting naar Kalkan. We willen namelijk helemaal niet naar Akbel. Dus zoeken en opletten geblazen op deze eerste wandeldag.
Na Dellikemer klimmen we via een pad langs de kust. Voorheen had je hierbij handen en voeten nodig, maar het pad schijnt te zijn aangepast en iets minder gevaarlijk te zijn.
Laten we vooral de nieuwe aanwijzingen niet missen, anders verdiend deze dag geen smiley

Te verwachten afstand en duur: 16 km/5 uur 30 minuten
Nou, dat hebben we toch mooi binnen de tijd gedaan, 5 uur en 20 minuten, plus een uurtje pauze.
Wat was het een prachtige dag, heerlijk weer en een geweldige, goed bewegwijzerde wandeling door bos en olijfboomgaarden. Het ging de hele dag omhoog, dat was flink zweten natuurlijk, dus liepen we al snel in korte broek.
De benen daardoor flink gehavend door de aanvallen van doornige struiken langs beide kanten van het smalle pad.
De hele dag niemand gezien, dus zegt Ammelieke stoer" Ik ga gewoon midden op het pad zitten .......". Ik neem ondertussen wat foto's van het uitzicht, komt er ineens een groep van 7 wandelaars de bocht om. Ik nog nooit iemand zo snel omhoog zien springen.
We hebben lang het 2000 jaar oude aquaduct gevolgd. Onvoorstelbaar dat wij dat vorig jaar ondanks een fikse zoekactie niet konden vinden. Excuus; we waren extreem moe op die laatste wandeldag.
De laatste paar kilometer gaan langs de snelweg, jammer en naar verhouding zwaar voor voeten en benen.
We sluiten de dag na een heerlijke maaltijd van huis gemaakte Turkse gerechten af op een terras aan de haven.