Palmpasen en een "wandelingetje"
Door: Conny
Blijf op de hoogte en volg Conny
01 April 2012 | Italië, Lipari
Ik kom een beetje traag op gang vandaag. Zondagmorgen en de supermarkt is een paar uur open. Onderweg staat er een menigte voor een kerk, met gevlochten dingetjes in de hand. Dus daar waren die vlechtwerkjes voor die ik de afgelopen dagen overal te koop zag liggen. Er is een soort mis aan de gang buiten de kerk, of is hij vol?
Op de terugweg loopt de menigte in processie achter de priester en misdienaars aan. Helemaal bij de tijd draagt de priester niet een palmtak of Christusbeeld, maar een luidspreker. Iedereen zal horen wat er te zeggen en zingen is.
Voorop lopen de communicantjes, niet dat ik ze zou herkennen, maar ze dragen een sjerp met de titel erop.
Ik neem de bus naar Quatropanie, aan de noordwest kant van het eiland en ga een beschreven wandeling doen langs een groeve,waar vroeger prachtig gekleurde klei werd gewonnen voor de porselein industrie, een kustpad een stadje en daar besluit ik of ik naar Lipari loop of de bus neem.
Mijn boek stuurt mij een geërodeerde weg op, maar hoe lang geleden is die wandeling gemaakt? Het pad is voorbij geërodeerd, af en toe gewoon weg.
In de verte zie ik het pad lopen, maar dichterbij is het zo duidelijk niet.
Bij de eerste steenlawine die een gat heeft geslagen denk ik nog, blij dat ik hier niet stond toen ze naar beneden kwamen, gauw mijn pad vervolgen voor er weer een lading komt.
Bij de tweede lawineplek liggen grotere rotsen, klauteren maar.
Na een tijdje begin ik ernstig te twijfelen, dit lijkt meer een droge rivierbedding met rotsen en na een tijdje word ik tegengehouden door een aantal omgevallen bomen. Zou het pad hoger liggen? Ik klim tegen de helling omhoog en na een paar meter kom ik bij iets dat je met wat fantasie een pad zou kunnen noemen.
Het gaat een tijdje goed, maar dan sta ik voor een serieuze instorting. Ik moet tegen losse stenen omhoog, het gat overbruggen en aan de andere kant weer langs een losse steenberg omlaag. Maar ook dat lukt en daarmee is eigenlijk het ergste voorbij. Ik kom bij het kustpad, dat dus wel een beetje geërodeerd is, maar dat is genieten geblazen. Prachtige uitzichten op andere eilanden, soms wallen van enorme cactussen en heel veel lekker ruikende gele planten.
Na een flinke klim kom ik bijna 2 uur
later aan in Pianoconte, waar ik gelukkig een restaurantje open tref. Ben wel toe aan een pauze.
Na de lunch loop ik verder naar Lipari. Over de weg, ik kan de afslag die ik voor ogen had niet vinden, maar het is niet druk en het zicht op Lipari is mooi.
Op tijd terug om nog even de trap naar het kasteel te nemen. Beetje rondgekeken en verder in het zonnetje aan de haven gezeten.
Op de terugweg loopt de menigte in processie achter de priester en misdienaars aan. Helemaal bij de tijd draagt de priester niet een palmtak of Christusbeeld, maar een luidspreker. Iedereen zal horen wat er te zeggen en zingen is.
Voorop lopen de communicantjes, niet dat ik ze zou herkennen, maar ze dragen een sjerp met de titel erop.
Ik neem de bus naar Quatropanie, aan de noordwest kant van het eiland en ga een beschreven wandeling doen langs een groeve,waar vroeger prachtig gekleurde klei werd gewonnen voor de porselein industrie, een kustpad een stadje en daar besluit ik of ik naar Lipari loop of de bus neem.
Mijn boek stuurt mij een geërodeerde weg op, maar hoe lang geleden is die wandeling gemaakt? Het pad is voorbij geërodeerd, af en toe gewoon weg.
In de verte zie ik het pad lopen, maar dichterbij is het zo duidelijk niet.
Bij de eerste steenlawine die een gat heeft geslagen denk ik nog, blij dat ik hier niet stond toen ze naar beneden kwamen, gauw mijn pad vervolgen voor er weer een lading komt.
Bij de tweede lawineplek liggen grotere rotsen, klauteren maar.
Na een tijdje begin ik ernstig te twijfelen, dit lijkt meer een droge rivierbedding met rotsen en na een tijdje word ik tegengehouden door een aantal omgevallen bomen. Zou het pad hoger liggen? Ik klim tegen de helling omhoog en na een paar meter kom ik bij iets dat je met wat fantasie een pad zou kunnen noemen.
Het gaat een tijdje goed, maar dan sta ik voor een serieuze instorting. Ik moet tegen losse stenen omhoog, het gat overbruggen en aan de andere kant weer langs een losse steenberg omlaag. Maar ook dat lukt en daarmee is eigenlijk het ergste voorbij. Ik kom bij het kustpad, dat dus wel een beetje geërodeerd is, maar dat is genieten geblazen. Prachtige uitzichten op andere eilanden, soms wallen van enorme cactussen en heel veel lekker ruikende gele planten.
Na een flinke klim kom ik bijna 2 uur
later aan in Pianoconte, waar ik gelukkig een restaurantje open tref. Ben wel toe aan een pauze.
Na de lunch loop ik verder naar Lipari. Over de weg, ik kan de afslag die ik voor ogen had niet vinden, maar het is niet druk en het zicht op Lipari is mooi.
Op tijd terug om nog even de trap naar het kasteel te nemen. Beetje rondgekeken en verder in het zonnetje aan de haven gezeten.
-
02 April 2012 - 10:05
Marijke:
Nou, zo een wandeling wordt het voor ons as weekend niet hoor, in Nederland zijn de paden super goed en goed aangewezen.
We lopen met Pasen in Linmburg, misschien zien wij ook nog wel een processietje.
Doe je wel voorzichtig? -
02 April 2012 - 18:00
Ammelieke:
je bent de klauterleeftijd nog lang niet voorbij zo te lezen zo te lezen ben je nog 273 dagen aan het klauteren dus fijne paasdagen en een mooie zomer -
03 April 2012 - 19:07
Gerrie:
Ben je daar met Pasen ook nog??? Dan zullen de processies wel uit alle hoeken verschijnen!! Zo lang ben je nog nooit achterelkaar weggebleven...nog 272 dagen te gaan...haha...sterkte, of toch veel plezier?!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
