De Etna
Door: Conny
Blijf op de hoogte en volg Conny
22 Maart 2012 | Italië, Rome
Na een zoet ontbijt in Paterna is het de bedoeling via Belpasso rechtstreeks naar het noorden, naar de kabelbaan de berg op,te rijden. Natuurlijk gaat het fout. De weg wordt weer eens niet duidelijk aangegeven en we belanden op het rondje om de Edna richting Ragalna. Langs de weg liggen geweldige lava brokken, met ertussen enorme bergen vuilnis. Wat zonde. Ook jammer dat er geen plekjes zijn om te parkeren en een fotootje te maken. Eenmaal op de juiste weg, komt de besneeuwde top van de Etna snel dichtbij. We slingeren al gauw tussen soms hoge sneeuwmuren omhoog. De sneeuw heeft een hier en daar rare kleur,oranje. Later bedenken we dat het Sahara zand zal zijn.
Na koffie en een broodje nemen we de kabelbaan naar 2500 meter. Helaas zijn we te vroeg in het jaar en gaan de jeeps naar de kraterrand nu niet. Dus het vulkaan gevoel wil niet echt komen. Boven gekomen krijg ik meer het idee in Oostenrijk te zitten. Het skiën houd ik voor gezien. De sneeuw is mij te papperig en de afdalingen zien er niet echt spectaculair uit. Er zijn genoeg mensen die er anders over denken. Ook lopen er groepjes mensen onder de lift tegen de sneeuwberg omhoog. De korte broeken en hempjes getuigen van een warme klim. Wij hebben extra kleren aangetrokken, maar echt koud is het niet, dus de handschoenen blijven in de tas. Klein stukje lopen, fotootjes en terug met de kabelbaan. Jammer dat de fotogalerij met prachtige foto's van de laatste uitbarsting gesloten is.
Beneden kunnen we toch nog even op een kraterrand lopen van de Silvestra, ontstaan bij een vroegere uitbarsting.
We doen alsnog een rondje Edna, tegen de klok in via Zafferna, Linguaglossa, Randazzo. Waarbij het zicht op de vulkaan steeds verandert, maar nooit zo mooi is als toen we erheen reden. We laten de Vulkaan achter ons en rijden het Nebrodi gebergte door naar de kust.Ook hier sneeuw, wat ons vreemd genoeg verbaast. We volgen de borden naar St. Agata de Millitello, afgekort tot St.Agata M. Het zal toch niet? een criminele heilige?
In St. Stefano de Camastra besluiten we dat het tijd is om te stoppen en een B&B te zoeken. Laat het nou ook nog een erg leuk plaatsje zijn. Fris, goed onderhouden, groepjes mensen die staan te kletsen, rijen oude mannen op bankjes. We volgen bordjes die ons naar B&B L'Ape Michelle moeten brengen. Buiten staat een hele familie een beetje van de buitenlucht te genieten. Een jongeman belt iemand en laat ons dan binnen als we het eens zijn over de prijs. Alsof we een eigen flatje krijgen in dit kleine straatje.
Douchen en op zoek naar ons zoveelste geweldige met wijn overgoten diner.
Na koffie en een broodje nemen we de kabelbaan naar 2500 meter. Helaas zijn we te vroeg in het jaar en gaan de jeeps naar de kraterrand nu niet. Dus het vulkaan gevoel wil niet echt komen. Boven gekomen krijg ik meer het idee in Oostenrijk te zitten. Het skiën houd ik voor gezien. De sneeuw is mij te papperig en de afdalingen zien er niet echt spectaculair uit. Er zijn genoeg mensen die er anders over denken. Ook lopen er groepjes mensen onder de lift tegen de sneeuwberg omhoog. De korte broeken en hempjes getuigen van een warme klim. Wij hebben extra kleren aangetrokken, maar echt koud is het niet, dus de handschoenen blijven in de tas. Klein stukje lopen, fotootjes en terug met de kabelbaan. Jammer dat de fotogalerij met prachtige foto's van de laatste uitbarsting gesloten is.
Beneden kunnen we toch nog even op een kraterrand lopen van de Silvestra, ontstaan bij een vroegere uitbarsting.
We doen alsnog een rondje Edna, tegen de klok in via Zafferna, Linguaglossa, Randazzo. Waarbij het zicht op de vulkaan steeds verandert, maar nooit zo mooi is als toen we erheen reden. We laten de Vulkaan achter ons en rijden het Nebrodi gebergte door naar de kust.Ook hier sneeuw, wat ons vreemd genoeg verbaast. We volgen de borden naar St. Agata de Millitello, afgekort tot St.Agata M. Het zal toch niet? een criminele heilige?
In St. Stefano de Camastra besluiten we dat het tijd is om te stoppen en een B&B te zoeken. Laat het nou ook nog een erg leuk plaatsje zijn. Fris, goed onderhouden, groepjes mensen die staan te kletsen, rijen oude mannen op bankjes. We volgen bordjes die ons naar B&B L'Ape Michelle moeten brengen. Buiten staat een hele familie een beetje van de buitenlucht te genieten. Een jongeman belt iemand en laat ons dan binnen als we het eens zijn over de prijs. Alsof we een eigen flatje krijgen in dit kleine straatje.
Douchen en op zoek naar ons zoveelste geweldige met wijn overgoten diner.
-
25 Maart 2012 - 10:17
Marijke:
Jammer van de sneeuw en het anti kratergevoel maar die hoge sneeuwwanden lijken me ook spectaculair.
Hier is het flink voorjaar, heerlijk fiets, wandel en terrasjes weer -
25 Maart 2012 - 12:07
Stan:
Con, je móet een ergens op gebaseerd vermoeden of misschien wel herinnering aan echte ervaring met vulkaangevoel hebben, anders zou je nu niet weten wat je mist. Dat vulkaangevoel diep in je, heeft dat tochtje dan toch maar mooi naar boven gehaald. Ook tevergeefsheid is niet niks (je ziet, ik ontwikkel mij tot thuisfilosoof, jij tot reisfilosoof). -
25 Maart 2012 - 14:27
Conny:
Die hoge sneeuw wanden waren inderdaad spectaculair. In kraters kijken heb ik in Nieuw-Zeeland uitgebreid mogen doen en de Bromo vulkaan op Java was ook niet mis met zijn dampende gassen. Groetjes -
25 Maart 2012 - 16:22
Simone R:
Als de vulkaan begint te rommelen krijg je soms wat langer vakantie zoals op ijsland.Maar dan zien we je helemaal niet meer op het werk. Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
