Vliegen naar Italië

Ik vertrek weer voor dag en dauw uit het huis van Marijke. Nachtbus 97 brengt me in twintig minuten naar Schiphol, waar ik op het ontijdige tijdstip van 04.30 uur aansluit in de rij voor de bagage drop off. Na eerst aan een automaat te hebben ingecheckt.
Zoals altijd verander ik op het laatste moment iets aan mijn bagage en zoals steeds is dat niet slim. Zo heb ik mijn dunne fleece vest verruild voor een dikke en mijn schoudertas voor een klein rugzakje. In de bus naar Schiphol weet ik al dat dat fout was. IK LEER HET NOOIT ben ik bang.
Maar nu in de rij om mijn tas in een apparaat te zetten die moet zorgen dat de tas ook ingecheckt wordt. Er komt weinig menskracht meer aan te pas.
Dus ik zet de rugzak /flightbag in het apparaat en………………………………..er gebeurt niets.
Tekst op het display:” uw bagage is te groot of steekt uit.”
Hoezo is dit 11 kg wegende tasje te groot ??? Ik frummel wat lucht uit de flightbag en ja hoor, het volgende scherm verschijnt,
” scan uw boardingpas”: En daar spuugt hij een bagagelabel uit. Maar welk stukje moet eraf om er plakkend een mooi rondje aan een handvat van te maken?
Even vragen aan de enige mens en vraagbaak van de firma. Niks afhalen, gewoon de uiteinden aan elkaar plakken. Display: “Was dat uw eigen bagage?” en “wacht op uw reçu” na mijn bevestiging.
En weg is ie. Nu maar hopen dat ik hem in Napels terug zie.
Jeetje wat een hoop mensen bij de security check. In stukjes en beetjes gaat mijn handbagage door de scan. Bak 1 voor de camera, met ernaast zijn tasje. Bak 2 is voor het netbook, ook van jas ontdaan en de telefoon. Bak 3 is voor mijn riem die totaal van kunststof is, maar hij moest af . Dan volgt mijn tas.
Ik door het poortje en weer terug. Schoenen op de band. Bijna weer door het poortje als ik mijn sleutelbosje in mijn zak voel. Shit bak 4 is dus voor mijn sleutels.
Nu kan ik dan toch ongestoord door de poort, om aan de andere kant een hele assemblage lijn aan te treffen, om mijn tas en outfit weer op orde te krijgen.
De vlucht naar Parijs is kort en gaat voorspoedig. Het ontbijt bestaande uit een puntje kaas , een klein appelflapje en een kop koffie is verpakt in cellofaan en bekertje met puur Hollandse afbeeldingen. Je raadt het al, ik vlieg met wat voorheen onze nationale trots was.
Overstap op het super de luxe vliegveld Charles de Gaulle en hoe gaan we naar het vliegtuig? met de bus. We rijden enkele malen onder gebouwen door, maken volgens mij gewoon een omweg, om bij aankomst alsnog te horen dat we nog 5 minuten moeten wachten. Het vliegtuig is nog niet klaar. Sorry voor het ongemak.
Eenmaal binnen; zitten en slapen. Taxiën, slapen, een lodderig oog open – oh we vliegen al- slapen en net op tijd wakker om de besneeuwde toppen van de Alpen aan te zien komen. Toch leuk zo’n raamplaats.
Een stewardes komt langs met een paar papieren. And the winner is….. ME
En de prijs : een enqueteformulier met een lading vragen. Nou ja, het houd me in ieder geval wakker.