Eerder beroerder dan beter.

Marijke is ziek, keelpijn, slapjes. Ook mijn keel is droog en dik, maar dat komt van de droge, warme atmosfeer in het hotel.
Erg weinig geslapen, gelukkig heb je daar met die overdosis aan frisse lucht al gauw geen last meer van.
Om 9 uur nemen we de skibus en niet veel later kunnen we onze verwarmde skischoenen aantrekken. Goddelijk, wat een verschil met gisteren. Zittend op een bank en niet zo koud en stug, de € 10,- pp/pw. meer dan waard.
Aangekomen in Hochsöll meteen door naar de 43 voor bospad en afslag richting Silleralm lift. We zijn op weg naar Scheffau en/of Elmau.
Aan het eind van een redelijk steil stuk naar lift 7 valt Marijke. Om op te staan doet ze haar skies af en verliest zo elke controle, waardoor ze een flink stuk naar beneden glijdt.
Ik sta op de afslag naar de lift en zie haar in de verte dit pad mooi voorbij glijden,dus ik erachteraan. Gelukkig is er altijd wel iemand die je je skies nadraagt, anders wordt dat nog een mooi stukje klimmen. Een jongeman staat met Marijke's skies bij haar en gaat er gauw vandoor als hij ziet dat iemand dit taakje over kan nemen.
Dit zorgt er wel voor dat we een mooie extra piste doen, want terug klimmen naar de afslag, no way. Met de Sillerbahn met de verwarmde stoeltjes terug omhoog om nog eens te proberen op het pad naar Brixen te komen.
Dat lukt, maar het is kennelijk niet de bedoeling dat we daar vandaag heen gaan. Want de cruciale Filzbodenlift is defect. Nu merken we dat pas als we massaal een versperring negerend bij deze stilstaande lift aankomen.
De meute neemt de skies op de nek en loopt weer omhoog. Als Marijke bij een hoger gelegen pad aankomt ziet ze ons allemaal naar boven komen. Heeft zij even mazzel. Dat vlakke pad brengt ons terug naar de piste, dus hoe verbazingwekkend dat zus ineens voor me in een halve spagaat lag. Reden? Beetje slapjes denk ik, we moesten maar niet al te lang doorgaan vandaag.
Een ding is duidelijk, zonder de Filzbodenlift kunnen we niet naar die andere plaatsen.

Verstandige optie voor vandaag: We skiëen naar het dorp, leveren onze skispullen in bij het depot. Nemen de kabinelift terug naar boven, met wandelschoenen aan de voeten en de skistokken in de hand. We gaan via een winterwanderweg van Hochsöll naar beneden lopen.

Maar waar begint nou toch die wandeling. Hij moet ergens omhoog gaan naar de Salvenmoos, zoek zoek...
Rechts ligt de rodelbaan, die nemen we maar niet, dan de rode piste naar het dorp en dan.. gevonden. Een weggetje omhoog naar wat een kleine nederzetting blijkt te zijn, compleet met kapelletje.
Laat ik nou altijd gedacht hebben dat er alleen het restaurant is, waar ik 32 jaar geleden 3 dagen heb liggen zonnen, omdat ik mijn gezwollen enkel niet meer in mijn skischoen geperst kreeg.

Het uitzicht is prachtig, we hebben er zin in nu we op de goede weg zitten. We zigzaggen naar beneden op de niet druk bereden weg. Na een tijdje is dat als wandeling best saai. Dus alle plannen voor vergelijkbare afdalingen zijn bij deze geschrapt.
Gelukkig passeren we enkele mooie kleine verstilde watervalletjes, en dikke sneeuwwallen met prachtige ijspegels.
Na een kleine 2 uur wandelen zijn we weer in het dorp. We leveren de stokken in en lopen naar de kroeg op de hoek waar wifi is. Binnen is het erg rokerig, dus ik sta buiten wat op mijn facebook te zetten. Toon en Jorit, hotel- en saunagenoten, lopen naar binnen voor een biertje.
Wij zouden bij Rossini wat gaan drinken, maar bij Marijke is ineens alle puf weg. Ze heeft het nog lang volgehouden. Marijke gaat naar het hotel en ik ga bij de mannen een "biertje" doen. Ze weten hier van maten, dus om een liter te drinken heb je hier maar 2 biertjes nodig.

Dat zweet ik er in de sauna wel weer uit. Ook Marijke knapt hier wat van op.
Maar als Marijke na het eten vroeg naar bed gaat, ga ik nog even terug naar de kroeg. Meer voor mijn internet- dan drank verslaving, want ik houd het bij een koffie en zend wat fotootjes de cloud in.

geskied: 16 km
hoogtemeters: 3105
duur: 4 uur
liftkilometers: 10 km
aantal liften 8