Dagje Gaziantep

De bus naar het Mozaiekmuseum is snel gevonden, maar waar koop ik hier een kaartje?
"Nee, niet bij mij, " zegt de chauffeur, stap maar in en bij de volgende halte geeft hij me de tijd om bij de kiosk een kaartje te kopen.
" maar ik heb helemaal geen buskaarten", gebaart de jongeman.
" Geef maar TL 2,- " .
Die geeft de chauffeur aan de man die achter me binnenkomt en laat hem 2 x inchecken.
DIENSTVERLENING in optima forma.
Het Zeugma mozaïek museum huist in een groot modern gebouw net buiten het centrum. Hier worden de mozaïeken van de Romeinse Belkis Zeugma site tentoongesteld. Uitgegraven voor door het in werking zetten van de Birecik dam in de Eufraat , de site onder water zou lopen. Ze zijn prachtig, helder en in sommige gevallen bijna compleet. Hele vloeren zijn er uit de Romeinse villa's gehaald. Het is ook beeldend tentoongesteld.
Ik loop alleen en heb op de begane grond een eigen bewaakster mee om te zorgen dat ik me gedraag. Op afstand loopt ze met een licht verveelde/ arrogant lijkende blik met me mee van de ene mozaïek naar de andere.
De jongen die het stokje op 1 - hoog van haar over neemt pakt dat heel anders aan. Hij ziet me al die borden lezen en biedt me zijn telefoon aan waarop een app. met audiotour. Hij loopt met plezier met me mee, dat zie je. DIKKE PLUIM .
Ik loop terug naar de stad om halverwege een ander museum tegen te komen. Dat lukt met wet strubbelingen, maar het is gesloten voor renovatie. Geplande opening 19 mei 2015. Enige vertraging, soms zelfs jaren is ons natuurlijk ook niet vreemd. Volgende plan.
Naar het kasteel. De panorama's met veldslagen en andere narigheid kunnen me gestolen worden, hoewel ze echt heel knap zijn vormgegeven en gegoten. Ik wil het kasteel zien , maar daarvan is alleen de gang met de tentoonstelling open. Het is wel lekker koel.
Het is een beetje de dag van de nieten, want het volgende museum, dat ik met veel moeite heb gevonden is ook dicht. Niet dat ze bij het Hasan Süzer etnografisch museum nu vreselijk uit hun dak zijn gegaan om hun vindbaarheid te vergroten. Het meisje dat na mijn laatste vraagsessie met me meeloopt , laat de klopper van een lichtbruine merkloze deur klinken . Waarop een man de deur opent met een " kapalı ", oftewel " gesloten "
Volgende halte Kendirli kilisesie , maar die heeft een ander bestemming gekregen als cultureel centrum en alleen de buitenmuren zijn als kerk te herkennen.
Om 5 uur strijk ik neer op een overschaduwd terras. Heerlijk in een schommelstoel, colaatje drinken, soepje eten, een beetje lezen en Word feuten met Agnes.
Terug in het hotel een wat ongemakkelijke, enigszins hilarische situatie, maar dat is voor een volgende keer.

Beetje anders dan anders; mijn reactie op eventuele vragen staat er nu direct onder. Dat wordt dus ff terugzoeken?