Naar Makassar

In zo'n luxe bus heb ik nog nooit gelegen. Met de benen languit, half liggend en met twee stoelen tot mijn beschikking. Ze kunnen als maatschappij  niet te vaak maar 10 passagiers hebben. Dan zullen ze om een faillissement te voorkomen toch hun prijzen omhoog moeten gooien of gaan samenwerken. Er rijden namelijk elke avond een aantal luxe bussen naar Makassar en allemaal om 9 uur.
Om te slapen zou het wegdek beter en de weg minder bochtig moeten zijn. Maar om 04.30 uur moeten ze me toch wakker maken (de laatste 2 uur heb ik gemist). We zijn er. Shit, slecht voorbereid en niet gelezen, maar  gedacht dat het langer zou zijn.
" Taxi?"
" NOU, eerst maar eens kijken welk hotel ik ook alweer had uitgekozen."
We rijden er heen, maar alles is om 05.00 uur natuurlijk hermetisch gesloten en niemand reageert op ons geroep.
Het ziet er beroerd en donker uit, het lijkt verder wel een bedrijventerrein. Hoewel donker, in het bedrijf tegenover ons wordt gewerkt.
Ik heen en vragen of ik bij hun op de trap mag zitten. Dat is prima, in het licht met mensen om me heen en de jongeman komt ook nog een krukje brengen. Helemaal tevreden.
Als om half 6 blijkt dat het hotel vol zit,  tovert de jongeman van om de hoek een becak tevoorschijn en fietst me naar een ander hotel vlak bij.
Wereldgozer toch.