Kuta, Legian en Tanah Lot
Blijf op de hoogte en volg Conny
18 November 2015 | Indonesië, Kuta
Maandag.
Het verkeer hier in het zuiden is werkelijk niet normaal. Ik ben gewaarschuwd, maar de werkelijkheid overtreft weer eens alle verwachtingen. Daar kun je gelukkig wel op vertrouwen.
Voor de auto's hoef je niet beducht te zijn, die kijken wel uit, maar brommers, scooters en motoren vliegen links en rechts overal tussendoor. Want één ding is zeker, geduld is aan de mensheid hier, eenmaal rijdend op twee wielen, niet met gulle hand uitgedeeld.
De rit gaat vandaag naar Sempide, Lukluk, Kapal en Tanah Lot, voor een bezoek aan 4 tempels. Steden en dorpen rijgen zich gedurende 25 km aaneen en ik denk met weemoed terug aan de ritten door de prachtige natuur van Sulawesi.
Mijn zoektocht in Sempide eindigt voor een dicht hek. Hier besluit ik meteen die in Lukluk ook maar over te slaan en alleen voor de meest bijzondere, Pura Sada in Kapal te gaan. Vier is wellicht wat teveel van het goede.
Sarong en degelijke bloes aan en het vrouwtje dat me aan de overkant mijn bezoek en donatie in haar schrift laat schrijven, is tevreden genoeg om het hek voor me te openen.
De fundamenten stammen uit de 12e eeuw, toen het complex werd gebouwd als voorouder heiligdom voor een Javaanse edelman. Veel van de overige monumenten stammen uit de 14e /15e eeuw toen een Mengwikoning de boel uitbreidde.
In het binnenste tempel hof valt genoeg te zien en te bewonderen.
De in de eeuwenoude Banyan boom op het voorste plein verstopte troon is voor de goden van de onderwereld.
Gelukkig gaat de weg van Kapal naar Tanah Lot, een heel bekende tempel op een rots in zee, door landelijk gebied, da's weer even genieten.
De beste, meest magische tijd voor Tanah Lot is met de zonsondergang, maar ik wil niet in het donker terugrijden, dus wil ik er zijn voor de zon teveel in het westen staat en dat lukt prima.
Ik ben zeker niet de enige, maar een gekkenhuis zoals met zonsondergang is het niet. Last van enige spirituele gedachte heb ik niet, het gaat er eigenlijk alleen maar om de tempel op die rots zo mooi mogelijk te fotograferen. En dat is wel een beetje jammer. Deze simpele tempel speelt in het Hindoeïsme een belangrijke rol in de bescherming tegen de demonen die in zee wonen.
Het is een flink complex, met nog twee rotspunten met tempeltjes en natuurlijk wordt ook de god van de commercie niet vergeten, winkeltjes genoeg.
Mijn dag eindigt na een heksenrit aan en in het zwembad.
Dinsdag
Een flinke strandwandeling van heen en terug al gauw een kilometer of 14(totaal) en dat is op blote voeten best vermoeiend. Onderweg laat ik mijn spullen onder de hoede van een paar jongedames uit Estland achter om even heerlijk in de golven te kunnen springen.
Op de terugweg kan ik mijn hotel niet vinden in de verwarrende wirwar van straatjes die wel allemaal Poppies lane 11 lijken te heten. Het levert me wel een heerlijke ravioli op als mijn oog op een real Italian restaurant valt en ik voel dat ik niet geluncht heb. Het is 4 uur, eerst eten, dan verder zoeken.
Ook vandaag eindigt bij het zwembad.
Woensdag
Inpakken, blog schrijven, uitchecken en straks met de Airport shuttle naar het vliegveld. Via Kuala Lumpur naar huis, maar nu eerst nog even zwemmen.
Allemaal weer bedankt voor jullie reacties en het lezen van mijn blog. Tot ziens in Nederland.
https://www.dropbox.com/sh/rucdzfagm8of84k/
AABnFh7wyaVTvd3q3RJK9HFxa?dl=0
Het verkeer hier in het zuiden is werkelijk niet normaal. Ik ben gewaarschuwd, maar de werkelijkheid overtreft weer eens alle verwachtingen. Daar kun je gelukkig wel op vertrouwen.
Voor de auto's hoef je niet beducht te zijn, die kijken wel uit, maar brommers, scooters en motoren vliegen links en rechts overal tussendoor. Want één ding is zeker, geduld is aan de mensheid hier, eenmaal rijdend op twee wielen, niet met gulle hand uitgedeeld.
De rit gaat vandaag naar Sempide, Lukluk, Kapal en Tanah Lot, voor een bezoek aan 4 tempels. Steden en dorpen rijgen zich gedurende 25 km aaneen en ik denk met weemoed terug aan de ritten door de prachtige natuur van Sulawesi.
Mijn zoektocht in Sempide eindigt voor een dicht hek. Hier besluit ik meteen die in Lukluk ook maar over te slaan en alleen voor de meest bijzondere, Pura Sada in Kapal te gaan. Vier is wellicht wat teveel van het goede.
Sarong en degelijke bloes aan en het vrouwtje dat me aan de overkant mijn bezoek en donatie in haar schrift laat schrijven, is tevreden genoeg om het hek voor me te openen.
De fundamenten stammen uit de 12e eeuw, toen het complex werd gebouwd als voorouder heiligdom voor een Javaanse edelman. Veel van de overige monumenten stammen uit de 14e /15e eeuw toen een Mengwikoning de boel uitbreidde.
In het binnenste tempel hof valt genoeg te zien en te bewonderen.
De in de eeuwenoude Banyan boom op het voorste plein verstopte troon is voor de goden van de onderwereld.
Gelukkig gaat de weg van Kapal naar Tanah Lot, een heel bekende tempel op een rots in zee, door landelijk gebied, da's weer even genieten.
De beste, meest magische tijd voor Tanah Lot is met de zonsondergang, maar ik wil niet in het donker terugrijden, dus wil ik er zijn voor de zon teveel in het westen staat en dat lukt prima.
Ik ben zeker niet de enige, maar een gekkenhuis zoals met zonsondergang is het niet. Last van enige spirituele gedachte heb ik niet, het gaat er eigenlijk alleen maar om de tempel op die rots zo mooi mogelijk te fotograferen. En dat is wel een beetje jammer. Deze simpele tempel speelt in het Hindoeïsme een belangrijke rol in de bescherming tegen de demonen die in zee wonen.
Het is een flink complex, met nog twee rotspunten met tempeltjes en natuurlijk wordt ook de god van de commercie niet vergeten, winkeltjes genoeg.
Mijn dag eindigt na een heksenrit aan en in het zwembad.
Dinsdag
Een flinke strandwandeling van heen en terug al gauw een kilometer of 14(totaal) en dat is op blote voeten best vermoeiend. Onderweg laat ik mijn spullen onder de hoede van een paar jongedames uit Estland achter om even heerlijk in de golven te kunnen springen.
Op de terugweg kan ik mijn hotel niet vinden in de verwarrende wirwar van straatjes die wel allemaal Poppies lane 11 lijken te heten. Het levert me wel een heerlijke ravioli op als mijn oog op een real Italian restaurant valt en ik voel dat ik niet geluncht heb. Het is 4 uur, eerst eten, dan verder zoeken.
Ook vandaag eindigt bij het zwembad.
Woensdag
Inpakken, blog schrijven, uitchecken en straks met de Airport shuttle naar het vliegveld. Via Kuala Lumpur naar huis, maar nu eerst nog even zwemmen.
Allemaal weer bedankt voor jullie reacties en het lezen van mijn blog. Tot ziens in Nederland.
https://www.dropbox.com/sh/rucdzfagm8of84k/
AABnFh7wyaVTvd3q3RJK9HFxa?dl=0
-
18 November 2015 - 07:12
Marijke:
Hoi meid.
Niet zo een relaxed rustig einde als je had verwacht he? Maar ja, eindigen met 2 volle dagen strand of zwembad is ook niet helemaal jouw ding.
Tempeltje hier, wandeling daar, autoritje door heksenketel erbij et voila, je bent alweer op weg naar huis. Een hele goede reis meid. Tot gauw. -
18 November 2015 - 08:25
Jolene:
Goede reis gewenst terug naar ons storm- en regenachtige kikkerlandje tante! -
18 November 2015 - 09:12
Irene:
Goede reis, tot gauw -
18 November 2015 - 11:00
Lia:
COnny misschien lees je dit nog onderweg, hele goede reis gewenst en tot vrijdag. -
18 November 2015 - 12:20
Agnes:
Hoi Con, behouden thuiskomst en i.p.v. een sarong, toch maar een winddichte jas. Tot gauw, Agnes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
