Begrafenis gemist
Blijf op de hoogte en volg Conny
12 November 2015 | Indonesië, Rantepao
Ik kom te laat aan bij de plaats van de ceremonie. Waar het van de week vol stond met vrachtwagens, staat nu maar 1 busje. Er zitten en lopen nog wel wat mensen, maar het geheel is duidelijk achter de rug. Zo te zien was het om half 9 ipv half 10.
Nou ja, dan ga ik wat eerder naar het kleine koele meertje met zandstrand in Tilanga. Plan van deze dag, zwemmen, leesboek mee en op het strandje liggen. Goed hè Jolene.
Maar eerst nog even langs bij Buntepune. Ik aarzel, weer een traditioneel dorp, maar ben blij dat ik toch even gegaan ben. Het dorp wordt enorm uitgebreid en alles wordt artistiek verantwoord vormgegeven. Dat moet een heel belangrijke persoon zijn. Het gaat om een moeder die al jaren dood is en haar zoon die afgelopen mei is overleden. Met de bouw is 1 september begonnen, het hele dorp helpt mee en het moet 20 november klaar zijn.
Ik rijd nog met een slof sigaretten rond en vraag of het te vroeg is om iets te doneren. Nee hoor en binnen een vloek en een zucht is daar een lokaal meisje dat perfect Engels spreekt. Getrouwd met een Australiër en over voor de begrafenis. Ik was al heel wat te weten gekomen, maar dit praat toch stukken makkelijker.
Ik weet niet wanneer de schrijver van de reisgids bij het meertje is geweest, maar van een zandstrand is geen sprake, overal rotsen en vervallen traptreden. Het gebouwtje met kleedhokjes is in deplorabele staat. Het water lijkt best helder, maar ik ga er niet in. Het enige dat nog lijkt te werken is het loket waar je de entree kunt betalen.
Ik klauter wat rond, gadegeslagen door twee knapen die het van bovenaf aanzien. Even zitten op een rots om een nieuw plan te trekken.
Ik zet een rondje uit en weet de dag zo toch weer vol te krijgen met mooie, bijzondere en onverwachte zaken.
Het begrafenis seizoen (ja dat is er)is allang over, maar vandaag heb ik alweer 3 dorpen gezien waar druk wordt gebouwd. Hoe zal het dan in juli, augustus en september zijn?
Het langst loop ik rond in KalimbuangBori, waar een kring met enorme megalieten staat en in een woud van bamboe en andere bomen grote rotsen met graven verstopt liggen. Op 3 plekken zijn jongemannen bezig nieuwe kamers uit te hakken, waar ze gemiddeld zo'n 5 tot 6 maanden mee bezig zijn. Zuiver handwerk met hamer en beitel, er komt geen drilboor aan te pas.
Ik vind het een heel bijzondere plek.
Weer lekker rondgereden vandaag en nu in een restaurantje eten, de boel opladen, bloggen en wachten op de bus die om 21.00 uur vertrekt.
Sorry dat het allemaal over dood, begraven en grafstenen e.d. gaat, maar het is niet anders in Toraja land. Dit is het laatste verslag in die sfeer.
Morgen vanuit Makassar, na hopelijk een nachtje goed slapen in de bus :)
https://www.dropbox.com/sh/3voaryfv138l7qy/AAAj21_nZAuiqVhyOKeZTkRsa?dl=0
Nou ja, dan ga ik wat eerder naar het kleine koele meertje met zandstrand in Tilanga. Plan van deze dag, zwemmen, leesboek mee en op het strandje liggen. Goed hè Jolene.
Maar eerst nog even langs bij Buntepune. Ik aarzel, weer een traditioneel dorp, maar ben blij dat ik toch even gegaan ben. Het dorp wordt enorm uitgebreid en alles wordt artistiek verantwoord vormgegeven. Dat moet een heel belangrijke persoon zijn. Het gaat om een moeder die al jaren dood is en haar zoon die afgelopen mei is overleden. Met de bouw is 1 september begonnen, het hele dorp helpt mee en het moet 20 november klaar zijn.
Ik rijd nog met een slof sigaretten rond en vraag of het te vroeg is om iets te doneren. Nee hoor en binnen een vloek en een zucht is daar een lokaal meisje dat perfect Engels spreekt. Getrouwd met een Australiër en over voor de begrafenis. Ik was al heel wat te weten gekomen, maar dit praat toch stukken makkelijker.
Ik weet niet wanneer de schrijver van de reisgids bij het meertje is geweest, maar van een zandstrand is geen sprake, overal rotsen en vervallen traptreden. Het gebouwtje met kleedhokjes is in deplorabele staat. Het water lijkt best helder, maar ik ga er niet in. Het enige dat nog lijkt te werken is het loket waar je de entree kunt betalen.
Ik klauter wat rond, gadegeslagen door twee knapen die het van bovenaf aanzien. Even zitten op een rots om een nieuw plan te trekken.
Ik zet een rondje uit en weet de dag zo toch weer vol te krijgen met mooie, bijzondere en onverwachte zaken.
Het begrafenis seizoen (ja dat is er)is allang over, maar vandaag heb ik alweer 3 dorpen gezien waar druk wordt gebouwd. Hoe zal het dan in juli, augustus en september zijn?
Het langst loop ik rond in KalimbuangBori, waar een kring met enorme megalieten staat en in een woud van bamboe en andere bomen grote rotsen met graven verstopt liggen. Op 3 plekken zijn jongemannen bezig nieuwe kamers uit te hakken, waar ze gemiddeld zo'n 5 tot 6 maanden mee bezig zijn. Zuiver handwerk met hamer en beitel, er komt geen drilboor aan te pas.
Ik vind het een heel bijzondere plek.
Weer lekker rondgereden vandaag en nu in een restaurantje eten, de boel opladen, bloggen en wachten op de bus die om 21.00 uur vertrekt.
Sorry dat het allemaal over dood, begraven en grafstenen e.d. gaat, maar het is niet anders in Toraja land. Dit is het laatste verslag in die sfeer.
Morgen vanuit Makassar, na hopelijk een nachtje goed slapen in de bus :)
https://www.dropbox.com/sh/3voaryfv138l7qy/AAAj21_nZAuiqVhyOKeZTkRsa?dl=0
-
12 November 2015 - 13:11
Jolene:
Ik was bijna trots, tót bleek dat je helemaal niet gerelaxed en geluierd en gelezen hebt maar weer 'gewoon' lekker op pad gegaan bent om interessante dingen te bekijken.
Ook die drang om alles te zien en mee te maken begrijp ik natuurlijk:)
Dikke kus! -
12 November 2015 - 14:56
Simone R:
Mooi om te zien dat er in andere landen heel anders wordt om gegaan met de dood. Ze maken er echt veel werk van en ook die offers zijn werkelijk prachtig. Geen wonder dat zij zo lang moeten sparen voor een ceremonie.
Wat hebben wij het dan makkelijk met onze wasmachine. Niet eerst met jerrycans sjouwen of wassen in soms niet zo'n heldere rivier. Rust lekker uit tijdens je busreis. Hoe is het spreek je het Indonesisch al vloeiend? Dat is wel net zo gezellig in de bus. Groetjes. -
12 November 2015 - 18:09
Gerrie:
Ha Con, slof sigaretten?? toch niet ..... Wat n prachtige reis maak je weer!
Geniet nog maar heerlijk van de laatste week (weekje)?!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
