Terug naar Manado
Blijf op de hoogte en volg Conny
27 Oktober 2015 | Indonesië, Manado
Met mikrolet, bus en ojek gaat het niet eens zoveel langzamer dan met een auto, maar dan wel voor een fractie van de prijs.
De chauffeur van de mikrolet ziet me aankomen en komt me alvast tegemoet, quelle service.
De bus naar Manado staat klaar, maar er moeten nog wel een paar klanten bij.
9 Uur de chauffeur komt maar eens kijken hoe het ervoor staat, 13 passagiers, daar doet hij het niet voor en weg is ie weer.
9.15 Uur, alle plaatsen zijn bezet, ook het plastic stoeltje dat in het gangpad staat. Dus we kunnen.
Als ik moet afrekenen geef ik 50.000 roepia, dat moet genoeg zijn.
Ik krijg er 42.000 terug. Nu snap ik waarom de bus vol moet, voor een rit van een uur 50 eurocent betalen, dat kan natuurlijk niet toe met een halflege bus.
Vanaf het busstation achter op een ojek (brommer), de jongeman vraagt zijn collega's waar de Supratmanstraat is en hij stort ons in het verkeer. Het
begint een beetje te regenen. Gelukkig weet ik wel waar het is en kan ik hem een beetje sturen als hij fout dreigt te gaan.
Vervolgens loop ik 's middags zelf faliekant de verkeerde kant op als ik de jalan Sam Rutalangi naar het zuiden wil aflopen om in het centrum te komen en wat Hollandse huizen te bekijken.
Wat er fout is gegaan, ikke niet begrijpen, maar ik start met naar het zuiden te lopen en kom uiteindelijk in het noorden, bij de haven uit. Rara Hoe kan dat? Maar het komt wel goed uit.
Michael heeft me vanmorgen nog wat tips gegeven en één daarvan was dat ik achter de Jumbo Mall een auto naar mijn volgende bestemming kan vinden. Nou ja zeg en waar loop ik nu zomaar tegenaan. De Jumbo Mall, weet ik morgen waar ik heen moet.
Achter de Malls, met zicht op zee en de vulkaan Manado Tua zijn eettentjes. Het is samen met twee zussen even zoeken wat ik wel en niet eet, maar uiteindelijk staan er aardig wat schaaltjes op tafel. Ik kom bijna niet aan eten toe, de dames willen foto's maken tot ze er goed opstaan en hun Nederlandse woordjes laten horen (van vader geleerd). Het is wel grappig en het eten smaakt goed.
Vervolgens loop ik rond op de markt bij de haven, waar het naarmate de dag vordert steeds smeriger wordt.
Ik eindig met een biertje boven bij 'de Piraat', waar beneden net een verjaardagspartijtje begint. Er wordt gezongen, geklapt, gesproken, stukjes gedaan, een buffet voorbereid. Maar het feestje is een uur aan de gang en de 70 of 80 jonge gasten zitten nog steeds op een droogje.
Ik houd het voor gezien en loop naar mijn hotel.
Er is een koffer in te pakken.
Maar er is een plan voor de komende dagen.
https://www.dropbox.com/sh/qw1xe5josw1zgmb/AACrIidBYOCMWN-Uqn811RSla?dl=0
De chauffeur van de mikrolet ziet me aankomen en komt me alvast tegemoet, quelle service.
De bus naar Manado staat klaar, maar er moeten nog wel een paar klanten bij.
9 Uur de chauffeur komt maar eens kijken hoe het ervoor staat, 13 passagiers, daar doet hij het niet voor en weg is ie weer.
9.15 Uur, alle plaatsen zijn bezet, ook het plastic stoeltje dat in het gangpad staat. Dus we kunnen.
Als ik moet afrekenen geef ik 50.000 roepia, dat moet genoeg zijn.
Ik krijg er 42.000 terug. Nu snap ik waarom de bus vol moet, voor een rit van een uur 50 eurocent betalen, dat kan natuurlijk niet toe met een halflege bus.
Vanaf het busstation achter op een ojek (brommer), de jongeman vraagt zijn collega's waar de Supratmanstraat is en hij stort ons in het verkeer. Het
begint een beetje te regenen. Gelukkig weet ik wel waar het is en kan ik hem een beetje sturen als hij fout dreigt te gaan.
Vervolgens loop ik 's middags zelf faliekant de verkeerde kant op als ik de jalan Sam Rutalangi naar het zuiden wil aflopen om in het centrum te komen en wat Hollandse huizen te bekijken.
Wat er fout is gegaan, ikke niet begrijpen, maar ik start met naar het zuiden te lopen en kom uiteindelijk in het noorden, bij de haven uit. Rara Hoe kan dat? Maar het komt wel goed uit.
Michael heeft me vanmorgen nog wat tips gegeven en één daarvan was dat ik achter de Jumbo Mall een auto naar mijn volgende bestemming kan vinden. Nou ja zeg en waar loop ik nu zomaar tegenaan. De Jumbo Mall, weet ik morgen waar ik heen moet.
Achter de Malls, met zicht op zee en de vulkaan Manado Tua zijn eettentjes. Het is samen met twee zussen even zoeken wat ik wel en niet eet, maar uiteindelijk staan er aardig wat schaaltjes op tafel. Ik kom bijna niet aan eten toe, de dames willen foto's maken tot ze er goed opstaan en hun Nederlandse woordjes laten horen (van vader geleerd). Het is wel grappig en het eten smaakt goed.
Vervolgens loop ik rond op de markt bij de haven, waar het naarmate de dag vordert steeds smeriger wordt.
Ik eindig met een biertje boven bij 'de Piraat', waar beneden net een verjaardagspartijtje begint. Er wordt gezongen, geklapt, gesproken, stukjes gedaan, een buffet voorbereid. Maar het feestje is een uur aan de gang en de 70 of 80 jonge gasten zitten nog steeds op een droogje.
Ik houd het voor gezien en loop naar mijn hotel.
Er is een koffer in te pakken.
Maar er is een plan voor de komende dagen.
https://www.dropbox.com/sh/qw1xe5josw1zgmb/AACrIidBYOCMWN-Uqn811RSla?dl=0
-
28 Oktober 2015 - 01:03
Irene:
Een plan is altijd goed ... maar ik ben er wel nieuwsgierig naar.
Stom he, als de weg zo maar zijn eigen gang gaat en jij verdwaalt ... ik weet precies hoe dat voelt ... alleen ik ben het gewend :-) -
28 Oktober 2015 - 10:54
Lia:
Conny, ook in marokko is het gebruikelijk om niet meteen met iets te eten of te drinken te serveren, want dat is onbeleefd en denken de mensen dat ze snel weer op straat staan. Ik geloof dat dat in Turkije ook normaal is,maar dat kun je natuurlijk aan je nichte (mijn dochter) vragen. groet. -
28 Oktober 2015 - 22:44
Ans Zonneveld:
Het zijn de verrassingen van reizen en voor ons heel leuk om te lezen!
Gewoon weer inpakken en zien waar je terecht komt, groetjes Ans.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
