Brownsberg

Als een strak, glad lint rolt de Afobakaweg zich uit door het groen, waarin hier en daar wat rieten huisjes staan. aangekondigd door wachthuisjes aan de weg. Transmigratiedorpjes van mensen die moesten vluchten voor het water bij het gereedkomen van de Afo baka-stuwdam.
Afo = grootmoeder en baka = rug, dus over de rug van oma bereiken we Bronsweg.
Het dorpje waar we nog even de lunch en laatste boodschappen kunnen kopen voor we de berg op gaan.
Eindelijk een weg met gaten en kuilen, zoals je het in de jungle verwacht. Hoewel minder erg dan aangekondigd, vindt Moen, onze chauffeur het behoorlijk spannend. De afgrond blijft verborgen door de woudreuzen, maar hij is er wel degelijk.

Na aankomst in het licht vervallen recreatie park boven, gaan we na het verdelen van de kamers met het grootste deel van de groep aan de wandel. Doel: Leo en Irene watervallen. De regen komt met bakken uit de lucht, dus erg veel zin hebben we niet. Niet zeuren lopen en voor je het weet houdt het op en hebben we een heerlijke wandeling.
Alsmaar naar beneden, zo nu en dan behoorlijk glibberig ,maar de boomwortels vormen mooie treden. De trein komt tot stilstand als Rudy uitleg wil geven over plantjes zaadjes of beestjes. We zien een paar prachtige gifkikkertjes.
Beneden aangekomen klauteren Helena en ik naar de waterval. En onder het toeziend oog van de groepsgenoten springen we met kIeren en al onder de straal. Zo dat voel je en alles wordt vastgelegd door de papparazi op het pad. En dan weer 1 1/2 uur omhoog. We horen apen en vogels, maar zien ze niet.
Parbootje dik verdient.
Op
Zondag lopen we naar de witikreek. 2 uur naar beneden en 2, 5 omhoog, met een lunch- en zwempauze in een paradijs. De groep is nog wat kleiner vandaag. Met 8 ( + gidsen) naar beneden er met 7 omhoog. Eén Van Tini's gaat het niet redden ,maar ze krijgt een prachtig alternatief. Stukje lopen en op de quat van een goudzoeker de berg rond naar Brownsweg, waar Moen ze ophaalt.

Maandag gaan we de berg weer af. Op weg naar een schiereiland in het Brokopondo meer. Hopen dat onze natte zooi daar wel wil drogen.
Aan de weg naar beneden is goed te zien dat er veel regen is gevallen de laatste dagen. Nu is het pas echt spannend, kuilen en waterplassen genoeg.