Een dagje doelloos rondfietsen

oftewel kilometers maken en nergens komen.

Het begint aan de waterkant, waar ik om 1/2 9 met een kop koffie zit en in gesprek raak met 2 mannen aan het tafeltje naast me. Nou ja, gesprek???? Dat de literfles Parbo op hun tafeltje leeg raakt helpt niet echt. En nee, ze hadden niet 's nachts gewerkt.
De één muziek leraar????Hij liet me tenminste z'n getuigschrift zien, en lopen we daar niet allemaal altijd mee op zak?
De ander is Bart, een recidive Suriname ganger die al 14
jaar al z'n vakanties hier doorbrengt. Beleeft als ik ben houd ik ze tot 10 uur gezelschap, dan wordt het tijd voor wat actie, maar niet het historisch hart van de stad. Waarom met het geijkte beginnen?

Fiets huren bij " fietsen in Suriname " en kris kras fietsend door de noordelijke wijken van Parimaribo. Kom ik al snel bij een haventje terecht waar de in de modder liggende vissersboten klaar worden gemaakt voor vertrek naar zee.Vermoedeijk morgen vroeg.
Vlla's in mooie en vervallen staat wisselen elkaar af in mijn zoektocht naar de Ma Retraite Mall. Een populair winkelcentrum voor de rich and famous. Lekker koel, maar vooral erg rustig, zeg maar uitgestorven.
In de foodcourt boven, waar je ook niet echt over de hoofden kunt lopen een lekker broodje ei en ik kan er weer tegen voor de middag. Inwendig dan, voor de buitenkant bestaat de vrees dat ik wat vroeger had moeten smeren. Ach, rood is ook mooi.

De wijken zijn vernoemd naar de vroegere plantages. In Blauwgrond, de Javaanse wijk stuit ik op een hindoeïstische tempel. Dicht en effectief onbereikbaar door een flink hangslot aan het hek. Even later geldt hetzelfde voor een moskee.
Aan beide zijden van de straat vele warungs, Javaanse eettentjes.
Geyersvlijt is volop in ontwikkeling, In straten met insecten namen, zijn mensen als ijverige mieren villa's aan het bouwen. De één nog mooier dan de ander.
Veel in Nederland wonende Surinamers bouwen hier hun 2e huis. Duur schijnt het niet te zijn.

Over de drukke Anton Drachten weg terug naar het centrum. En dan kan het ANWB gidsje wel aangeven dat de automobilisten rekening met je houden. Er zijn er teveel die toeterend in volle vaart rakelings passeren om het ontspannen te vinden.

Terug bij Alberga zie ik wat blauws schitteren in de achtertuin.Een zwembad, nou ja een uit de kluiten gewassen tobbe. Maar voor de nodige verkoeling voldoet het prima.En dan de dag in stijl afsluiten met een boek in een hangmat.