De koningssteden.

Om 1/2 9 staan ze klaar .. en .. Schandalig, maar we hebben niet eens namen uitgewisseld. Nu waren de mannen niet al te communicatief, maar ze hebben ons prima overal gebracht.
Om te beginnen in de stad, naar de Mahamuni-Pagode, met een 4 meter hoog beeld van Boeddha, de wijsgeer. Op het hoofd na, wordt het gehele lijf al vanaf het begin dagelijks beplakt met bladgoud. Van de oorspronkelijke vorm is dus niets terug te zien. Vrouwen mogen niet in de buurt van het beeld komen. We krijgen een 1/2 uur om alles hier te bekijken en dat is voor deze twee tempelgekken behoorlijk kort. De jonge motormuis wordt eropuit gestuurd om ons op te halen.
De straat naar en van de pagode is vol beeldhouwers die marmeren beelden van Boeddha maken, die over de hele wereld worden verstuurd. De mannen doen het groffe werk, als hakken, zagen en slijpen en de vrouwen zijn voor het schuren en polijsten. De straat is bedekt met een wit laagje marmerpoeder.
Volgende stop een handwerk atelier, ons verkocht als plek waar marionet poppen worden gemaakt, maar die hangen alleen klaar om verkocht te worden.
Door naar Amarapura en de 1,2 km lange U-bein brug over het Taungthaman-meer. Hier komen we vanavond nog terug voor de zonsondergang. Nu eerst naar het Mahagandayon klooster om het uitdelen van het eten aan de monniken te zien.
Nou, daar zijn wij niet de enige. Er zijn ons al wat busladingen voorgegaan.
Monniken jong en oud staan in 2 rijen klaar. Zij gaan om 10.15 uur lopen langs wat uitgifte punten waar zij eten in hun pan/nap krijgen. Alles afhankelijik van de donaties.
Ook het aantal monniken dat te eten kan krijgen hangt hiervan af.
Volgens onze gids tussen de 1700 en 2000.De afgevallen 300 zullen in het ongunstigste geval w.s. hun kostje op straat bij elkaar moeten bedelen.
Daar sta je dan met je camera. Het is behoorlijk genant en toch niet kunnen stoppen met foto's maken van die eindeloze rij monniken.
Er staat een subrijtje met kleintjes, die naast rijst, cake en een banaan, ook een schrift en een ijsje krijgen.
Mensen naast de rij hebben een doos met pakjes instant noodles bij zich, die ze te hooi en te gras aan monniken aanbieden. Ze moeten ze zelf op de pan leggen, want aanpakken mag niet.
Na een half uurtje gaan we er vandoor naar een longyi fabriek, waar vrouwen de fijne patronen weven en mannen de grote weefgetouwen bedienen.
Het is een kabaal van jewelste. Een meisje is bezig met het uitzoeken van muziek op haar telefoon. Als ik van deze actie een foto maak en Irene haar een compliment geeft, bedekt zij haar patroon en denken wij ojee, mag niet. Maar nee ze vraagt aan haar buurvrouw een spiegel en laat zo de onderkant zien, de goede kant.
Naar de overkant, waar de winkel staat. Binnen no time hebben we allebei een longyi om, maakt niet uit dat je zegt dit niet te willen, dus daar zijn we heeeeel snel weg.
De weg naar Sagaing, de best bewaarde koningsstad, zou ik heel graag gefietst hebben, zo pitoresk met zijn koeien, varkens, hooiwagens en mensen. Ik zou niet zijn opgeschoten, dus het is goed zo.
Voor de brug even stoppen voor een blik op de met Ppagodes bedekte heuvels. Aan de overkant van de brede Ayarwaddy worden we onder aan een trap van de Soon U Ponnya Shin-pagode gedropt.
Steil en hoog, maar tree voor tree en met verlies van de nodige zweetdruppels komen we boven.
Daar is het uitzicht over de vlakte en de vele van goud schitterende stupa's buitengewoon mooi.
Boeddha wordt hier geflankeerd door een grote haas en een grote kikker.
En steeds weer dat mooie uitzicht naar alle kanten.
We zijn even kwijt bij welke trap onze schoenen/sandalen lagen, maar nadat we die hadden gevonden, werd het tijd voor de lunch.
Een mooi plek, waar alleen de telefoonspelletjes van de ober de rust verstoorde.
Met een bootje naar de overkant van de rivier, Inwa, vroeger Ava eiland, waar de enige vorm van vervoer een paardenkar is. Daarin rijden we dus het eilend rond en bezoeken ruines, pagodes en tempels. Een leuk rondje door de blubber. de kar glist heen en weer, maar blijft stevig overeind.
Na een paar uur weer het water over en op weg naar de U-Bein brug voor de zonsondergang. Daar in een bootje voor het beste uitzicht genieten van de mensen en monniken die flaneren op de brug van teakhouten palen.
Helemaal blij en gelukkig rijden we terug naar ons hotel.