Mandaley Hill 2
Blijf op de hoogte en volg Conny
23 September 2013 | Myanmar, Mandalay
Donderdag 26 september.We zitten ondertussen in Hispaw. Ik ga proberen wat achterstallige verhalen te schrijven in dit internet cafe, die ik tussentijds opsla ivm de vele stroomstoringen. Een verzonden verhaal is dus niet per definitie af.
Maandag 23/9
De taxi naar Mandaley hill wil ons onder aan de trap afzetten. We zijn een beetje lui van aard, dus voor een erxtra 3 euro laten we ons naar de bovenste parkeerplaats brengen, vanwaar dan ook nog eens een roltrap omhoog gaat naar de Sutaungpyi-pagode. Veel karma zullen we met dit gebrek aan actie niet verdienen.
Het uitzicht op Mandaley en de Ayarwaddy (rivier) is prachtig. Boven is dieze met spiegelglas en tegeltjes versierde tempel een beetje kitscherig, met een man die via een versterker allerlei onverstaanbare zaken zit om te roepen.
We zakken een verdieping af en krijgen beiden een stukje tweeling in de arm gedrukt voor een foto. Ja die wil ik dus ook.
We dalen langzaam de 1729 treden af, want er is genoeg te zien onderweg.
Veel honden en katten, die er over het algemeen goed uitzien.
In een getralied hok staan wat beelden het levenspad te vertolken; Je zult ziek zijn, je zult oud zijn en je zult dood zijn. Zorg dus dat je geniet van het pad daar naartoe.
Op eenderde van ons pad wijst een 9 meter hoge Buddha zijn leerling Ananda de plek waar later de heilige stad Mandaley zou verrijzen.
Het wordt allemaal steeds minder netjes, De renovatie is boven begonnen en er valt nog veel te doen.
Langs de trappen enkele wanna be studios met bloemen, harten en love you borden. Daar kun je je lekker zoetig laten fotograferen. Heerlijk aziatisch, maar niet aan ons besteed.
Beneden gekomen regelen we na de lunch wat mannetjes die ons vanmiddag kunnen rondrijden.
Eerst de Kuthodaw-pagode, die bekend staat als" het grootste boek ter wereld". In 729 witte miniatuur pagodes staan marmeren stenen met de volledige Tripitaka, de boeddhistische Heilige Schrift.
Het is hollen geblazen van de ene schaduwplek naar de andere, want onze voetzolen zijn niet gewend aan die kokendhete tegels.
Door naar de Swenandaw Kyaung. Een oorspronkelijk houten klooster, met gouden interrieur. Het maakte vroeger deel uit van het paleiscomplex. Omdat het is verplaatst, ontkwam het aan bombardement van 1945 n bleef zo als enig onderdeel van het paleis bewaard.
We scheuren de halve stad door op weg naar de bladgoud makers.
Met enorme hamers wordt een behoorlijk zwaar stukje goud in 2 sessies van in totaal 6 uur, tot flinterdunne goudblaadjes geslagen.
We laten ons bij het hotel afzetten, voelen ons veilig genoeg en maken dus een afspraak voor morgen. Een tochtje in de omgeving.
Maandag 23/9
De taxi naar Mandaley hill wil ons onder aan de trap afzetten. We zijn een beetje lui van aard, dus voor een erxtra 3 euro laten we ons naar de bovenste parkeerplaats brengen, vanwaar dan ook nog eens een roltrap omhoog gaat naar de Sutaungpyi-pagode. Veel karma zullen we met dit gebrek aan actie niet verdienen.
Het uitzicht op Mandaley en de Ayarwaddy (rivier) is prachtig. Boven is dieze met spiegelglas en tegeltjes versierde tempel een beetje kitscherig, met een man die via een versterker allerlei onverstaanbare zaken zit om te roepen.
We zakken een verdieping af en krijgen beiden een stukje tweeling in de arm gedrukt voor een foto. Ja die wil ik dus ook.
We dalen langzaam de 1729 treden af, want er is genoeg te zien onderweg.
Veel honden en katten, die er over het algemeen goed uitzien.
In een getralied hok staan wat beelden het levenspad te vertolken; Je zult ziek zijn, je zult oud zijn en je zult dood zijn. Zorg dus dat je geniet van het pad daar naartoe.
Op eenderde van ons pad wijst een 9 meter hoge Buddha zijn leerling Ananda de plek waar later de heilige stad Mandaley zou verrijzen.
Het wordt allemaal steeds minder netjes, De renovatie is boven begonnen en er valt nog veel te doen.
Langs de trappen enkele wanna be studios met bloemen, harten en love you borden. Daar kun je je lekker zoetig laten fotograferen. Heerlijk aziatisch, maar niet aan ons besteed.
Beneden gekomen regelen we na de lunch wat mannetjes die ons vanmiddag kunnen rondrijden.
Eerst de Kuthodaw-pagode, die bekend staat als" het grootste boek ter wereld". In 729 witte miniatuur pagodes staan marmeren stenen met de volledige Tripitaka, de boeddhistische Heilige Schrift.
Het is hollen geblazen van de ene schaduwplek naar de andere, want onze voetzolen zijn niet gewend aan die kokendhete tegels.
Door naar de Swenandaw Kyaung. Een oorspronkelijk houten klooster, met gouden interrieur. Het maakte vroeger deel uit van het paleiscomplex. Omdat het is verplaatst, ontkwam het aan bombardement van 1945 n bleef zo als enig onderdeel van het paleis bewaard.
We scheuren de halve stad door op weg naar de bladgoud makers.
Met enorme hamers wordt een behoorlijk zwaar stukje goud in 2 sessies van in totaal 6 uur, tot flinterdunne goudblaadjes geslagen.
We laten ons bij het hotel afzetten, voelen ons veilig genoeg en maken dus een afspraak voor morgen. Een tochtje in de omgeving.
-
26 September 2013 - 13:58
Stan:
Begrijp ik dat je eigenlijk verondersteld werd die 1729 treden naar boven te klimmen? Ja, dan zul je eerder ziek zijn, je zult sneller oud zijn en je zult eerder dood zijn. Goed dus dat je de omgekeerde weg bewandelde: afdalen. En langzaam. Karma krijg je toch wel.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
