Zingaro en flanerende auto,s

Dagje wandelen in de Nationale reserva Zingaro. KLimmen naar grotten, oude, verlaten dorpjes die nu worden gerestaureerd. En steeds uitzicht op een zee met prachtige azuurblauwe baaien. Straks een duik? Hoewel, 't is maart. We struikelen over de dwergpalmen, niet door hun grootte, maar door hun aantal.
We zijn op zoek naar de Johannesbroodboom, maar hoe ziet die eruit? We zijn beiden geen plantologen, dus dat blijft gissen. De temperatuur is heerlijk, maar er staat een straffe wind, zeker als we na een kilometer of 7 steil afdalen naar zee worden we soms bijna omver geblazen.Ik weet niet waarom ik dacht lekker vlak langs het kustpad terug,misschien omdat de man bij de kassa het zo liet klinken? Althans in mijn beleving, maar dat viel vies tegen. Het was klimmen en dalen geblazen. Om dicht bij het water te geraken dan nog wat extra trappen. Dus aan het eind waren we blij de auto te zien staan.
's Avonds een bizar fenomeen, twee niet te stuiten slierten van auto's op de boulevard. Eentje linksom en eentje rechtsom. Tijdens de pizza, onder het genot van de disco op het strand zagen we dezelfde auto's steeds weer terugkomen. Men houdt hier dus van filerijden. Hun ouders flaneerde, de jeugd van nu rijdt rondjes.