Grot graven
Blijf op de hoogte en volg Conny
09 November 2015 | Indonesië, Rantepao
Bij de Toraja draait het leven om de dood en dat is goed te merken. Begrafenissen duren tussen de 3 en 5 dagen, waarbij er hele dorpen aan tijdelijke bamboe huizen worden gebouwd om de vele gasten van heinde en verre te huisvesten. Gasten worden in de laadbak van vrachtwagens aangevoerd. En ze dragen allemaal wat bij. Varkens, hangend aan bamboe palen, buffels, jerrycans palmwijn, sigaretten.......
Tussen doodgaan en begraven worden kan rustig een periode van jaren zitten. Er moet eerst worden gespaard om het hele festijn te bekostigen. Iedereen loopt in het zwart, maar het is beslist geen treurige toestand. De mevrouw om wie het vandaag gaat is een jaar geleden gestorven en het is stikdruk.
Vergissing, mevrouw wordt vandaag niet begraven, het geheel begint vandaag pas en er zal worden geslacht, zeker 30 varkens en een buffel.
Ik snap dat het belangrijk is dat de geesten van de geofferde dieren de geest van de vrouw moeten begeleiden, maar ik hoef het niet mee te maken. Ik wil nu weg.
De dag wordt gevuld met rijden door het landschap en de dorpjes, waarbij het aantal traditionele huizen iets zegt over de rijkdom van het dorp. De grafrots van Suaya, waar royals worden bijgezet in de rots en hun beschermende tau tau poppen in galerijen in de rotswand staan.
Er zijn maar enkele kunstenaars die de uit hout gesneden tau tau poppen kunnen maken, gelijkend op de aangeleverde foto.
Een grot met hangende kisten, die al heel lang niet meer wordt gebruikt. De houten kisten rotten weg en vielen naar beneden. Het is een bijzondere plek. Sommige kisten zijn mooi gegraveerd, maar ze vallen op een gegeven moment gewoon uit elkaar. Babies werden tot 1950, als ze stierven voor ze tanden hadden in een holte in een boom geplaatst. Met hun gezicht in de juiste richting. Alles was goed, zolang het maar niet richting thuis was, anders zou de geest terug kunnen gaan naar de ouders.
Na de lunch doen we nog 2 rotsgraven aan. In Lemo waar de poppen vorig jaar nieuwe kleren aan hebben gekregen, omdat hun kleding uit elkaar begon te vallen en er daarom erg fris en nieuw uitzien. En Londa waar de mensen in een natuurlijke grot worden begraven.
Hier ontmoet ik Daphne, een Nederlandse met wie ik vanavond gezellig heb gegeten. Ook wel weer eens fijn, een tafelgesprek in het Nederlands.
Tussen doodgaan en begraven worden kan rustig een periode van jaren zitten. Er moet eerst worden gespaard om het hele festijn te bekostigen. Iedereen loopt in het zwart, maar het is beslist geen treurige toestand. De mevrouw om wie het vandaag gaat is een jaar geleden gestorven en het is stikdruk.
Vergissing, mevrouw wordt vandaag niet begraven, het geheel begint vandaag pas en er zal worden geslacht, zeker 30 varkens en een buffel.
Ik snap dat het belangrijk is dat de geesten van de geofferde dieren de geest van de vrouw moeten begeleiden, maar ik hoef het niet mee te maken. Ik wil nu weg.
De dag wordt gevuld met rijden door het landschap en de dorpjes, waarbij het aantal traditionele huizen iets zegt over de rijkdom van het dorp. De grafrots van Suaya, waar royals worden bijgezet in de rots en hun beschermende tau tau poppen in galerijen in de rotswand staan.
Er zijn maar enkele kunstenaars die de uit hout gesneden tau tau poppen kunnen maken, gelijkend op de aangeleverde foto.
Een grot met hangende kisten, die al heel lang niet meer wordt gebruikt. De houten kisten rotten weg en vielen naar beneden. Het is een bijzondere plek. Sommige kisten zijn mooi gegraveerd, maar ze vallen op een gegeven moment gewoon uit elkaar. Babies werden tot 1950, als ze stierven voor ze tanden hadden in een holte in een boom geplaatst. Met hun gezicht in de juiste richting. Alles was goed, zolang het maar niet richting thuis was, anders zou de geest terug kunnen gaan naar de ouders.
Na de lunch doen we nog 2 rotsgraven aan. In Lemo waar de poppen vorig jaar nieuwe kleren aan hebben gekregen, omdat hun kleding uit elkaar begon te vallen en er daarom erg fris en nieuw uitzien. En Londa waar de mensen in een natuurlijke grot worden begraven.
Hier ontmoet ik Daphne, een Nederlandse met wie ik vanavond gezellig heb gegeten. Ook wel weer eens fijn, een tafelgesprek in het Nederlands.
-
09 November 2015 - 19:13
Irene:
Ohw wat bijzonder allemaal, daar doe je het voor toch? Was je daar met een tripje of op jezelf? Eehh ... foto's? -
09 November 2015 - 22:22
Ans:
Mooi uitvaart - verslag, men zou hier toch wel echt met de ogen knipperen...Je moet er geweest zijn om er iets van voor te kunnen stellen...
Wat je zegt, een hollands onderonsje op zijn tijd is ook wel eens makkelijk en gezellig.
groetjes Ans. -
10 November 2015 - 11:04
Ria Koenders:
wauw , wat een prachtige foto's. Bijzonder om mee te maken -
10 November 2015 - 13:44
Lia:
Hallo Conny,
Moet ik me schuldig voelen over je vermoeidheid?
Je hebt weer mooie foto's gemaakt en je verhaal doet mij denken aan Erika Terpstra haar reis naar Indonesïe zij vertelde ook over deze begrafenissen hele dure gebeurtenissen, maar leuk om jouw manier van beleving mee te krijgen. Zo is iedereen weer anders en maar goed ook. Con nog even en dan ben je weer terug, dus geniet nog maar met volle teugen. Dikke kus. -
11 November 2015 - 06:26
Conny Verdult:
Lia je hoeft je niet schuldig te voelen. Ik was tenslotte on line , dus wakker.
Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
