Jarig in Tentena

Als ik op 5 november buiten kom, begint daar Dana direct "happy birthday" te zingen.  Onverwacht en erg leuk. Heerlijk ontbijt en op naar de boot voor een tochtje van een uur of 3 over het Posomeer. Volstrekt onzinnig, maar erg leuk en ontspannend.
Tot op de terugweg de bewolking boven het meer erg dik en donker word, de wind aantrekt en het inderdaad begint te regenen.
Waarom heb ik nu toch vanmorgen alle plastic tassen uit mijn tas gehaald? Lekker slim, gelukkig heb ik wel een paraplu bij waarmee ik m'n tas enigszins kan beschermen.  Ikzelf word drijfnat, eerst een beetje door de koude regen en naarmate de golven hoger worden heel erg door het warme water uit het meer dat over de boeg binnenkomt.
Maar warm water wordt snel koud. De vergelijking met een snorkeltripje in Mexico is dan qua temperatuurbeleving gauw gemaakt.
En de kust komt maar niet dichterbij. Heel eerlijk gezegd begin ik hem wel even te knijpen, maar het mooie is dat zodra de bewolking weg- en het wateroppervlak weer glad trekt het leed heel snel geleden is. 
De zon droogt mijn kleren. Dana heeft zich verschanst achter mijn brede rug en is niet nat geworden. De boot maakt weer vaart, dus  eind goed al goed. We kunnen door voor de lunch en na het afscheid van Dana die naar Rantepao vertrekt pak ik de fiets om naar het festival terrein te gaan.
Na het inschrijven in het register, de fotosessie met de politie en een fotosessie met heel veel dames, ben ik blij Sophia te ontmoeten. Ze is Amerikaanse en is hier op uitnodiging, ze kan me dus haarfijn uitleggen wat het festival behelst.
Het draait allemaal om vrede, veiligheid, tolerantie  en de bewustwording van vrouwen in conflictgebieden. Dat het niet normaal is om mishandeld te worden, dat je mag opkomen voor je rechten  en vooral hoe dat te doen.
Verder leren de vrouwen vaardigheden, waardoor ze de economie in de dorpen vooruit kunnen helpen.
Zaterdag studeren 350 vrouwen af, dus tijd voor een feestje.
Deze organisatie is opgezet door Lian Gogali,  een klein vrouwtje met grote uitstraling en dadendrang. Die inmiddels al heel veel mensen heeft geïnspireerd.
Zo zit ik 's avonds te eten en met enthousiaste  mensen te praten in het prachtige gebouw waarvan ik me vanmiddag vanuit de boot vol bewondering afvroeg wat en van wie het was.
Woning, kantoor, school, vergaderruimte van het instituut Mosinfuwu, hetgeen betekent 'togertherness'.
Ik fiets in het donker door de regen terug naar U Daitu en eindig daar de dag met een verjaardagsbiertje met Cornelius, Johnny en Michael.
Genoeg beleefd om me een paar uur wakker te houden vannacht.
Allemaal heel hartelijk bedankt voor de felicitaties via blog, WhatsApp, mail en Facebook.