Naar Tomohon

Ik zit in de bergen, het is koud, ik draag een sjaal om de armen te bedekken. 28 graden zegt Michael, de uitbater van het 'Mountain view resort'  ik denk dat ik hier niet al te lang ga blijven brrrrr. En mijn vest ligt in Manado, stom, stom, stom.

Vanmorgen de ferry terug naar Manado, jakkes, wat stinkt het in die  haven na Bunaken. Gelukkig is er altijd iemand die mijn zware tas over de loopplank draagt. Ik heb met de kleine tas al moeite genoeg met mijn evenwicht. Dat was vroeger zo goed, maar nu ben ik blij met elke handreiking.

Ik ben op zoek naar mijn plattegrond, ik wil een deel van mijn bagage
stallen in het hotel van de eerste nacht en lichtgepakt een rondje door noordoost Sulawesi  maken.
Stopt een auto, "Where Are You going? ''
Nou wil iedereen dat altijd weten, vooral in de context van :"I can drive you"
Het achterraampje gaat open en Oostenrijkse Stefan zegt dat hij naar  Tomohon gaat en graag deze  taxi wil delen.
Goed idee, maar ik wil naar het Istanaku  hotel om een deel van mijn bagage achter te laten. Prima, wachten we even. Gevolg: niks bemo's of mikrolet zoals ze hier heten, maar gewoon met een taxi direct naar de plaats van bestemming.
Niet ver,  prima weg, op het stuk na waar de brug 2 jaar geleden na hevige regenval is weggespoeld, met medeneming van een paar auto's.
Ik zit vandaag in dit bergdorpje,  omdat morgen de regionale markt is, die moet bijzonder zijn.
Odo,  de taxichauffeur probeert ons natuurlijk wat toertjes te verkopen voor de komende dagen. Verleidelijk, maar ik heb besloten een scooter te huren voor een paar dagen en de bezienswaardigheden van de omgeving zelf op te zoeken.
De Duitse herbergiers zijn wat vroeg begonnen met het ophangen van de kerstversiering, of beter met die flikkerende lichtslangen, kermisversiering. 
Verder zijn ze aardig hoor, ze hebben een mooi bedrijf gebouwd, alleen die lampjes snap ik niet zo goed.

https://www.dropbox.com/sh/6dfjps95tci3iir/AAB8rdobjsH8vchlmwKbdAZGa?dl=0