Fot(aut)o loze zondag

Mataram heeft sinds ergens in september de autoloze zondag. Van 06.00 tot 09.00 uur, je moet niet overdrijven.
Voor mij is dit een fotoloze zondag, tot nu toe. We zitten op de langzame  ferry, die 5 uur doet over het stukje tussen Lombok en Bali. We hebben alles in 1 ticket, worden bij het hotel opgehaald en vanavond bij het hotel dat we inmiddels hebben uitgezocht in Ubud afgezet.
We zijn zo gewend dat we vroeger worden opgehaald dan gepland, dat we ons toch een beetje zorgen beginnen te maken als de afgesproken tijd van 11 uur voorbij gaat en er om 11.15 uur nog steeds geen busje is. Ten onrechte dus. Het is ff proppen, maar dan kan het van start, met ons op de beste plaatsen. Een half uurtje  naar Lembar,  de haven waar we aan boord gaan.
De boot loopt snel vol, vooral met lieden die ons van alles en nog wat willen verkopen. Ik koop een bakje rijst met tempé,  ketoembar, ei en komkommer. Het is tenslotte  lunchtijd.
Ik ga natuurlijk op de uitkijk naar dolfijnen, maar zie voor het eerst van mijn leven een paar vliegende vissen. Als iemand roept ' vliegende vis', ben je meestal  te laat, maar nu zag ik er 8. Ze waren klein, een beetje blauwgroen, met kleine vleugeltjes en vlogen een meter of 20.
De boottocht was een uurtje korter dan gepland, maar bij de vervolg busjes stagneerde  het proces. Dat was een beetje proppen geblazen.
Irene en ik waren de enige passagiers voor Ubud, dus het hele busje voor Sanur mocht een paar uur omrijden om ons weg te brengen. Het afzetten bij het hotel klopte niet helemaal. We werden er in 'het centrum' uitgezet. Nou ja, bijna dan. Het was Ubud, maar dan wel een buitenwijk.
Gelukkig stopte er snel een taxi en had het hotel dat we uitzochten een kamer voor ons in een prachtige tuin.