Van Malatya naar Istanbul

Het is maar 2 uurtjes vliegen, maar je bent er toch zo een halve dag zoet mee.
Vanmorgen eerst nog even de Yeni moskee om de hoek van binnen gaan bekijken. Mooi beschilderde plafonds, 8 enorme lampen en verder redelijk eenvoudig. Toen de bazaar op en neer en heen en weer doorkruist. Wat ruiken al die groentes lekker. Ze worden netjes opgestapeld, goed verzorgd, met een beetje water op zijn tijd , afgestoft en opgepoetst zo nu en dan. Vlees, vis en kaas liggen in andere hallen. Alles keurig in de koeling, hier geen mensen met plasticzakjes op stokjes om de vliegen weg te jagen. De lanen zijn lekker breed, maar als ze er dan vrachtwagens gaan parkeren, is er moeilijk door te komen.
Nog even over de abrikozen markt, waar de vruchten met dozen tegelijk worden afgenomen. Volgens een verkoper komen er heel wat mensen speciaal voor de abrikozen uit Istanbul . Later in het vliegtuig wordt dat bevestigd, er worden heel wat dozen ingeladen. Ik doe het wat rustiger aan, een beetje van dit en een beetje van dat. En dan zetten ze je in de winkel op een krukje en laten je van alles proeven. Dat is natuurlijk niet omdat ze me zo aardig vinden , proeven wordt vaak gevolgd door kopen. Gelukkig weet ik me een beetje te beheersen, maar toch is mijn koffer bij weging 6 kilo zwaarder dan op de heenweg op Schiphol. Mijn wandelschoenen maken daar deel van uit en wat boekwerkjes, dus het is gelukkig niet allemaal eetwaar.
De hele reis van bus, vliegtuig, bus, boot en een stukje lopen ging voorspoedig. Hoewel ik denk dat we door een stagiair werden gevlogen, want het slingeren en schudden begon al op de startbaan. Daar lijkt me de turbulentie toch nog redelijk gering. Geen fijn begin, maar goed ik zit weer heelhuids en tevreden op het dakterras van mijn hostel in Besiktaş . Zo te zien een erg gezellige wijk, dus ik ga zo de straat op om wat te eten en drinken te scoren.
Maar ik moest natuurlijk eerst jullie laten weten dat het goed met me gaat.