Göreme

26 januari, rustig aan vertrekken we naar Göreme, om een bezoek te brengen aan de grotkerken van het museum. Het is ontzettend toeristisch en druk met een reden. Er zitten prachtige staaltjes tussen. 8e, 9e, 10e en 11e eeuwse voorbeelden van frescoes, uitgehakte reftertafels, keukens en voorraadkamers van diverse kerken en kloosters.

Maar eerst een detour naar de rode vallei. In de regen stappen we de auto uit om het dal in, naar een kerk te glibberen en glijden. Via een ijzeren trap, “stevig” in de berg verankerd met spijkers, een stukje omhoog voor een prachtig uitzicht naar Göreme over de vallei. We zijn hier al snel een paar uurtjes bezig. Onvoorstelbaar dat de cavewinery gewoon zijn terrasspullen buiten kan laten staan. Het ziet er leeg en nat al gezellig uit. Kun je nagaan als je in het voorjaar de hier gemaakte wijn kunt nuttigen. Overal zie je nu lege druivenplanten staan.
Marijke, held die ze is klimt en klautert gewoon met ons mee, iets meer buiten adem dan normaal. De net doorstane longontsteking heeft er stevig ingehakt, maar het genieten is er niet minder van.
De lunchtent, aan de buitenkant modern ogend, ziet er binnen ontzettend gezellig uit, met een enorme diversiteit aan zitjes en hoekjes. Het is lekker warm, het eten geweldig en ze hebben wifi, dus ons hoor je niet meer.
Daarna begint de grote zoektocht naar de “love-vallei”, met zijn bizar gevormde fallusachtige vormen. Die willen we Marijke graag laten zien, maar we lijken er maar niet te kunnen komen. Ondertussen “ ontdekken” vele andere kerken, paadjes en grillig gevormde rotsen. Het weer is na de eerste regenbuitjes prima opgeklaard, dus dat zit wel goed.
Als we hem na veel wanhopen eindelijk hebben gevonden, moeten we al snel terug naar de auto. Deze moet naar Ürgüp om ingeleverd te worden en wij worden om 17.00 uur opgehaald om naar ons ski-resort te gaan.
We vinden het verhuurbedrijf bijna terug, maar blijven een pleintje van de juiste straat steken. Parkeren en lopend verder zoeken. De verhuurder is super service gericht en brengt ons naar het hotel.
Wij zitten dus dik op tijd in de lobby van ons hotel te wachten op de dingen die niet gaan gebeuren.
In ieder geval niet om 5 uur. Drie kwartier te laat, komt de chauffeur van gisteren de hal binnen en buiten staat; JA HOOR, dezelfde Clio. Gelukkig hebben ze hier een picolo met verstand van auto’s pakken, dus nu liggen alleen de skies tussen ons in. De hoedenplank snijdt ons licht in de nek, maar we zitten klaar voor de 1 ½ uur durende rit.