1 november Dag 4 op de motor gaat naar Bak Lac

Om 5 uur gooi ik de luiken open. Het ziet er goed uit, maar gelukkig kan ik nog een uurtje blijven liggen.
Ook vandaag blijft het niet droog en het wordt zelfs zo koud dat ik er mijn vest bij aantrek. Voor de bui, wordt de koffie die ligt te drogen afgedekt. Sommigen hebben zeker buienradar gekeken en de bonen weer opengegooid, maar buienradar had het mis. Dat vind ik altijd weer vreemd in de tropen, mensen dragen vesten en jassen, maar blijven op slippers lopen.
Kinderen spelen voetbal, sommigen met de onvermijdelijke helm op. Over een paar generaties worden alle Vietnamezen met de helm geboren. Letterlijk, da’s evolutie, arme moeders.
Op de plek waar het noordelijke deel van de Ho Chi Minh trail het zuidelijke deel ontmoette, staat een monument waar we even bij stoppen. We rijden hier vlak langs de grens met Cambodja. Van de jungle is nog maar weinig over. De hele omgeving is in cultuur gebracht, slechts kleine groepjes bomen hebben geen vruchten, bonen of noten om hun bestaan te rechtvaardigen.
Volgende stop, de Draysap Falls. Sinds de aanleg van dammen wat aan belang ingeboet, maar toch mooi en goed voor wat wandelen om de lange zit te onderbreken. Een man met een niet blij kijkende modepop op hoge hakken achter zich aan, komt ons op het zandpad tegemoet. Haar blik begrijp ik als de keitjes beginnen. Hoe is ze daar overheen gekomen?
We bezoeken een dorp van de Ede minderheid, die rondom Buon ma Thuot dan weer in de meerderheid zijn. Kinderen hebben een wonderlijke techniek bij het knikkeren, maar evenveel plezier als bij ons. Kippen hebben het volleybalveld overgenomen. Er staan veel traditionele, houten, longhouses, maar zo hier en daar kiest men nu toch voor een huis van beton. Veel mensen zijn er niet, oogsttijd op de koffieplantages.
We zijn net op tijd bij Dak Lac om nog even door het authentieke dorpje te lopen, waar iedereen gewoon zijn gang gaat en de toeristen links laten liggen, en een zonsondergangs biertje te doen aan het water. De eigenaren van dit terras hebben alleen niet zo goed begrepen wat een toerist graag ziet. Die berg schroot kan ik persoonlijk wel missen als ik naar de vissers in het afnemende licht zit te kijken.