naar Bac Ha en de markt in Can Cau

Volgens mij werkt de video niet goed, althans hier op mijn netbookje
Om 1/4 over 4 klinkt het; Lao Cai, Lao Cai. Oh shit ik moet eruit. Wakker worden, spullen losmaken, rugzak opbinden en me achterstevoren met reuzen passen op het natte perron laten zakken.
Voor het station staat een heel regiment busjes, allemaal met bestemming SaPa. En ik moet zonodig naar Bac Ha. Een jongeman brengt me naar een busstation verderop. Wacht hier, om 05.15 uur gaat er een bus, mijn broer is de chauffeur.

Bus gaat open, bijrijder stapelt de bagage op, Hmong stel stapt in en ik erachteraan. Daar is de jongen, met een man, "mijn broer"zegt hij.
"betalen "zegt de man. "Hoeveel?""300.000 VND" Ik begin te lachen, da's natuurlijk veel te duur, maar hij weet van geen wijken. En we komen uit op 250.000 VND, wat gewoon veel te veel is., maar wat doe je. Het is 5 uur in de morgen. Ik betaal en de man verdwijnt.

Shit, 7 weken in Vietnam en me nu laten oplichten. Die man is er natuurlijk vandoor en straks komt de chauffeur die inmiddels is ingestapt ook nog eens om geld vragen.
Maar gelukkig hij komt terug met een ander slachtoffer, van wie hij maar liefst een miljoen vroeg. We zijn uiteindelijk met 5 toeristen, waarvan 2 kinderen en hebben allemaal teveel, maar in ieder geval hetzelfde betaald. De locals zien we later 70.000 betalen .

Even zuchten, verlies nemen en genieten van de trip door het berglandschap. Het is mooi, groen, nat. er groeien bananen, rijst, papajas, suikerriet, thee en ongetwijfeld andere niet bekende vruchten e.d.
Mistflarden bedekken de bergtoppen. Om 1/2 8 zijn we in Bac Ha. Allemaal met één doel, De zondagmarkt bezoeken voor de toeristen hordes.

Maar we besluiten met elkaar met een minibusje naar de zaterdag markt in Can Cau te gaan. Die is authentieker, minder toeristen, maar ze kriijgen het evengoed voor elkaar steeds op mijn foto's te verschijnen.
De mensen van de verschillende stammen komen hier hun boodschappen doen, maar om daar te komen, moeten we over een weg die verdacht veel herinneringen oproept aan een bepaalde bergweg in Nepal. Er wordt aan gewerkt, maar nu is het één blubberbaan.

De markt is leuk, iedereen gaat zoveel mogelijk zijn eigen gang. Ik koop wat bananen en pinda's, maar de prachtig gekleurde kleding hoef ik niet. Beneden is de buffel markt. De laatste 10 km van de terugweg doe ik lopend. Eerst samen met Hikalu (Japanse), maar ze krijgt een blaar en stapt achterop een brommer.
Het weer is gelukkig ook wat opgeklaard en minder koud.