nog even wennen alleen in HCMC

Om 7.00 uur met Irene naar het busstation gelopen en om 07.30 uur kon ik haar uitzwaaien toen ze met bus 152, een beetje zwakjes en met grote tegenzin naar het vliegveld vertrok.
Dan is het in het park alweer druk met sportende schooljeugd die maar al te graag op de foto willen. Ook het stijldansen is begonnen, niet allemaal even soepel en gracieus, maar met veel enthousiasme.
Eerst maar even een broodje eten bij de buren en dan terug naar de kamer om het verslag van gisteren in de computer te zetten. )m 09.45 uur valt de stroom uit, pak ik mijn spullen bij elkaar en vertrek naar het hostel 3 deuren verder. Beneden gekomen ligt er een man op een brancard voor de deur, die door enkele mensen wordt beplakt met pleisters. Een ambulance en een brandweerwagen komen de hoek om. Ramptoerisme is van de hele wereld, want er staat een hele menigte te kijken, ik kan er nauwelijks door.
In het hostel is gelukkig sprake van een misverstand als de jongeman me naar een dorm room brengt. Ëh, ik heb een privékamer geboekt." "Nee hoor er is een bed op een slaapzaal voor u gereserveerd. Mag ik uw recu
even zien?" "die heb ik je net gegeven. " Beneden even zoeken waar hij is gebleven, maar daar staat dan toch echt double room en geen dormroom.
Zal later wel gebeuren, maar ik moet er vandaag even niet aan denken.

Bij de buren een ticket naar Mui Ne gekocht voor morgen 08.00 uur.
Ik vertrek naar het museum voor fijne kunsten. De derde verdieping is deels een herhaling van het historisch museum. Naar beneden gaan betekend vooruit gaan in de tijd. Een belangrijke grens is 1975.
Er hangt en staat veel met oorlog als onderwerp.
Gelukkig zijn er op elke verdieping 4 toiletten, 1 op elke hoek.

Geheel tegen mijn principes ga ik een tijdje (2 1/2 uur) slapen, nadat ik de airco van koelkast naar aangenamer temperatuur heb opgeschaald.

Om 1/2 6 weer naar buiten, wat te doen. Hetzelfde als de Saigonezen, rondjes lopen rond het park. Bij de eerste ronde trek ik nog veel bekijks, maar naarmate ronde 5 nadert zijn ze eraan gewend dat ik hier loop. Dat het geleidelijk donker wordt helpt natuurlijk ook.
Om 18.00 uur beginnen de fitness en aerobic groepen. Ook de trim apparaten worden druk gebruikt.

Ik eet bij de Asian Kitchen een groentesoep om het rustig te houden, maar als ik in het hostel zit krijg ik een stuk superzoete taart. Er is iemand jarig,
nee zeggen kan niet.