De Chamtorens van My Son
Door: Conny
Blijf op de hoogte en volg Conny
14 Oktober 2012 | Vietnam, Hoi An
De vroege vogel trip naar My Son geboekt. Om 05.00 uur staan we voor het hotel op ons vervoer te wachten.
5 straten verder moeten we een broodje en koffie ophalen. Ons ontbijt, beter geregeld dan verwacht. De bus rijdt kalmpjes aan naar ons reisdoel. Het is nog rustig op straat, maar we kunnen er pas om 06.30 uur in, dus een half uurtje later vertrekken was ook geen slecht idee geweest.
My Son was een religieus centrum van de 4e eeuw tot de 13e eeuw. Regeerders werden vereerd en geassocieerd met Shiva, waarvan je veel beelden ziet.
De torens en tempels zijn zwaar beschadigd en er staan er nog maar een stuk of 20 van de oorspronkelijke 68. De VC zat hier verborgen, reden voor de Amerikanen om veel bombardementen uit te voeren en belangrijke tempels te vernietigen.
De ligging in de jungle en het feit dat we hier voor de grote drukte rondlopen maakt het wel bijzonder. Verder wordt er met hulp van andere landen druk gerestaureerd.
Op de terugweg, als het weer zo langzaam gaat ruik ik waarom we zo langzaam gaan. We redden het gelukkig tot aan het hotel.
Uitchecken, bagage opslaan en kijken of er al jurken klaar zijn. Dat valt tegen. Er is een stroomstoring, de jurk is geknipt, maar om te naaien heeft men stroom nodig. Waar zijn die oude vertrouwde trapnaaimachines nu toch gebleven?
We slenteren weer langs winkels, over de markt, doen een drankje hier en daar, gebruiken een heerlijke lunch, maar het blijft donker in de winkeltjes. Het is raar rustig in de stad. Is iedereen maar naar het strand gegaan ofzo? Veel kooplust hebben we niet meer. Hoopvol lopen we naar de andere zaak waar ik een jurk heb besteld en hoera, zij zijn groot genoeg om een aggregaat te hebben. De zaken gaan gewoon door en mijn jurk is klaar, past prima en ik vind hem geweldig. Zij ook, het is een kopie van een jurk die ik al had en zij gaan dit patroon ook gebruiken, geven ze toe.
We gaan een 1/2 uurtje varen op de rivier, niet in één van de vele klaar liggende motorboten, maar lekker rustig op het roeibootje van een oude dame die een tikkie vergeetachtig lijkt. Ze stelt in dat half uur in ieder geval steeds dezelfde vragen. Ik peddel een beetje mee. En ja oud is natuurlijk relatief, ze is 61.
Veel tijd gaat op aan het zoeken naar het ontharingsvrouwtje van gisteren. we willen onze benen ook wel glad hebben. We vinden haar niet, maar onze zoektocht brengt ons wel in kleine straatjes en achter de huizen. En op de markt in een beautystraat, waar vele vrouwen met touwtjes in de weer zijn.
!/2 4 hoera de winkeltjes zijn weer verlicht.
Biertje doen dan maar. Maar de gladde benen zijn een kadootje voor Irene, ze is jarig vandaag, dus het gaat lukken.
Op de valreep zijn de jurken klaar en goedgekeurd.
Met gladde benen stappen we om 1/2 9 in de taxi die ons naar Danang brengt, waar tegen tienen de trein naar Na Trang moet vertrekken.
5 straten verder moeten we een broodje en koffie ophalen. Ons ontbijt, beter geregeld dan verwacht. De bus rijdt kalmpjes aan naar ons reisdoel. Het is nog rustig op straat, maar we kunnen er pas om 06.30 uur in, dus een half uurtje later vertrekken was ook geen slecht idee geweest.
My Son was een religieus centrum van de 4e eeuw tot de 13e eeuw. Regeerders werden vereerd en geassocieerd met Shiva, waarvan je veel beelden ziet.
De torens en tempels zijn zwaar beschadigd en er staan er nog maar een stuk of 20 van de oorspronkelijke 68. De VC zat hier verborgen, reden voor de Amerikanen om veel bombardementen uit te voeren en belangrijke tempels te vernietigen.
De ligging in de jungle en het feit dat we hier voor de grote drukte rondlopen maakt het wel bijzonder. Verder wordt er met hulp van andere landen druk gerestaureerd.
Op de terugweg, als het weer zo langzaam gaat ruik ik waarom we zo langzaam gaan. We redden het gelukkig tot aan het hotel.
Uitchecken, bagage opslaan en kijken of er al jurken klaar zijn. Dat valt tegen. Er is een stroomstoring, de jurk is geknipt, maar om te naaien heeft men stroom nodig. Waar zijn die oude vertrouwde trapnaaimachines nu toch gebleven?
We slenteren weer langs winkels, over de markt, doen een drankje hier en daar, gebruiken een heerlijke lunch, maar het blijft donker in de winkeltjes. Het is raar rustig in de stad. Is iedereen maar naar het strand gegaan ofzo? Veel kooplust hebben we niet meer. Hoopvol lopen we naar de andere zaak waar ik een jurk heb besteld en hoera, zij zijn groot genoeg om een aggregaat te hebben. De zaken gaan gewoon door en mijn jurk is klaar, past prima en ik vind hem geweldig. Zij ook, het is een kopie van een jurk die ik al had en zij gaan dit patroon ook gebruiken, geven ze toe.
We gaan een 1/2 uurtje varen op de rivier, niet in één van de vele klaar liggende motorboten, maar lekker rustig op het roeibootje van een oude dame die een tikkie vergeetachtig lijkt. Ze stelt in dat half uur in ieder geval steeds dezelfde vragen. Ik peddel een beetje mee. En ja oud is natuurlijk relatief, ze is 61.
Veel tijd gaat op aan het zoeken naar het ontharingsvrouwtje van gisteren. we willen onze benen ook wel glad hebben. We vinden haar niet, maar onze zoektocht brengt ons wel in kleine straatjes en achter de huizen. En op de markt in een beautystraat, waar vele vrouwen met touwtjes in de weer zijn.
!/2 4 hoera de winkeltjes zijn weer verlicht.
Biertje doen dan maar. Maar de gladde benen zijn een kadootje voor Irene, ze is jarig vandaag, dus het gaat lukken.
Op de valreep zijn de jurken klaar en goedgekeurd.
Met gladde benen stappen we om 1/2 9 in de taxi die ons naar Danang brengt, waar tegen tienen de trein naar Na Trang moet vertrekken.
-
15 Oktober 2012 - 14:04
Alma:
Gefeliciteerd Irene! Gladde benen en een nieuwe jurk, het kan niet op, Alma -
15 Oktober 2012 - 16:27
Marijke:
Leuk, leuk, leuk. Gefeliciteerd Irene, heb je óóit wel eens eerder gladde benen Kado gehad? Benieuwd naar je kleding zus. Ben vandaag geopereerd, gaat goed, zo lekker weer slapen.Gisteren Ger jarig, vergat je zeker in dat verre Vietnam? Oeioei. HA en kus -
15 Oktober 2012 - 16:51
Irene:
Niemand heeft ooit zo'n origineel verjaardagskado gehad! Nogmaals bedankt, Irene -
15 Oktober 2012 - 17:07
Conny:
O Gerrie, wat stom. Van harte gefeliciteerd nog.
Marijke sterkte met je herstel . Ik wordt eruit gestuurd. groetjes Conny -
15 Oktober 2012 - 18:08
Jolene:
Oh ik loop weer een dag achter, jullie zijn alweer vertrokken uit Hoi An:) Veel plezier met het volgende stukje, Irene gefeliciteerd en Conny eh, naja, keep up the good work!:) -
15 Oktober 2012 - 23:14
Nanda:
Ha Irene van harte met je verjaardag.
Dat was in elk geval een cadeau wat je verder niet hoeft mee te sjouwen !.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
