Dag 1 Hanoi vervolg.

Een paar uur later, 7 uur. Ik wil Irene niet wakker maken, dus zit op de grond in de gang te typen. Lekker geslapen, maar wacht all een poosje tot ik aan de dag kan beginnen. Het tijdsverschil met Nederland is 5 uur.

Nadat we opgevouwen tussen de Vietnamezen onze soep met stokjes naar binnen hebben gewerkt, vouwen we ons weer uit om een rondje door de oude wijk te lopen. De Lonely Planet heeft een wandeling bedacht die ons langs heel wat trekpleisterjes brengt. Te beginnen bij de Ngoc Son Tempel, gelegen in het Hoan Kiem meer.
Wat een drukte in die straatjes vol economische ijver, tempeltjes scooterende, lopende en fietsende mensen. Ertussendoor laveren de mobiele verkopers met hun stok met twee manden over de schouder, of hun waren uitgestald op de fiets.
Om de paar meter wordt ons een motor- of cyclorit aangeboden, maar niemand dringt aan en iedereen blijft vriendelijk.

Het Memorial house, waarvan we verwachten dat het ons een goed beeld gaat geven van de manier waarop men hier woont valt een beetje tegen. Niks originele inrichting. Winkeltjes in elke kamer. Commercie ten top, maar misschien geeft dat juist een goed beeld van het huidige Vietnam.

Even later in een ander huis op de eerste verdieping een tempel met een viering in volle gang. Ga zitten en deel in wat we doen. En dat is, een meisje steeds in andere gewaden en hoofddeksels tooien, waarna zij op de muziek die drie mannen maken, haar rituele dansjes verricht voor het altaar. Daarbij flink met geld strooiend, dat daarna onder de aanwezigen wordt verdeeld.
Het is nepgeld, dus veel zullen we er niet van kunnen kopen, maar het moet ons wel geluk gaan brengen.

Maar dat geluk laat ons meteen in de steek, want een biertje in een Bia Hoi (de plaatselijk biertent) scoren lukt niet. Direct bij de mevrouw zittend voor de tap,"no,no, no bëer". Oké wurmen we ons op een krukje tussen de Vietnamezen die allemaal wel een glas van het gele vocht hebben. :" No, no no beer" Pure rassendiscriminatie is het. Dan maar op zoek naar een tent waar ze ons een flesje bier willen verkopen.
Bij Com Binh Dan willen ze dat best en we doen er een portie loempiaatjes bij.
Op weg naar een restaurant raken we verzeild in de menigte op een avondmarkt. Drakenkoppen, lampions, nepgeld, batterij gestuurde rotzooi, slingers, plastic mokers en - mijnen. En de jeugd met lichtgevende oren op hun hoofd, of Minnie Mouse strikken. Bedenk iets en het loopt er.

Irene wil nu graag eten in een restaurant met een menukaart. Da's even zoeken. We eindigen in een restaurant waar ze een heerlijke lasagna serveren. Niet erg Vietnamees, maar we willen eten en naar bed.
Missie geslaagd, om 20.00 uur zijn we de uitputting nabij.