fietsen rond Ninh Bi nh

Er staan 2 schattige fietsjes klaar als wij zover zijn. Simone de de remmen zijn gecontroleerd. Met het meegekregen kaartje vinden we de weg naar Tam Coc zonder moeite.
Als we in de bootjes stappen is het nog lekker rustig en we laten ons heerlijk over de rivier naar de grotten roeien. Soms is het even bukken om je hoofd niet te stoten tegen de uitstulpingen. Tussen de grotten zwemmen eendjes en kijken mannen en vrouwen de kleine vismandjes na op mogelijke vangst.
Een stelletje is bezig trouwfoto's te maken. De fotograaf maakt ook wat foto's van ons. Helaas hebben we geen email adressen uitgewisseld.
Bij grot nr. 3 liggen inderdaad de aangekondigde bootjes met drinken, koekjes, chips en lollies. Of we die maar willen kopen. Als het niet is voor onszelf, dan toch voor de vrouw die ons roeit. Nee hoor, we hebben niets nodig en voor onze roeister hebben we een nieuwe 1 1/2 literfles water, alstublieft. Over deze truc hadden we gelezen. Je koopt iets en de roeisters verkopen het direkt weer terug. Nou willen we heel graag een fooi geven, maar ze moeten niet met trucjes beginnen, of zelf voor aankomst een tip eisen, dan gaat het niet meer gebeuren.
Eenmaal terug aan wal zijn er net een paar bussen aangekomen, dus de bootjes gaan nu in colonne op weg naar de grotten.
Terug bij de fietsen blijkt de voorband van Irene leeg, maar gelukkig is er een fietsenmaker op het terrein en voor we vertrekken is intussen mijn band ook leeg. Beiden opgepompt voor 10.000 dong, € 0,30. Wel toevallig toch, de rest van de dag geen last meer gehad van spontaan leeg lopende banden.
Verder door de rijstvelden, dorpjes waar de rijst uitgespreid ligt op de weg en het stro op hopen langs de kant. Overal zijn witte eendjes en kuikentjes.
Volgende stop is voor een colaatje in een dorpje, waar een mevrouw van sigaretten dozen twee waaiers maakt voor deze oververhitte gasten. Het dorpje loopt een beetje uit om naar die bleekscheten met rode koppen te komen kijken, zelfs de honden werpen een blik. Vijf minuten verder is ineens een restaurantje, waar ik vegetarische rijst bestel. Dat zijn dus rijstwafels. Gelukkig had Irene springrolls besteld, die lust ik ook.
Dan maar eens door naar Hoa Lu, twee tempels die nog over zijn van een oude citadel
Op de terugweg naar de stad worden we overvallen door een hoosbui. We zagen het natuurlijk wel aankomen, toen iedereen als een dolle zijn rijst probeerde binnen te halen.
De spullen in een beschermende hoes gedaan en onszelf gewoon nat laten regenen. In het hotel mochten we nog even douchen voor we op de trein gaan, erg aardig.