: Een ochtendsafari in het Ranthambore NP

Donderdag 3 maart
Om ½ 7 sta ik te wachten op de Cantar, een open bus/truck met 15 tot 20 plaatsen, voor de tijger safari.
Wat een verrassing, ik kom voor in een jeep terecht. Een jeepsafari is duurder en moet je veel verder van tevoren boeken. Ze kregen kennelijk geen Cantar vol. . In de jeep zitten 2 Duitsers, 2 Amerikanen , ik en 2 Indiërs, de gids en de chauffeur . En in het park 4 km verderop stapt nog een gids in. Dat zijn heel wat ogen om het wild te spotten en 3 paar daarvan zijn geschoold.
Er zijn veel jeeps onderweg en er is regelmatig overleg. Als ik een tijger was, ging ik er als een haas vandoor, mij te druk.
We rijden kriskras door het bosachtige, droge gebied. Pootafdrukken geven de richting aan. Af en toe staan we even stil, motor uit om te luisteren of ergens in het bos paniek uitbreekt. Een veeg teken dat hij zich daar zou kunnen ophouden.
We zien zijn diner rondlopen in de vorm van verscheidene hertachtigen, we zien zijn pootafdrukken, maar helaas blijft de tijger voor ons verborgen.
We zullen het moeten doen met de herten, apen, vogels en de spanning van de jacht.
Wij zijn op zoek naar tijgers, luipaarden en lynxen en ondertussen komen we groepjes locals tegen die lopend op weg zijn naar een diep in het park gelegen tempel, om Shiva te eren .
Om ½ 3 nieuwe kansen, maar eerst in het zonnetje een ontbijt, dat door een uiterst vriendelijke jongeman op mijn eigen terras wordt geserveerd.
Dan begin ik aan de kortste wandeling ooit en keer op mijn schreden terug om aan en in het zwembad te relaxen. Ik heb tenslotte niet voor niets een hele stapel boeken mee.