op weg naar Ranthambore 6e poging in dit cybercafe

Woensdag 2 maart
Vandaag beleef ik een heel ander India. Weg van de overvolle snelweg , via een secundaire weg, wat een heerlijkheid.
We rijden door rustig landbouwgebied , waar volop wordt gewerkt, op het land, in de steen fabricage, men wast zich bij de pomp. Door kleine dorpjes zonder naar de weg gerichte commercie, met hier en daar een groepje cricket spelende kinderen.( De WK cricket is maandag begonnen). Langs groepjes nomaden die, waar werk wordt verwacht , hun tenten hebben opgezet . Over wegen waar ons slechts enkele plukjes auto’s tegemoet komen en we ook niet al te vaak worden ingehaald. Verder is de weg leeg, op wat wandelaars, fietsers en kamelenkarren na. Waarom neemt niemand deze weg en staan ze allemaal op een kluitje op die andere? Het is een omweg. Lucky me!
We hebben legio foto stops, staan niemand in de weg en er is genoeg fotogenieks te zien. Of het allemaal goed is gelukt moet nog blijken. Sommige actie was wel erg ver weg.
Voor de stad Lansot slaan we af voor een tolweg naar Sawai Madhopur, waar het NP ligt. De laatste 190 km gaan ook prima, deze tolweg is niet zo druk
Lansot is volgens Sharma beroemt om zijn lentil pakola, met linzen, groene chilipepers, knoflook en nog wat ingrediënten. Helaas is het bij geen enkel stalletje te krijgen. Omdat het vandaag de verjaardag van lord Shiva is , is er feest en wordt het niet gebakken. Hij koopt wat ander heet spul en even buiten de stad zetten we de auto aan de kant en picknicken in de auto, met iets anders met linzen, hete saus, ieder een halve samosa met curry en verse rauwe groene erwten toe. Allemaal lekker. Die verse erwten zijn zoetig en erg lekker.
We zijn om half 3 bij alweer een prima hotel in een enorme tuin, met een zwembad zelfs. Ze hebben alleen geen wifi, dat is jammer- ik zal deze tekst even moeten parkeren tot het weg kan naar jullie.
Helaas is er vandaag geen ruimte meer voor een safari, dus een stukje lopen en morgen 2x.
Na een korte pauze een wandelingetje door het dorpje waar nijver wordt gewerkt. Van aluminium platen worden deuren, ventilatorkasten, gereedschaps- en andere kisten ed gemaakt. In de zaak ernaast maakt men bedden, iemand is in de weer met betonijzer, dicht bij een paar brandende benzine drums, maar die blijken te dienen voor het asfalteren van de weg. Verder probeert iedereen elkaar , snoep, sigaretten eten en drinken etc. te verkopen. En daar tussendoor scharrelen koeien, varkens en honden hun kostje op in de modder tussen het vuilnis.
Onder de brug, langs het spoor lijken mensen te wonen. Kinderen kijken naar me omhoog, zwaaien en willen op de foto.
Om warm te kunnen douchen moet ik het water ongeveer een 20 minuten laten stromen, voor het er ook maar op lijkt dat het eraan gaat komen. Tegen die tijd ben ik wel klaar met douchen. De boiler staat vast in het volgende dorp.
Groetjes