rijdend door Sheckawati
Door: connyopreis
Blijf op de hoogte en volg Conny
01 Maart 2011 | India, Jaipur
28 februari maandag
Om 8 uur beginnen Sharma - mijn chauffeur voor deze week- en ik aan de lange trip naar Jaipur. Door een aanvankelijk rustig Delhi rijden we al snel de binnenstad uit en de file in, de zaken- en fabriekswijk tegemoet. Volgens Sharma zal deze zeker 25 km lang zijn. Voor de tolweg verdwijnt de belijning, ontstaat een massief blok auto’s van zo’n 20+ rijen breed, die door een stuk of 8 tolpoortjes geperst moeten worden. Maar Sharma loodst ons er al toeterend en slingerend tussen de verschillende banen wonderlijk snel doorheen, help.
Geld en reçu met reeds ingevouwen wisselgeld veranderen razendsnel van eigenaar en hup de tolweg op. Aanvankelijk zit de snelheid er dan lekker in, maar al snel verschijnen er wandelaars, fietsers en tuktuks op de weg(???????), dat vertraagd de boel aanzienlijk.
Om 10 uur verlaten we de “snelweg” naar Jaipur en slaan af voor de D-tour via Sheckawati. De reden waarom ik in deze auto zit. Sheckawati was vroeger een rijk , semi droog, wetteloos gebied tussen de havens aan de Arabische zee en de vruchtbare Gangesvallei. Met vele stadjes, waar de door de handel rijk geworden lieden ongeveer 200 jaar geleden prachtige herenhuizen lieten bouwen, met door kunstenaars gedecoreerde muren en plafonds. De fresco’s zijn puur decoratief, afbeeldingen van de goden, of vertellen de Ramayana ( een belangrijk Hindu verhaal over Rama,- waarin Sita zijn vrouw wordt ontvoerd door Laksmana). Een soort strip vol liefde, haat en nijd, vechtpartijen, roddel en achterklap. Van alle tijden dus.
We zitten nu op een secundaire weg door vruchtbaar gebied. In alle dorpjes en stadjes rijgen de fruitstalletjes, theetentjes, winkeltjes ,garages ed. zich als een snoer aaneen. Koeien liggen in de groen loze middenberm of lopen/ staan op de weg en daar tussen bewegen zich mens, dier en diverse vervoermiddelen in alle denkbare richtingen. Opstoppingen zijn dus eerder regel dan uitzondering. Tijd genoeg om het allemaal aan te zien, mij hoor je niet klagen. Voor een land waarvoor ik alleen alles bedekkende kleding heb gekocht piepen er heel wat blote buiken tussen de sari ’s door.
Het schip van de woestijn is hier gedegradeerd tot ezel of trekpaard. Ze trekken karren vol bouwmaterialen, hooibergen en van alles en nog wat.
Het voelt heerlijk vertrouwt , een weg zoals je ze ook in Afrika en elders in Azië vindt. Ik houd ervan, er is altijd wat te zien, tempels, mensen, zelfs mannen met lading op hun hoofd, koeien die worden gewassen met een teiltje water.
Af en toe ligt er een vlak stukje asfalt tussen de kuilen. Van beide kanten slalommen we er tussendoor. Da’s mikken en soms, want niemand wil meer afremmen dan nodig is, best spannend. En net als je denkt “DAT GAAT NIET GOED”, vliegt iedereen zijn eigen baan weer in. Sharma toetert er de hele dag lustig op los, dat kan een hond die op de weg ligt echter niet zoveel schelen, die blijft rustig liggen.
Het landschap wordt droger en je kunt de woestijn al ruiken volgens mij.
Zo, ½ 3 en eindelijk in Mandawa, waar ik begin met het kasteel, nu een luxe hotel en voor 250 Rs mag ik de prachtige fresco’s bekijken in de diverse portalen en kamers. Huiver bij het zien van mijn zwembad.
Na nog een paar Haveli’s gezien te hebben in hotels of portalen van privé huizen, verlaten we deze drukke toeristische stad om door te rijden naar de volgende toeristen hub , Fatehpur.
Ook daar Haveli’s kijken, plaatjes schieten en tegen zessen gaan we op weg voor laatste 160 km naar Jaipur.
Veel te laat. Als je bedenkt dat het overdag spannend is, probeer dat maar voor je te zien in het donker, waar je tuktuks zonder licht inhaalt terwijl de tegenliggers je op jouw baan met groot licht tegemoet komen.
NOOIT MEER!!!!!!.
Maar we zijn om 21.00 uur veilig in het guesthouse, gelegen in een heerlijke tuin, aangekomen.
groetjes
Om 8 uur beginnen Sharma - mijn chauffeur voor deze week- en ik aan de lange trip naar Jaipur. Door een aanvankelijk rustig Delhi rijden we al snel de binnenstad uit en de file in, de zaken- en fabriekswijk tegemoet. Volgens Sharma zal deze zeker 25 km lang zijn. Voor de tolweg verdwijnt de belijning, ontstaat een massief blok auto’s van zo’n 20+ rijen breed, die door een stuk of 8 tolpoortjes geperst moeten worden. Maar Sharma loodst ons er al toeterend en slingerend tussen de verschillende banen wonderlijk snel doorheen, help.
Geld en reçu met reeds ingevouwen wisselgeld veranderen razendsnel van eigenaar en hup de tolweg op. Aanvankelijk zit de snelheid er dan lekker in, maar al snel verschijnen er wandelaars, fietsers en tuktuks op de weg(???????), dat vertraagd de boel aanzienlijk.
Om 10 uur verlaten we de “snelweg” naar Jaipur en slaan af voor de D-tour via Sheckawati. De reden waarom ik in deze auto zit. Sheckawati was vroeger een rijk , semi droog, wetteloos gebied tussen de havens aan de Arabische zee en de vruchtbare Gangesvallei. Met vele stadjes, waar de door de handel rijk geworden lieden ongeveer 200 jaar geleden prachtige herenhuizen lieten bouwen, met door kunstenaars gedecoreerde muren en plafonds. De fresco’s zijn puur decoratief, afbeeldingen van de goden, of vertellen de Ramayana ( een belangrijk Hindu verhaal over Rama,- waarin Sita zijn vrouw wordt ontvoerd door Laksmana). Een soort strip vol liefde, haat en nijd, vechtpartijen, roddel en achterklap. Van alle tijden dus.
We zitten nu op een secundaire weg door vruchtbaar gebied. In alle dorpjes en stadjes rijgen de fruitstalletjes, theetentjes, winkeltjes ,garages ed. zich als een snoer aaneen. Koeien liggen in de groen loze middenberm of lopen/ staan op de weg en daar tussen bewegen zich mens, dier en diverse vervoermiddelen in alle denkbare richtingen. Opstoppingen zijn dus eerder regel dan uitzondering. Tijd genoeg om het allemaal aan te zien, mij hoor je niet klagen. Voor een land waarvoor ik alleen alles bedekkende kleding heb gekocht piepen er heel wat blote buiken tussen de sari ’s door.
Het schip van de woestijn is hier gedegradeerd tot ezel of trekpaard. Ze trekken karren vol bouwmaterialen, hooibergen en van alles en nog wat.
Het voelt heerlijk vertrouwt , een weg zoals je ze ook in Afrika en elders in Azië vindt. Ik houd ervan, er is altijd wat te zien, tempels, mensen, zelfs mannen met lading op hun hoofd, koeien die worden gewassen met een teiltje water.
Af en toe ligt er een vlak stukje asfalt tussen de kuilen. Van beide kanten slalommen we er tussendoor. Da’s mikken en soms, want niemand wil meer afremmen dan nodig is, best spannend. En net als je denkt “DAT GAAT NIET GOED”, vliegt iedereen zijn eigen baan weer in. Sharma toetert er de hele dag lustig op los, dat kan een hond die op de weg ligt echter niet zoveel schelen, die blijft rustig liggen.
Het landschap wordt droger en je kunt de woestijn al ruiken volgens mij.
Zo, ½ 3 en eindelijk in Mandawa, waar ik begin met het kasteel, nu een luxe hotel en voor 250 Rs mag ik de prachtige fresco’s bekijken in de diverse portalen en kamers. Huiver bij het zien van mijn zwembad.
Na nog een paar Haveli’s gezien te hebben in hotels of portalen van privé huizen, verlaten we deze drukke toeristische stad om door te rijden naar de volgende toeristen hub , Fatehpur.
Ook daar Haveli’s kijken, plaatjes schieten en tegen zessen gaan we op weg voor laatste 160 km naar Jaipur.
Veel te laat. Als je bedenkt dat het overdag spannend is, probeer dat maar voor je te zien in het donker, waar je tuktuks zonder licht inhaalt terwijl de tegenliggers je op jouw baan met groot licht tegemoet komen.
NOOIT MEER!!!!!!.
Maar we zijn om 21.00 uur veilig in het guesthouse, gelegen in een heerlijke tuin, aangekomen.
groetjes
-
01 Maart 2011 - 15:52
Emilie:
Jouw dagen zijn spannender als mijn dagen!!! Maar daarom ben jij daar en ik gewoon in Hoorn.
Heel veel plezier en ik kijk uit naar jouw volgende verhaal. Gr. -
01 Maart 2011 - 15:56
Jos:
Hoi Conny,
Nog maar net weg en je hebt alweer heel wat meegemaakt. Het leuke van deze verhalen is dant je volgers er ook nog wat van opsteken!!
Zie alweer uit naar je volgende verhaal.
Groeten
Jod -
01 Maart 2011 - 16:11
Marijke:
Super dag dus zo te lezen.
En gelukkig, zonder ongelukken.
Groet Marijke -
01 Maart 2011 - 16:15
Agnes:
Prachtige plaatjes en blij dat je nog in leven bent.
-
01 Maart 2011 - 17:32
Ammelieke:
mooie huizen en prachtige decoraties. dan nog een try before you die trip en je dag is weer helemaal goed. x -
01 Maart 2011 - 22:10
Mirjam:
maar goed dat je een chauffeur hebt, dat geeft je nog een kans om terug te komen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
