dagje Jaipur
Door: connyopreis
Blijf op de hoogte en volg Conny
02 Maart 2011 | India, Jaipur
Dinsdag 1 maart
9 uur, ik zit aan het ontbijt met goed gekruide, gebakken aardappelen en naan ( soort brood) en Sharma wast de auto. Ik voel me wel een koloniaal hoor. Het klaarmaken van mijn ontbijt duurt wat langer dan gedacht en zo ben ik 20 minuten na de afgesproken tijd klaar om me te laten rondrijden naar de bezienswaardigheden buiten de stad. Sharma wordt niet boos, want het is mijn feestje en ik ben de baas, hoe cool is dat, maar het moet even wennen.
Onderweg naar het Amber fort, 11 km buiten de stad komt ons een processie van pelgrim gangers tegemoet met vlaggen en muziek. In de verte zie ik de Chinese muur, maar dat kan toch niet kloppen. Hij is wel lang, maar……………
Het Amber fort bewaakte eerst de hoofdstad van Rajastan en als zodanig was deze stad ommuurt. Sjah Mann Sing 11, begon aan de bouw van het fort annex paleis, maar de bouw duurde 136 jaar en had dus nog een paar vorsten nodig voor het klaar was.
Voor deze gelegenheid een gids ingehuurd, die me van alles vertelt, waarvan ik ongeveer de helft niet versta, ¼ kan ik goed kan volgen en de rest weet ik al of kan ik raden . Nou ja hij doet zijn best en ik hoef niet te zoeken.
Het is een prachtig paleis met gastenpaviljoens , een meer en tuinen beneden. Je kunt je op een olifant naar boven laten vervoeren, naar het eigenlijke fort of via een prima trap in een minuut of 10 naar boven lopen. De olifanten lopen in de rij af en aan, met 2 passagiers op hun rug en de berijder op hun nek omhoog en met een leeg zadel naar beneden en dat de hele dag door. Ik heb met ze te doen. Op de trap kom ik maar weinig mensen tegen.
Bij de Kali tempel trek ik, zoals het hoort schoenen en sokken uit, loop naar binnen en direct er weer uit. Hij sluit voor een ceremonie. Heb ik dan geen gids om me op dat soort dingen te wijzen? Daar schiet je nog eens lekker mee op.
We gaan naar de ontvangst ruimte, waar de koning audiëntie hield, terwijl de koningin aan de overkant boven door een raampje naar beneden mocht kijken en haar heer en meester met bloemen kon bestrooien als hij zich bij haar wilde voegen.
Mann Sing 11 had 12 vrouwen, elk met een eigen appartement van enkele kamers en een poortje naar een binnenplein , waar de dames naar buiten konden en elkaar konden ontmoeten. De bedienden hadden boven een balkonnetje voor de brood nodige buitenlucht.
Verder is er een winterpaleis gedecoreerd met Belgisch glas en gegrafeerd wit marmer . Een zomerpaleis met een vernuftig systeem van stromend water als airco, een hamam met vuurplaats om water te verwarmen. Stallen, keukens en hellingen om de koningin in een rolstoel rond te kunnen rijden. Lopen was er voor haar, in haar jurk van 9 ½ kg, met 3 ½ kilo aan juwelen niet bij.
Aan het eind dan toch de prachtige witmarmeren tempel voor Kali bekeken, fotograferen niet toegestaan helaas. Kali is de god van de verwoesting met 10 armen.
Er zijn 33.000 Hindoe goden, nou ja, 33.000 verschijningsvormen van de 3 basis goden en mijn gids deze morgen kent ze allemaal, Hij is dan ook al wat ouder dan Rohit van de week die ze echt niet allemaal kende.
Via een bochtige bergweg op naar het volgende fort, aanmerkelijk rustiger en minder goed onderhouden en nee ik wil geen gids. Ook hier fresco’s op de muren van de enorme hoeveelheid kamers. Lekker ongestoord ronddwalen en doorkijkjes en uitzichten over de stad fotograferen is ook leuk, je hoeft tenslotte niet alles te weten.
Via het waterpaleis en de prachtige begraafplaats van Mann Sing terug naar de stad, waar Sharma me afzet bij het City Palace, waarvandaan ik de rest van de middag in de ommuurde stad ga lopen.
Weer een mooi paleis en weer geen gids, de indeling van die paleizen komen aardig overeen. Maar tijdens de discussie over het wel of geen gids nemen, loop ik mooi zonder wisselgeld weg. Gelukkig wist de man achter het loket ook nog dat ik een paar honderd roepies tegoed had toen ik ervoor terug kwam. Ik ontdekte het snel toen ik een paar mannen in uniformen en tulbanden met enorme snorren wilde betalen voor de foto die ik had gemaakt.
Dan het observatorium, waar een heleboel enorme instrumenten staan waarmee natuurkundige berekeningen konden worden gemaakt.
Buiten de paleismuren moet je erg je best doen om de riksja- en tuktukrijders, ervan te overtuigen dat je echt wilt lopen, bedelaars, vooral de kinderen zijn ook nogal vasthoudend en zodra ze zien dat je iemand iets geeft, zijn ze er als de kippen bij
Dan op zoek naar Natraj, volgens de berichten een goed vegetarisch restaurant en de berichtgeving klopt. Heerlijk gegeten, lekkere lassie ( soort yoghurtdrank) erbij, potje thee toe en dan kom ik tot de ontdekking dat ik slecht van huis ben gegaan. Normaal vertrek ik ’s morgens niet zonder visitekaartje, maar nu was ik met mijn eigen auto met chauffeur vertrokken en gedropt in de stad. Geen broodkruimels gestrooid onderweg, en geen visitekaartje om aan de riksjarijder te geven,dus hoe moest ik ooit mijn guesthouse terugvinden.
Wat ik wist opgeschreven, dat was een onvolledig adres, maar na 100 keer vragen aan collega’s, (Jaipur is de hoofdstad van Rajastan, dus geen klein plaatsje waar iedereen elkaar kent.) zag ik op een gegeven moment toch iets bekends. Wat voelde ik me stom, maar het engeltje op mijn schouder heeft zijn/haar aanwezigheid zich weer eens bewezen, zodat ik dit stukje gewoon zittend op mijn bed kan schrijven.
Groetjes
9 uur, ik zit aan het ontbijt met goed gekruide, gebakken aardappelen en naan ( soort brood) en Sharma wast de auto. Ik voel me wel een koloniaal hoor. Het klaarmaken van mijn ontbijt duurt wat langer dan gedacht en zo ben ik 20 minuten na de afgesproken tijd klaar om me te laten rondrijden naar de bezienswaardigheden buiten de stad. Sharma wordt niet boos, want het is mijn feestje en ik ben de baas, hoe cool is dat, maar het moet even wennen.
Onderweg naar het Amber fort, 11 km buiten de stad komt ons een processie van pelgrim gangers tegemoet met vlaggen en muziek. In de verte zie ik de Chinese muur, maar dat kan toch niet kloppen. Hij is wel lang, maar……………
Het Amber fort bewaakte eerst de hoofdstad van Rajastan en als zodanig was deze stad ommuurt. Sjah Mann Sing 11, begon aan de bouw van het fort annex paleis, maar de bouw duurde 136 jaar en had dus nog een paar vorsten nodig voor het klaar was.
Voor deze gelegenheid een gids ingehuurd, die me van alles vertelt, waarvan ik ongeveer de helft niet versta, ¼ kan ik goed kan volgen en de rest weet ik al of kan ik raden . Nou ja hij doet zijn best en ik hoef niet te zoeken.
Het is een prachtig paleis met gastenpaviljoens , een meer en tuinen beneden. Je kunt je op een olifant naar boven laten vervoeren, naar het eigenlijke fort of via een prima trap in een minuut of 10 naar boven lopen. De olifanten lopen in de rij af en aan, met 2 passagiers op hun rug en de berijder op hun nek omhoog en met een leeg zadel naar beneden en dat de hele dag door. Ik heb met ze te doen. Op de trap kom ik maar weinig mensen tegen.
Bij de Kali tempel trek ik, zoals het hoort schoenen en sokken uit, loop naar binnen en direct er weer uit. Hij sluit voor een ceremonie. Heb ik dan geen gids om me op dat soort dingen te wijzen? Daar schiet je nog eens lekker mee op.
We gaan naar de ontvangst ruimte, waar de koning audiëntie hield, terwijl de koningin aan de overkant boven door een raampje naar beneden mocht kijken en haar heer en meester met bloemen kon bestrooien als hij zich bij haar wilde voegen.
Mann Sing 11 had 12 vrouwen, elk met een eigen appartement van enkele kamers en een poortje naar een binnenplein , waar de dames naar buiten konden en elkaar konden ontmoeten. De bedienden hadden boven een balkonnetje voor de brood nodige buitenlucht.
Verder is er een winterpaleis gedecoreerd met Belgisch glas en gegrafeerd wit marmer . Een zomerpaleis met een vernuftig systeem van stromend water als airco, een hamam met vuurplaats om water te verwarmen. Stallen, keukens en hellingen om de koningin in een rolstoel rond te kunnen rijden. Lopen was er voor haar, in haar jurk van 9 ½ kg, met 3 ½ kilo aan juwelen niet bij.
Aan het eind dan toch de prachtige witmarmeren tempel voor Kali bekeken, fotograferen niet toegestaan helaas. Kali is de god van de verwoesting met 10 armen.
Er zijn 33.000 Hindoe goden, nou ja, 33.000 verschijningsvormen van de 3 basis goden en mijn gids deze morgen kent ze allemaal, Hij is dan ook al wat ouder dan Rohit van de week die ze echt niet allemaal kende.
Via een bochtige bergweg op naar het volgende fort, aanmerkelijk rustiger en minder goed onderhouden en nee ik wil geen gids. Ook hier fresco’s op de muren van de enorme hoeveelheid kamers. Lekker ongestoord ronddwalen en doorkijkjes en uitzichten over de stad fotograferen is ook leuk, je hoeft tenslotte niet alles te weten.
Via het waterpaleis en de prachtige begraafplaats van Mann Sing terug naar de stad, waar Sharma me afzet bij het City Palace, waarvandaan ik de rest van de middag in de ommuurde stad ga lopen.
Weer een mooi paleis en weer geen gids, de indeling van die paleizen komen aardig overeen. Maar tijdens de discussie over het wel of geen gids nemen, loop ik mooi zonder wisselgeld weg. Gelukkig wist de man achter het loket ook nog dat ik een paar honderd roepies tegoed had toen ik ervoor terug kwam. Ik ontdekte het snel toen ik een paar mannen in uniformen en tulbanden met enorme snorren wilde betalen voor de foto die ik had gemaakt.
Dan het observatorium, waar een heleboel enorme instrumenten staan waarmee natuurkundige berekeningen konden worden gemaakt.
Buiten de paleismuren moet je erg je best doen om de riksja- en tuktukrijders, ervan te overtuigen dat je echt wilt lopen, bedelaars, vooral de kinderen zijn ook nogal vasthoudend en zodra ze zien dat je iemand iets geeft, zijn ze er als de kippen bij
Dan op zoek naar Natraj, volgens de berichten een goed vegetarisch restaurant en de berichtgeving klopt. Heerlijk gegeten, lekkere lassie ( soort yoghurtdrank) erbij, potje thee toe en dan kom ik tot de ontdekking dat ik slecht van huis ben gegaan. Normaal vertrek ik ’s morgens niet zonder visitekaartje, maar nu was ik met mijn eigen auto met chauffeur vertrokken en gedropt in de stad. Geen broodkruimels gestrooid onderweg, en geen visitekaartje om aan de riksjarijder te geven,dus hoe moest ik ooit mijn guesthouse terugvinden.
Wat ik wist opgeschreven, dat was een onvolledig adres, maar na 100 keer vragen aan collega’s, (Jaipur is de hoofdstad van Rajastan, dus geen klein plaatsje waar iedereen elkaar kent.) zag ik op een gegeven moment toch iets bekends. Wat voelde ik me stom, maar het engeltje op mijn schouder heeft zijn/haar aanwezigheid zich weer eens bewezen, zodat ik dit stukje gewoon zittend op mijn bed kan schrijven.
Groetjes
-
02 Maart 2011 - 03:09
Conny Verdult:
Achtergrond op verzoek gewijzigd, hopelijk is het zo beter leesbaar. De grote van de letters kan ik niets aan doen Doei, even uit beeld, op weg naar de tijgers. Gr. Conny -
02 Maart 2011 - 09:54
Bedankt Con:
Dank voor deze aanpassing. Ik was degene die je erom verzocht. En, ja, nu kan ik je reisbelevenissen eindelijk ook lezen. Dat ga ik terugbladerend doen.
Doe de groeten aan de tijgers. Bengaalse, neem ik aan?
Groet,
Stan -
02 Maart 2011 - 10:14
Ingrid:
prima te lezen zo en grote letters???die zie ik eigenlijk niet,heb weer met plezier je verslag gelezen,volgens mij echt een hele andere vakantie dan dat je gewent ben haha groetjes ingrid -
02 Maart 2011 - 10:45
Mirjam:
wanneer komt je boek uit? -
02 Maart 2011 - 16:15
Gerrie:
Hoi Con, zo te lezen ga jij lekker relaxed door India: als de Queen of Shiba!! Bij mij komen de herinneringen aan mijn Indiareis weer terug, prachtig he?! Maar kijk je wel uit "dame met chauffeur" !! Have fun !! -
02 Maart 2011 - 19:05
Nanda:
Hoi Conny,
knap dat je ook nog zoveel weet op te schrijven na zoveel gezien en meegemaakt te hebben. Mooie verhalen hoor Conny. -
05 Maart 2011 - 11:00
Ammelieke:
Hoi Conny, heerlijk we hebben hier vakantie.
even goed al je verhalen nog eens gelezen, geboren schrijfster ben je.
hoop binnenkort weer van je te horen.
x -
04 April 2011 - 09:15
Jolene:
Hoi Con,
Inderdaad heerlijke verhalen en je hebt je goed vermaakt: 3 paleizen en een rondje stad op 1 dag: nu weet ik waar die onbedwingbare drang tot bezichtigen op vakantie vandaan komt! (en dat was nog wel eens vervelend hoor in Portugal met een dikke, soms pijnlijke buik en een klein kind dat af en toe gewoon wilde lopen/spelen in plaats van kerken, kloosters, forten, musea en stadscentra bezichtigen:)))
Maareh, zo'n chauffeur, beviel dat nou? Ik voel me altijd erg verplicht jegens zo iemand met praten en rekening houden enzo, ging dat makkelijk bij jullie en kan jij daar beter mee omgaan?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
