16 november naar Lago de Atitlan

Om 7 uur staat de shuttle voor ons klaar. Er gaan nog 11 Reizigers mee, volle bak en wij moeten op de achterbank, waar een ernstig gebrek aan beenruimte heerst. Gelukkig is het maar een uur of 4 naar panajachel. Na 2 uur even benen strekken( hard nodig ) en nog een uurtje later gooien we er 7 mensen uit. Die mogen in een ander busje naar Chichicastenango. Dat geeft heel veel aangename ruimte voor het laatste stukje.
Ik vraag de chauffeur of het mogelijk is bij het hotel van onze keuze te stoppen. Ja hoor!
Dan, Voor Hospedaje Viajero is het ineens "we zijn er, allemaal uitstappen". Oeps sorry guys. Ik storm naar binnen en schrik me een hoedje van de prijs. Ongeveer 3× de verwachte prijs, die reisgidsen maken er ook een potje van.
Wij gaan ons geluk beproeven bij " Mario's Rooms" en nu maar hopen dat die niet ineens belachelijk duur is geworden. Maar nee hoor prima prijs en geweldige plek.
We gaan shoppen . In de hele straat staan kraampjes met wat een toerist zoal nodig zou kunnen hebben. Zo als daar zijn: tassen , kleinere tassen, tasjes, etuitjes ,portemonneetjes, toilettasjes, bloezen, sjaals, poppen, kettinkjes, etc etc. En dan pas je het assortiment zoveel mogelijk aan, aan dat van de buren. teveel verschil kunnen we niet hebben. En zo is alles wat we bij kraam 1 nog zo leuk vonden bij kraam 10 en 20 niet zo bijzonder meer.
Nu we aankomen lopen, ziet Irene ineens dat we helemaal niet bij Viajero naar de prijs hebben gevraagd, maar bij een hotel in het dure segment. Geen wonder dat de entré zo mooi was. Viajero ligt in een zijstraatje .Maar wij blijven waar we zitten.
We komen bij het meer uit, waar we mooi zicht hebben op de 3 vulkanen die er zijn. Even checken waar we morgen de publieke boot naar de overkant van het meer kunnen vinden.
Dan is het tijd om een cocktail te gaan drinken in het "Pana Rock café",dat Irene zich als gezellig herinnert van 10 jaar geleden