5 mei Mist en Regen

Het is 1/2 9, met de kleine dagzakjes op de rug gaan we aan de wandeling van vandaag beginnen. De grote rugzakken worden door de hotelier bij de dolmus afgegeven. Als we vamiddag bij Gűl Pension in Faralya aankomen zullen ze daar staan ( hopen we).
De lucht is grijs en het gaat van een enkele druppel naar een miezertje en binnen 3 uur wandelen we in een stevige regenbui die bijna de hele dag duurt. Het uitzicht, tenminste de niet in de mist verdwenen meter, doet een prachtige omgeving vermoeden.
Gelukkig hebben we eerst nog wel de prachtige baai van Őlűdeniz kunnen zien
Tijdens het aantrekken van de poncho's wordt Ammelieke bijna van het pad gelopen door een ongeregelde groep passerende geiten, met recht een geitenpaadje.
Klimmen en dalen wisselen elkaar af. Het is uitkijken geblazen met die natte glibberige stenen. In Kozağaç verteld de vrouw die sinaasappels voor ons uitperst dat er gisteren 150 mensen langs zo'n gewandeld. En wij maar denken dat we iets bijzonders doen. Ze komt gezellig bij ons onder het afdak zitten. Het gebeurt namelijk niet zo vaak dat een wandelaar zodanig Turks spreekt dat er een echt gesprek gevoerd kan worden. Ze wil van alles weten en wij ook, heerlijk zo'n tolk.
Een groep van 16 wandelaars neemt onze plaats onder haar afdak in en wij gaan verder. De poncho gaat nu afwisselend aan en uit, maar als we bij Gűl Pension arriveren en op het terras een drankje doen, schijnt de zon. De tassen staan al op ons te wachten.