18 nov. kayak dag 2

Die Nepalese jongens kunnen koken, het ontbijt is geweldig. Het weer is minder, de heuvels om ons heen liggen in een grijs wolkendek en dat zullen ze ook blijven, ondanks de regen.
Met het aantrekken van het natte wetsuit, krijg ik een scrub behandeling meegeleverd, als hij langs mijn zanderige voeten gaat. En aan het dry jacket is geen droge draad te bespeuren, brrrr. Niet miepen aantrekken.
Kayaks omhoog naar de weg en zien dat er een auto is die ons met boten en al mee kan nemen.
Er rijden voldoende kleine trucks met open bak rond als een soort taxi. kayaks achterin, jongens erbij, maar ik mag niet, ik moet in de cabine, die zit echter al vol met schoolmeisjes. VOl, dat woord kennen ze hier natuurlijk niet. We kunnen best met z'n 4 en op de voorbank. Dat vinden de 2 meisjes die er al zitten niet leuk. De een zit zowat bij de chauffeur op schoot en de ander wordt nat en zanderig van mij. Sorry lady's.Het raam is beslagen op een piepklein kijkgaatje na. We rijden hoofdzakelijk midden op de weg, maar komen heelhuids aan bij Fishling, ons startpunt.
Kayaks naar beneden,maar dit watje durft de trap van keien niet af met een kayak op de schouder. Ik draag de peddels en Utar loopt 2 keer. Vandaag gaan we met 3. Leraar,assistent voor als ik omga en leerling.
2 meter van waar we in de kayak stappen ligt de eerste versnelling al. Heftig, mag ik niet eerst een beetje inkomen?
Maar het gaat geweldig , ik duik de rollers, die hoofdzakelijk van voren komen heldhaftig in en ook weer uit. WOW WOW!!!
Bij nummer 2 komen de golven van links en rechts, wat weer om een heel andere techniek vraagt. Ook dat gaat goed.
Lachend en apetrots kom ik op de lunchplaats aan, waar alweer een heerlijke maaltijd klaarstaat. 4 rapids overwonnen.
Na een uurtje rust sta ik te springen om verder te gaan. En ja hoogmoed komt voor de val, in de eerste de beste versnelling ga ik om. We zitten precies onder een loopbrug, waar het steeds drukker wordt met ramptoeristen. Gelukkig weet ik ook in het heetst van de strijd uit mijn kayak te komen. Niet onbelangrijk als je de eskimorol niet beheerst.
Utar komt aan en achter zijn kayak hangend sleept hij me waar ze me hebben willen. Nairon leegt drijvend en wel mijn kayak en wil dat ik me midden in de stroom in mijn kayak hijs en ongetwijfeld helpen ze natuurlijk wel een handje. 2 benen in de kayak en afzetten aan de zijne. Zie je het voor je? Walrus wordt in kayak gehesen. Nee dank je , daar is een strandje hier gaat het niet lukken
En verdorrie bij de volgende gaat het weer mis. 1 x goed en ja hoor daar gaat ze weer. Da's hard werken voor de jongens. ik voel me een sufferd, maar dat mag niet , dat is het leerproces. Gelukkig gaat het bij de laatste weer goed.
We eindigen bij de door de Zwitsers gebouwde kabelbaan. Deze gaat naar de Monkamanna tempel hoog aan de andere kant van het water.
De mensen zien er hier dus picobello uit en daar komen wij boven, nadat we de kayaks 50 of 60 treden op hebben gedragen. We hebben bekijks en dat heel lang. Utar is er op uit gestuurd om vervoer te regelen , maar dat lukt pas na een uur.
Nairon en Monny(slechts op bezoek) maken een stoel in het zand, omdat een urenlange kleermakerszit voor mij niet weggelegd is.
Lekker eten en kampvuur.