Sa Pa en een beetje wandelen
Blijf op de hoogte en volg Conny
19 November 2012 | Vietnam, Sa Pá
Met de nadruk op een beetje.
06.00 uur Room with a view, maar het zit potdicht. Reden genoeg om nog even terug te kruipen.
De bewolking is behoorlijk hardnekkig, maar na het ontbijt trek ik de stoute wandelschoenen aan en wandel naar Cat Cat. !/2 uurtje bergaf, omringd door vrouwen die van alles willen verkopen en mannen op brommertjes die mijn terugweg graag willen vastleggen op hun brommer. Sorry lui, wie me nu met rust laat, maakt later kans op mijn klandizie. En het helpt.
Om een dorp te bezoeken moet entree betaald worden. 40.000 VND voor Cat Cat en later 20.000 VND voor Mi Chau, terwijl die laatsten het veel harder nodig lijken te hebben.
Eenmaal in Cat Cat komt de zon door en wordt het warmer. Eigenlijk is dit dorp één lange winkelstraat, omgeven door een gigantisch woud van bamboe. Als kers op de taart een een waterval en dan de trap op tot waar een kluitje brommerrijders staat te wachten op de vermoeide reiziger. Dan wil je nu toch wel met mijn brommer omhoog naar Sa Pa?
Even onderhandelen en oké, rijdt mij maar omhoog. Ik ben een beetje lui geworden hier in Vietnam. We lassen een bezoek aan Mi Chai in, een veel armoediger dorp. Varkens en kleine kinderen lopen hier genoeg, ook liggen er rondom het dorp terrassen waarop van alles en nog wat wordt verbouwt. Deze toeriste voelt zich niet welkom hier en gaat er met gezwinde spoed vandoor, terug naar Sa Pa voor een biertje en een vroeg diner om de trein naar Hanoi te nemen. Dit verslag is vanuit het restaurant geschreven, waar ik heerlijk heb gegeten.
Met een busje naar beneden, super dichte mist. Ik leg mijn lot blind in de handen van de chauffeur en sluit de ogen. Zo nu en dan even gluren en na een kwartier zijn we voldoende gedaald, mist hangt boven ons en het zicht is prima.
De bijrijder voorin en het meisje achter mij zijn om beurten aan het bellen. Hoe komt het toch dat we allemaal als we in het microfoontje van de telefoon praten het volume op maximaal zetten?
Ik ben overigens blij uit deze omgeving te vertrekken. Het is mooi, maar dat zijn meer plekken in Vietnam. maar de vervoerders hier maken er een een potje van. Net in het hotel een boven normale prijs betaald voor een treinticket en het busvervoer. Proberen ze als we Lao Cai binnen rijden me in de bus weer 250 000 VND te laten betalen. Nee hoor, de bus heb ik in het hotel al betaald. Dat was voor de trein. proberen ze nog, maar dan is de poging gestrand en zetten ze me gewoon voor het station af.
Daar haal ik mijn ticket op en verrassend genoeg staat daarop dat hij 000.000 VND heeft gekost. Dat reserveringsburo verdient er lekker aan als de treinen uitverkocht raken, gooien ze de prijzen omhoog volgens de receptionist in het hotel en als ik dit zie wil ik dat wel geloven.
Snap alleen niet dat ze dan geen zaken doen met een ander buro, er zijn er volgens mij genoeg.
Vandaag ook de eerste om snoep en geld bedelende kinderen tegen gekomen. Veel te veel toeristen hier, die ze dit gedrag leren door voor Zwarte Piet te spelen en snoep in de rondte te strooien.
Met een colaatje in een hotel tegenover het station van Lao Cai genoeg bereik voor deze toevoeging. Straks weer lekker proberen te slapen in de trein. Morgen nog 1 dag Hanoi en dan zit het er op en gaan twee vliegtuigen me weer naar Schiphol brengen.
06.00 uur Room with a view, maar het zit potdicht. Reden genoeg om nog even terug te kruipen.
De bewolking is behoorlijk hardnekkig, maar na het ontbijt trek ik de stoute wandelschoenen aan en wandel naar Cat Cat. !/2 uurtje bergaf, omringd door vrouwen die van alles willen verkopen en mannen op brommertjes die mijn terugweg graag willen vastleggen op hun brommer. Sorry lui, wie me nu met rust laat, maakt later kans op mijn klandizie. En het helpt.
Om een dorp te bezoeken moet entree betaald worden. 40.000 VND voor Cat Cat en later 20.000 VND voor Mi Chau, terwijl die laatsten het veel harder nodig lijken te hebben.
Eenmaal in Cat Cat komt de zon door en wordt het warmer. Eigenlijk is dit dorp één lange winkelstraat, omgeven door een gigantisch woud van bamboe. Als kers op de taart een een waterval en dan de trap op tot waar een kluitje brommerrijders staat te wachten op de vermoeide reiziger. Dan wil je nu toch wel met mijn brommer omhoog naar Sa Pa?
Even onderhandelen en oké, rijdt mij maar omhoog. Ik ben een beetje lui geworden hier in Vietnam. We lassen een bezoek aan Mi Chai in, een veel armoediger dorp. Varkens en kleine kinderen lopen hier genoeg, ook liggen er rondom het dorp terrassen waarop van alles en nog wat wordt verbouwt. Deze toeriste voelt zich niet welkom hier en gaat er met gezwinde spoed vandoor, terug naar Sa Pa voor een biertje en een vroeg diner om de trein naar Hanoi te nemen. Dit verslag is vanuit het restaurant geschreven, waar ik heerlijk heb gegeten.
Met een busje naar beneden, super dichte mist. Ik leg mijn lot blind in de handen van de chauffeur en sluit de ogen. Zo nu en dan even gluren en na een kwartier zijn we voldoende gedaald, mist hangt boven ons en het zicht is prima.
De bijrijder voorin en het meisje achter mij zijn om beurten aan het bellen. Hoe komt het toch dat we allemaal als we in het microfoontje van de telefoon praten het volume op maximaal zetten?
Ik ben overigens blij uit deze omgeving te vertrekken. Het is mooi, maar dat zijn meer plekken in Vietnam. maar de vervoerders hier maken er een een potje van. Net in het hotel een boven normale prijs betaald voor een treinticket en het busvervoer. Proberen ze als we Lao Cai binnen rijden me in de bus weer 250 000 VND te laten betalen. Nee hoor, de bus heb ik in het hotel al betaald. Dat was voor de trein. proberen ze nog, maar dan is de poging gestrand en zetten ze me gewoon voor het station af.
Daar haal ik mijn ticket op en verrassend genoeg staat daarop dat hij 000.000 VND heeft gekost. Dat reserveringsburo verdient er lekker aan als de treinen uitverkocht raken, gooien ze de prijzen omhoog volgens de receptionist in het hotel en als ik dit zie wil ik dat wel geloven.
Snap alleen niet dat ze dan geen zaken doen met een ander buro, er zijn er volgens mij genoeg.
Vandaag ook de eerste om snoep en geld bedelende kinderen tegen gekomen. Veel te veel toeristen hier, die ze dit gedrag leren door voor Zwarte Piet te spelen en snoep in de rondte te strooien.
Met een colaatje in een hotel tegenover het station van Lao Cai genoeg bereik voor deze toevoeging. Straks weer lekker proberen te slapen in de trein. Morgen nog 1 dag Hanoi en dan zit het er op en gaan twee vliegtuigen me weer naar Schiphol brengen.
-
19 November 2012 - 14:29
Simone R:
Hoi Conny,
Nou bij ons is het ook mistig dus dan ben je alvast wat gewend, hier is er ook vorst bij. Jammer hé van die toeristen die er bedelkindjes van maken, het wordt er zo niet leuker op. Wat gemeen dat ze zo sjoemelen met de prijzen maar ja jij bent de wandelende portemonee. Conny geniet nog van je laatste dagen. We zullen je verslagen gaan missen. Goede reis terug en ik zie je snel. Groetjes Simone -
20 November 2012 - 09:34
Nanda:
Hej Con, nou je komt alweer in de buurt van ons, de reiziger komt weer thuis.
Voor je volgende reis heb ik eventueel wel een puchje in de aanbieding en daar hoef je niets voor te betalen.
Geniet er nog even van en het dichte weer van gister zet zich alweer om in lichter weer. Tot gauw!!!!. -
20 November 2012 - 11:55
Irene:
Ohw dan is het toch wel weer snel om! Veel plezier in Hanoi, daar is het in ieder geval leuk en ik zal voor je duimen dat het daar nog eventjes lekker warm is. We gaan maar snel een keertje afspreken om alle avonturen nog eens door te nemen! Groeten van Irene -
20 November 2012 - 12:20
Conny Verdult:
Irene doen we
Nanda een puchje? leuk
Simone zal ik dan op het werk ook maar verslagjes gaan schrijven?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
