Halong Bay en Bai Tu Long Bay
Door: Conny
Blijf op de hoogte en volg Conny
08 Oktober 2012 | Vietnam, Ðảo Cát Bà
Zondag 6 en maandag 7 oktober,
De dag begint grijs, na een onstuimige nacht met hevige hoosbuien, waarvan ik overigens niets anders heb gemerkt dan dat de straten ’s morgens nat zijn. Tegen achten staan we klaar met onze tasjes. De rugzakken blijven achter in het hotel. Aan boord van de tamelijk grote boot ontmoeten wij de 7 medepassagiers. Van vertrekken komt vooralsnog niets. Dat gebeurt pas als er een giga bui losbarst en we met z’n allen naar beneden vluchten. Het is overigens een boot met motor. Hij heeft wel masten, maar als er al een zeil aan boord is, hebben ze dat goed verstopt..
Daar zitten we dan, triest door de ramen te koekeloeren, maar het duurt gelukkig niet de hele ochtend. De golven zien er niet hoog uit, maar om te beginnen deint ons scheepje flink en gelukkig wordt ook dat later minder. Op het water is het druk met vissersboten, groot en klein en later zien we vele drijvende viskwekerijen tussen de karstbergen. Bij een boot halen we nog een Duits sprekend stel op, waarmee we compleet zijn. Terwijl we genieten van het uitzicht kan het grote aftasten beginnen. Wie is wie en welke nationaliteit heb je. Ken ik het land en/of de streek waar je vandaan komt en ken jij Nederland? Dan volgt bijna standaard , hoelang duurt je reis en welke landen doe je aan. Claire, een jonge Française, die in juli vertrokken is, wil met de Kerst thuis zijn, maar voor Sacha , uit New Zeeland is er geen einddatum in zicht, ze hoopt een jaar of twee toe te kunnen met haar centjes. De Tsjech, Michael voelt zich bijna schuldig dat zijn reis gewoon een drie weekse vakantie is. En Irene wordt weer eens met haar neus op het feit gedrukt dat ik 2x zo lang weg mag blijven als zij, grrrrr. . Wij zijn degene die de tweedaagse trip hebben geboekt. Verder zijn er nog de Ierse Ann, een op zichzelf zijnde Spanjaard, die geen Engels spreekt en een stel uit Duitsland. De schipper en zijn scheepsmaat Bé en Mi o.i.d. gaan zorgen dat wij maandag veilig, een hoop indrukken rijker en goed gevoed weer in Cat Ba Town aan land gaan.
Ondertussen bezoeken we grotten, lopend en in de kajak. Gaan we zwemmen bij Monkey Island, waar de apen bier lusten en achter ons blikje aanzitten. Dacht het niet vriend, maar een beetje eng zijn ze wel. Een zooitje stomme toeristen zitten ze gewoon dingen te voeren en daarna schreeuwen als ze er met hun handdoek vandoor gaan. Leuk hoor aapjes voeren, maar wij weten nu wel waarom ze zo agressief zijn. Ze zijn vast de eerste niet.
Irene heeft nog nooit in een kajak gezeten, maar blijkt een natuurtalent. We varen als tweede een grot in die niet zo ver doorloopt. De mensen voor ons draaien al, wij willen dat ook wel, maar horen, hallo hallo en worden aangevaren door een stel oudere giechelende Vietnamezen. We liggen een beetje vast, want na ons zijn nog een paar boten de grot binnen gevaren.
Uit de wirwar bevrijd gaan we via een doorgang naar een groot binnenmeer. We zoeken een uitgang, maar zijn echt totaal door bergen ingesloten. Terug door de gang onder de berg door. Terug gekomen bij het platform waar we zijn begonnen worden we nog even bijna overvaren door een schipper die een flinke boot wil aanleggen, hem in zijn achteruit zet en ons kennelijk niet ziet. Wij schreeuwen en ik tegen Irene, achteruit, achteruit, want de schipper hoorde on duidelijk niet en dus moesten wij zelf ons vege lijf zien redden. Pfff. ook weer gelukt.
Bij de grot leidt een touw ons keurig via het steile pad naar de verkeerde kant van het eiland. Geen boot te bekennen. Oké, terug dus en aan de andere kant loopt ook een touw naar beneden. Dit keer wel naar de boot.
Als de 1 dags reizigers op een andere boot zijn overgestapt varen wij naar een viskweekplatform met een restaurant, waar meerdere boten aanleggen en de bemanningen na ons gevoed te hebben, fanatiek gaan zitten kaarten.
Irene en ik gaan er heen voor een koffie en op de terugweg donder ik nog even half van een trap in het donker. Ook daar kwam ik met de schrik vrij.
Zo ook de schipper of bootsmaat die op de herrie af kwam rennen, het scheen nogal een klap te hebben veroorzaakt.
Na een nacht in de luxe hut met douche en toilet verloopt dag twee een stuk rustiger dan dag één. we varen naar Bai Tu Long By. Gaan weer kajakken en zwemmen, bezoeken een door katten bewoont tempeltje. Ik verken zwemmend samen met Claire een paar grotjes en verder brengen we de dag luierend, lezend en schrijvend door.
De dag begint grijs, na een onstuimige nacht met hevige hoosbuien, waarvan ik overigens niets anders heb gemerkt dan dat de straten ’s morgens nat zijn. Tegen achten staan we klaar met onze tasjes. De rugzakken blijven achter in het hotel. Aan boord van de tamelijk grote boot ontmoeten wij de 7 medepassagiers. Van vertrekken komt vooralsnog niets. Dat gebeurt pas als er een giga bui losbarst en we met z’n allen naar beneden vluchten. Het is overigens een boot met motor. Hij heeft wel masten, maar als er al een zeil aan boord is, hebben ze dat goed verstopt..
Daar zitten we dan, triest door de ramen te koekeloeren, maar het duurt gelukkig niet de hele ochtend. De golven zien er niet hoog uit, maar om te beginnen deint ons scheepje flink en gelukkig wordt ook dat later minder. Op het water is het druk met vissersboten, groot en klein en later zien we vele drijvende viskwekerijen tussen de karstbergen. Bij een boot halen we nog een Duits sprekend stel op, waarmee we compleet zijn. Terwijl we genieten van het uitzicht kan het grote aftasten beginnen. Wie is wie en welke nationaliteit heb je. Ken ik het land en/of de streek waar je vandaan komt en ken jij Nederland? Dan volgt bijna standaard , hoelang duurt je reis en welke landen doe je aan. Claire, een jonge Française, die in juli vertrokken is, wil met de Kerst thuis zijn, maar voor Sacha , uit New Zeeland is er geen einddatum in zicht, ze hoopt een jaar of twee toe te kunnen met haar centjes. De Tsjech, Michael voelt zich bijna schuldig dat zijn reis gewoon een drie weekse vakantie is. En Irene wordt weer eens met haar neus op het feit gedrukt dat ik 2x zo lang weg mag blijven als zij, grrrrr. . Wij zijn degene die de tweedaagse trip hebben geboekt. Verder zijn er nog de Ierse Ann, een op zichzelf zijnde Spanjaard, die geen Engels spreekt en een stel uit Duitsland. De schipper en zijn scheepsmaat Bé en Mi o.i.d. gaan zorgen dat wij maandag veilig, een hoop indrukken rijker en goed gevoed weer in Cat Ba Town aan land gaan.
Ondertussen bezoeken we grotten, lopend en in de kajak. Gaan we zwemmen bij Monkey Island, waar de apen bier lusten en achter ons blikje aanzitten. Dacht het niet vriend, maar een beetje eng zijn ze wel. Een zooitje stomme toeristen zitten ze gewoon dingen te voeren en daarna schreeuwen als ze er met hun handdoek vandoor gaan. Leuk hoor aapjes voeren, maar wij weten nu wel waarom ze zo agressief zijn. Ze zijn vast de eerste niet.
Irene heeft nog nooit in een kajak gezeten, maar blijkt een natuurtalent. We varen als tweede een grot in die niet zo ver doorloopt. De mensen voor ons draaien al, wij willen dat ook wel, maar horen, hallo hallo en worden aangevaren door een stel oudere giechelende Vietnamezen. We liggen een beetje vast, want na ons zijn nog een paar boten de grot binnen gevaren.
Uit de wirwar bevrijd gaan we via een doorgang naar een groot binnenmeer. We zoeken een uitgang, maar zijn echt totaal door bergen ingesloten. Terug door de gang onder de berg door. Terug gekomen bij het platform waar we zijn begonnen worden we nog even bijna overvaren door een schipper die een flinke boot wil aanleggen, hem in zijn achteruit zet en ons kennelijk niet ziet. Wij schreeuwen en ik tegen Irene, achteruit, achteruit, want de schipper hoorde on duidelijk niet en dus moesten wij zelf ons vege lijf zien redden. Pfff. ook weer gelukt.
Bij de grot leidt een touw ons keurig via het steile pad naar de verkeerde kant van het eiland. Geen boot te bekennen. Oké, terug dus en aan de andere kant loopt ook een touw naar beneden. Dit keer wel naar de boot.
Als de 1 dags reizigers op een andere boot zijn overgestapt varen wij naar een viskweekplatform met een restaurant, waar meerdere boten aanleggen en de bemanningen na ons gevoed te hebben, fanatiek gaan zitten kaarten.
Irene en ik gaan er heen voor een koffie en op de terugweg donder ik nog even half van een trap in het donker. Ook daar kwam ik met de schrik vrij.
Zo ook de schipper of bootsmaat die op de herrie af kwam rennen, het scheen nogal een klap te hebben veroorzaakt.
Na een nacht in de luxe hut met douche en toilet verloopt dag twee een stuk rustiger dan dag één. we varen naar Bai Tu Long By. Gaan weer kajakken en zwemmen, bezoeken een door katten bewoont tempeltje. Ik verken zwemmend samen met Claire een paar grotjes en verder brengen we de dag luierend, lezend en schrijvend door.
-
08 Oktober 2012 - 07:56
Alma:
Kom je wel heelhuids terug? haha! -
08 Oktober 2012 - 08:37
Agnes:
Hoi Con, ik heb weer gezellig bij gelezen. Het klinkt als een echte Conny reis. Wij hebben inmiddels ook ons laatste avontuur achter de rug: de vloer in de huiskamer is gerenoveerd. Na een week op mijn werkkamer gekampeerd te hebben en op het mini-laptopje gewerkt te hebben is het fijn weer achter een normaal toetsenbord te zitten met een groot scherm. De vloer is overigens prachtig geworden en wij zijn dan ook heel blij met het resultaat. Veel plezier de komende week en tot het volgende bericht. -
08 Oktober 2012 - 09:19
Hanny:
Volgens mij heb je je engeltje weer mee op reis. -
08 Oktober 2012 - 09:25
Ammeliek:
Ik dacht al wanneer komen de mr(s) Bean acties in je verhalen tevoorschijn. Gelukt en weer genoeg voor deze reis denk ik zo. Mensen die jaren op reis gaan, wat een avontuur.... -
09 Oktober 2012 - 06:45
Emilie:
Jeetje meiden, komen jullie wel een beetje heelhuids weer thuis!!
Op naar het volgende avontuur.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
