dag 1 in Mumbai

13 maart zondag
Na het mandiën , ontbijt en het cadeautje-wat ik zelf nooit gekocht zou hebben, maar het idee telt. Bovendien draag ik de hoofddoek, ooit in Turkije na een logeerpartij gekregen, nog steeds al valt hij bijna uit elkaar. Ook die zou ik nooit hebben uitgezocht.
De meiden brengen me naar de lokale trein, moeten ook even zoeken, want reizen er zelf nooit mee. Toch gaat het een stuk sneller dan wanneer ik alleen was geweest. Uit de trein die aankomt hangen de mensen, maar alleen omdat ze haast hebben. Ik stap in de betrekkelijk rustige vrouwen coupé. Hiervan zijn er per trein 3, voor, achter en in het midden. Erg fijn als het vol komt en je staat ertussen. Gedurende de 3 kwartier die het kost om het centrum te bereiken, vult de trein zich aardig.
Het City Palace hotel tegenover het CST(station) genomen. Beetje duur ( €48,-/per nacht)voor het piepkleine kamertje, maar het ligt lekker centraal. En er is een liftboy, die de ouderwetse lift met hek en deur bedient, net als in de film.
Na een heerlijke douche en een veggie lunch bij de buren, gaan lopen langs de Colaba Causeway. Een toeristische straat met kraampjes vol hebbedingetjes die je als toerist geacht wordt te willen hebben. Ik ben natuurlijk weer op zoek naar een cybercafé, welke ik dus ook vond.
Door naar Sassoon dock. Eigenlijk alleen ’s morgens vroeg om een uur of 4 of 5 interressant, omdat dan de vissersboten binnen komen. Aangezien je er niet mag fotograferen, ga ik daar maar niet voor opstaan. Verder heb ik dat wel vaker gezien(Wat nou zus, blasé? Marijke ik hoor het je al zeggen.)
Het stinkt er zoals op elke visafslag, toch loop ik er een tijdje rond, om te kijken hoe de dames de vis die ze gedurende de dag hebben schoongemaakt laten wegen en in een vrachtwagen laden. De bakken zien er zwaar uit en hier doen ze niet aan ARBO verantwoord tillen. Kraaien en witte reigers genieten van de restjes. Mannen zijn bezig met het malen van enorme blokken ijs, die in bakken geschept naar een luik worden gereden. Wat daar achter zit blijft raden.
Een jongen en een meisje willen dat ik een foto van hem maak. Dat wil ik wel, maar dat kost 10 roepies, nee nee, geen geld. Foto wordt gemaakt is niet goed en ze willen 10 roepies. Dacht het niet, dag. Ze blijven me min of meer achtervolgen en om een foto vragen, ze vinden de omgedraaide handel wel grappig, ik ook en het helpt soms de vraag om geld te voorkomen.
Door naar de Afgaanse kerk , Anglikaans en dicht, maar er komt snel iemand aan met de sleutel. Eenvoudig en de hele wandeling eigenlijk niet waard.
Ik pak bus 103 naar Chowpattie beach om de zonsondergang te zien. Samen met honderden Mumbaianen. De waterkant staat vol en iedereen neemt foto’s van elkaar zoals ze met de voeten in het water staan. Ik denk om te bewijzen hoe dapper ze zijn dat ze in dit giftige water durven. Hoewel, kleine kinderen zwemmen erin. Ik zorg dat de voeten niet nat worden, hoewel dat even niet helemaal lukt tijdens het fotograferen.
Verder zijn er weer handbediende kermisattracties die prima lopen.
Een trommel en een groep mensen trekken mijn aandacht Ik ben getuige van een nare vorm van kinderarbeid. Kinderen , ook héle kleintjes doen acrobatische kunstjes met lichaam en ringen. Een meisje loopt hoog op een koord, daar blijf ik maar niet al te lang hangen.
Ook dieren worden niet gespaard. Een man en zijn zoontje gooien eenden aan een touwtje hoog in de lucht ver de zee in. Aanvankelijk denk ik dat het speelgoed eenden zijn, maar ze zwemmen terug en lopen het strand op. De man verzuipt er zowat eentje die misschien niet goed genoeg z’n best doet en ik kan het toch niet laten er wat van te zeggen.
In een andere hoek zijn etenskraampjes en zitten hele families op kleden te eten. Ik houd het bij een soort cornetto. Verpakt, maar wel een beetje zacht. Niet verstandig? Dat merk ik later wel.
Al met al een heel feestelijke zondag zo. Met bus 108 terug naar CST, waar het kleine meisje, 1 of 1 ½ dat met haar moeder naast me is komen zitten, zowat bij me op schoot kruipt, wel grappig eigenlijk. Ik praat gewoon Nederlands tegen haar en ze vindt me bere interessant.
Thali eten bij de buren en de dag is alweer om.