10 maartwelkom in de heksenketel die Varanasi heet

10 maart donderdag

Om ½ 6 word ik samen met 2 Japanse jongens opgehaald voor een boottochtje op de Ganges Een groepje wandelt met rinkelende belletjes en gezang naar de rivier. Wij zijn net pakketjes die van hand tot hand gaan. Als het met de auto niet verder kan, geeft de chauffeur ons over aan een man om ons naar de kade te brengen, waar we worden overgedragen aan een jongeman in een boot. Hij roeit ons over de rivier en probeert zo dicht mogelijk langs de kant te komen, want het is waanzinnig hoeveel bootjes er tegelijkertijd langs de ghats varen. Er zijn meer toeristen, blanken en Indiërs, dan mensen die doen waarvoor ze speciaal naar de Ganges komen: wassen, offeren, kleren wassen, zwemmen, zon aanbidden als hij opkomt, familieleden cremeren.
In eerste instantie vind ik het alleen maar raar, maar als we langs een crematie komen word ik triest en vraag ik me af wat ik hier kom doen en die stemming verlaat me voorlopig niet meer. De zonsopkomst boven de rivier is wel heel mooi. Terugkomend op de wal staat er een stoet bedelaars klaar, die hopen gebruik te maken van de stemming die vast bij meer mensen heerst. Aan mij hebben ze in deze gemoedstoestand een slechte., ik weet niet hoe snel ik er langs moet rennen.
Voorlopig voor mij genoeg drukte en gebedel, ik neem een autoriksja naar het kunst- en archeologie museum op het universiteitsterrein. Goede keuze, wat een rust, hoewel het museum niet geweldig is, maar wel een leuke afwisseling en zoals later blijkt weer een van mijn geluks treffertjes.
De eerste grote zaal waar ik binnen kom is op 2 beelden na leeg, een veelbelovend begin. Verder veel originelen van de schilderijtjes die men je overal probeert te verkopen. Originelen van de beelden in de diverse tempels. Verder is het redelijk duister, maar ik neem de tijd en zo nu en dan komt er iemand een licht aandoen als ze zien dat ik binnen ben. Een exhibitie over Alice Bonner, een Britse beeldhouwster die begin 1900 naar India ging en werd gegrepen door de oosterse tempelkunst is leuk. Hij is eerst gesloten, maar als ik daarover klaag, gaat hij toch open.
Ik eindig in de eerst lege zaal, maar die staat nu vol enorme doeken, waarvan een paar hele mooie. Een engels sprekende man loopt aanwijzingen gevend rond. Bent u de schilder? Vraag ik, want ze zijn niet gesigneerd. Ja hoor, aan de achterkant, maar goed dat je me erop wijst, daar moet ik nog wat mee.
Hij is een in Frankrijk wonende Duitser die in 3 reizen de Ganges van de bron tot het uitmonden in zee vastgelegd heeft in een flink aantal schilderijen. Hiervan reist een selectie van 23 werken India rond en later misschien Europa. Ik mag foto’s maken en krijg de verhalen van een aantal werken die ik erg mooi vind erbij. Hoeveel geluk kun je hebben.
Een riksja brengt me naar Assighat, de meest zuidelijke en leukste rituele plaats. Ik stop even in een internet café met 2 computers om wat met mijn foto’s te doen. Loop wat rond, neem een lunch bij een karretje, ziet er goed uit, wordt terplekke gebakken, maar als ik de doek zie waar mijn bordje mee wordt afgeveegd moet ik toch even slikken, maar tot nu toe geen problemen. En het was lekker.
Lopend via de boulevard van de ene wasplaats naar de andere gebeurt er van alles. Een leuke ontspannen manier om hier te zijn. Buffels baden, kinderen spelen cricket, mannen spelen kaart, een meisjes en haar oma doen de afwas, terwijl een zusje mij een bloemenmandje verkoopt om met een brandend kaarsje in de Ganges te zetten.
Jammer dat ik om ½ 6 met Klaas in het hotel heb afgesproken, want ik zou hier nog wel een tijdje willen rondlopen. Maar hup in een autoriksja naar het hotel. Waar Klaas helemaal niet blijkt te zijn. Ik heb wel een voicemail gekregen van een Indiaas nummer, maar die heb ik niet afgeluisterd, dat was hij dus.
Er gaat van allesfou t in onze communicatie, maar ik heb helemaal geen zin meer om nogmaals in zo’n bootje te gaan, het komt dus goed uit. Met een biertje en mijn laptop zit ik best in de bar, hoewel het er wel koud is. Om een uur of 9 doezel ik weer steeds even weg, dus ik ga naar boven, de uitnodiging van de 2 mannen aan de overkant om erbij te komen zitten moet ik afslaan.