11 maart 38 uur treinen
Door: connyopreis
Blijf op de hoogte en volg Conny
13 Maart 2011 | India, Bombay
11 maart vrijdag
Vroeg wakker, niet zo vreemd natuurlijk. Genoeg te doen, dus ik houd mezelf rustig bezig tot het tijd is om weg te gaan. Kom Klaas nog even tegen, zodat we erachter kunnen komen wat er fout is gegaan en dan met een tuktuk naar het station.
Volgens JHA de plaatselijke agent vertrek ik van perron 9. Gelukkig ben ik niet zo’n volgzaam schaap en ga ik het even checken in de hal. Mijn trein Vertrekt van spoor 4 en blijkt later volgens een omroep aan de andere kant van het perron van spoor 5 te gaan.
De tuktuk rijder wil me trouwens ver voor mijn doel afzetten. Kijk hier achter de muur is spoor 9 en daar verderop is de trap waarmee je er kan komen. Voor 2 rs. extra breng ik je erheen. Ben je helemaal gek geworden, je bent betaald om me bij het station af te zetten en niet 500 meter ervoor. Hij brengt me naar het station. 2 rs is ongeveer 3 cent, dus waar hebben we het over, maar het gaat om het idee.
Ik koop water, chocola en wat fruit voor onderweg en verwacht op de stations wat te kunnen kopen, maar dat valt vies tegen het eerste stuk. Eerst val ik over 2 roepies en later laat ik me een lunch aansmeren van 240 roepies, terwijl ik weet dat het veel teveel is en dan blijkt het ook nog niet om aan te zien. En de Pepsi is ineens en Thumbs up (plaatselijke cola)geworden. Ik wil er net aan beginnen als een jongetje komt bedelen. Ik geef hem mijn maaltijd mee, maar hij wil ook de cola, helaas jongen die houd ik zelf. Ik had hem nog niet geproefd anders had hij hem zo mogen hebben. Hij zal zich vast niet gerealiseerd hebben dat hij voor een kapitaal zat te eten. Dat maaltje had nooit meer dan 30 roepies mogen kosten. Zo loop je er soms met open ogen in.
Later biedt mijn buurvrouw mij een deel van haar lunch aan. Het aannemen wordt ten stelligste afgeraden, er zijn diverse verhalen bekent van mensen die zijn gedrogeerd en bij het wakker worden ontdekken dat al hun spullen weg zijn. Ze schept echter wat eten voor me op een bordje en legt er een paar broodjes bij. Weiger dat nou eens, verder eet ze het zelf ook, dus hoe fout kan dat gaan. Ik heb lekker gegeten en mijn spullen zijn er ’s morgens ook nog. Er spreekt maar 1 meisje engels, de moeder van een 3 maanden oude baby , waarmee opa, oma en overgroot moeder de hele tijd rondsjouwen. De oudere generatie, allemaal vrouwen van mijn leeftijd spreken het niet, jammer.
Tijdens de reis komt er regelmatig een jongen langs met een veger en een dweil. Dat kan echter niet verhinderen dat er een muis rondloopt en een soort kleine kakkerlakjes. Buiten komt er een vlak landschap voorbij en vele stationnetjes waar we allemaal stoppen, hoezo expresse trein. We staan meer stil dan we rijden. We lopen dan ook een flinke vertraging op.In dit hele treinstel 2AC zitten buiten mij geen buitenlanders, die zitten ws 3AC, net een klasse lager.
Buurvrouw gaat slapen en wil om ½ 8 het licht uit hebben. Ik heb een nachtlampje om bij te lezen dus vind het best, Om ½ 9 gaat bij mij het licht ook uit.
Vroeg wakker, niet zo vreemd natuurlijk. Genoeg te doen, dus ik houd mezelf rustig bezig tot het tijd is om weg te gaan. Kom Klaas nog even tegen, zodat we erachter kunnen komen wat er fout is gegaan en dan met een tuktuk naar het station.
Volgens JHA de plaatselijke agent vertrek ik van perron 9. Gelukkig ben ik niet zo’n volgzaam schaap en ga ik het even checken in de hal. Mijn trein Vertrekt van spoor 4 en blijkt later volgens een omroep aan de andere kant van het perron van spoor 5 te gaan.
De tuktuk rijder wil me trouwens ver voor mijn doel afzetten. Kijk hier achter de muur is spoor 9 en daar verderop is de trap waarmee je er kan komen. Voor 2 rs. extra breng ik je erheen. Ben je helemaal gek geworden, je bent betaald om me bij het station af te zetten en niet 500 meter ervoor. Hij brengt me naar het station. 2 rs is ongeveer 3 cent, dus waar hebben we het over, maar het gaat om het idee.
Ik koop water, chocola en wat fruit voor onderweg en verwacht op de stations wat te kunnen kopen, maar dat valt vies tegen het eerste stuk. Eerst val ik over 2 roepies en later laat ik me een lunch aansmeren van 240 roepies, terwijl ik weet dat het veel teveel is en dan blijkt het ook nog niet om aan te zien. En de Pepsi is ineens en Thumbs up (plaatselijke cola)geworden. Ik wil er net aan beginnen als een jongetje komt bedelen. Ik geef hem mijn maaltijd mee, maar hij wil ook de cola, helaas jongen die houd ik zelf. Ik had hem nog niet geproefd anders had hij hem zo mogen hebben. Hij zal zich vast niet gerealiseerd hebben dat hij voor een kapitaal zat te eten. Dat maaltje had nooit meer dan 30 roepies mogen kosten. Zo loop je er soms met open ogen in.
Later biedt mijn buurvrouw mij een deel van haar lunch aan. Het aannemen wordt ten stelligste afgeraden, er zijn diverse verhalen bekent van mensen die zijn gedrogeerd en bij het wakker worden ontdekken dat al hun spullen weg zijn. Ze schept echter wat eten voor me op een bordje en legt er een paar broodjes bij. Weiger dat nou eens, verder eet ze het zelf ook, dus hoe fout kan dat gaan. Ik heb lekker gegeten en mijn spullen zijn er ’s morgens ook nog. Er spreekt maar 1 meisje engels, de moeder van een 3 maanden oude baby , waarmee opa, oma en overgroot moeder de hele tijd rondsjouwen. De oudere generatie, allemaal vrouwen van mijn leeftijd spreken het niet, jammer.
Tijdens de reis komt er regelmatig een jongen langs met een veger en een dweil. Dat kan echter niet verhinderen dat er een muis rondloopt en een soort kleine kakkerlakjes. Buiten komt er een vlak landschap voorbij en vele stationnetjes waar we allemaal stoppen, hoezo expresse trein. We staan meer stil dan we rijden. We lopen dan ook een flinke vertraging op.In dit hele treinstel 2AC zitten buiten mij geen buitenlanders, die zitten ws 3AC, net een klasse lager.
Buurvrouw gaat slapen en wil om ½ 8 het licht uit hebben. Ik heb een nachtlampje om bij te lezen dus vind het best, Om ½ 9 gaat bij mij het licht ook uit.
-
13 Maart 2011 - 09:44
Agnes:
Hoi Con, ik kreeg vanmorgen deze boodschap in mijn email:
" Reizen is naar jezelf kijken tegen een andere achtergrond".
Ik vind hem erg mooi!
Groetjes Agnes -
13 Maart 2011 - 10:00
Conny Verdult:
heb je helemaal gelijk in Ag dat heb ik ook vaker gedacht, alleen nooit zo mooi verwoord. groetjes Conny -
13 Maart 2011 - 10:03
Marijke:
Dat zijn nu weer echt conny verhalen. Vol toevalligheden en gelukjes, als in gepakte schilderijen en gastvrije mensen.
Maar dat Ganges vehaal en die beestjes, brrrrrrrrrrrrrrrrr -
13 Maart 2011 - 16:43
Simone:
Hé Conny,
Ik kom net uit de trein van Amsterdam zonder beestjes en maar 25 min. maar volgens mij zie jij veel meer. Ik snap niet wat jij nog bij ons doet, je kan beter reisboeken schrijven zo beeldend. Groetjes Simone -
13 Maart 2011 - 19:24
Ammelieke:
daar zijn de lange verhalen weer -
08 April 2011 - 09:30
Jolene:
Jammer hè al die horrorverhalen die je altijd maar hoort en die toch maken dat je uiterst vriendelijke mensen eerst met argwaan bekijkt. Tuurlijk is het goed om op te letten maar een beetje meer gezond verstand (ze eet het zelf ook!) zou volgens mij al een deel van die verhalen voorkomen en ervoor zorgen dat men meer ontspannen kan genieten.
Wij hebben 3 weken in Vietnam afgewacht wanneer we nou eens opgelicht/afgezet/onvriendelijk benaderd zouden worden want IEDEREEN zei dat die we tegenkwamen en er is dus niks gebeurd en men was uitermate vriendelijk!!!
Wat voel je je dan stom achteraf (schuldig zelfs)
Anyhow, ik lees lekker verder:)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
