Comayagua

6 en 7 november

Copa airlines brengt ons met een tussenstop in San José in 2x een uur naar Tegucigalpa,de hoofdstad van Honduras. Aangezien deze de twijfelachtige eer geniet de gevaarlijkste stad van Midden Amerika te zijn, hopen wij vanaf het vliegveld direkt naar Comayagua te kunnen.
Kennelijk hebben meer mensen dit idee, want tegenover het vliegveld gaat om 1/2 2 een bus naar deze voormalige hoofdstad.
Een jongeman bij de informatiebalie heeft hemel en aarde bewogen om voor ons de juiste info te achterhalen. wij blij,want 2 uurtjes later kunnen we op zoek naar een hotel. Het Norimax Colonial dat we hebben uitgezocht blijkt op 10 minuten lopen van het busstation.
De kamer ziet er redelijk uit, dus we besluiten hier te blijven. Op de vraag of de douche warm water levert, volgt een geschokte blik. Hoe kan ik het vragen, natuurlijk niet.
Later blijkt uit de wastafelkraan al helemaal geen water te komen.
Eindelijk kunnen de kleren en warme schoenen waarin we al 2 dagen reizen verwisseld worden door iets schoons en luchtigers.
We gaan naar het centrale plein met kathedraal en andere koloniale gebouwen.
Het uitzicht vanaf de klokketoren is prachtig. In elk opening hangt een klok, waarmee een jongeman een concertje geeft, waar hij een hele vertoning van maakt. Grappig.
Als we op Ricardo's terras lekker zitten te eten rennen en springen 5 jongens op stelten over het plein. Vermaak genoeg, er loopt van alles rond en wij worden vriendelijk bekeken en toegelachen.
Het is inmiddels tegen achten, dus we gaan maar eens terug naar hotel en lopen de verkeerde kant op. Door de traliedeur van een net gesloten winkel vragen we 2 dames de weg. 0, dat is 7 blokken terug, maar jullie gaan dat toch niet lopen. De jongste maakt' n gebaar als in; je wordt door je hoofd geschoten.
De dames regelen een taxi voor ons en voor € 2 worden we veilig voor ons hotel afgezet.