Makassar

Makassar heeft de toerist niet heel veel te bieden,  dus dat ik na een koffie en een douche om half 8 klaar sta om de stad in te gaan is wel een beetje gek. Ik ga nog een uurtje slapen.
Het bed is gelukkig goed in dit hotel waar het raam niet dicht kan en de wastafel geen afvoer heeft. Nou komt er niet veel water uit de kraan, dus een afvoerpijp wordt misschien als overbodige luxe gezien.
Eenmaal op straat eerst een ander hotel zoeken en vinden voor morgen. Het Celebes  is slechts een fractie duurder, maar stukken beter. Hoewel de eerste de luxe room die ze me laten zien geen raam heeft. Hoe luxe is dat.
Tijd om de toerist uit te gaan hangen. Fort Rotterdam, waar ik even het gevoel krijg op Curaçao te zijn. Dan in een becak, (wat een fout gevoel dat die oude man me daarheen moet fietsen) naar de oude haven, waar natuurlijk altijd wat gebeurt.  Het is een gesjouw van jewelste om die oude schepen te laden, maar wat je toch met een scheepslading zaagsel moet?
En lopend terug, waar het, als je maar kleine straatjes in loopt ook al snel feest is. De halve straat staat om me heen als ik een koud drankje proef dat me net is aangeboden. Als een nieuw aangekomene een vraag stelt die ik al heb beantwoord, hoor ik dit in  koor terug, zo grappig. Met een vrolijk bye bye en uitgeleide gedaan door een paar meisjes vervolg ik mijn tocht. Op zoek naar Chinatown.
Als ik het opgeef en in een mikrolet naar de hoofdstraat stap, rijden we binnen no time langs een Chinese tempel. 'Stop'. Ik eruit en lopend verder. Chinatown is niet helemaal wat ik er van verwacht,  jammer dan.
Ik eindig ouderwets schrijvend in mijn schrift  aan het water, wachtend op het ondergaan van de zon achter Kayangan Island. Samen met groepen lokale jongeren.