Maar weer eens rondje om

Vandaag draai ik de boel maar eens om. Eerst wandel ik naar het volgens Ferdinant mooiste dorp van het eiland en hij heeft helemaal gelijk. Het is een stukje weg, maar de huizen zijn aan de andere kant van het eiland ruimtelijk om de heuveltop heen gebouwd. Het maakt een welvarende indruk.
Ook hier een grote kerk en het is de eerste die ik open tref. Er zijn wat mannen aan het werk. 
Het tweede huis van het dorp is een winkeltje en als ik dorstig informeer of ze koude cola heeft, legt Ute  snel 2 flesjes in de koelkast (mooi voor de terugweg)en ik doe het voorlopig met de superzoete synthetische limonade die ze tussen de ijsblokken wel koel heeft liggen.
Twee vrouwen, of eigenlijk een vrouw en een meisje doen de was bij een put in het bos, waaruit ze tamelijk troebel water naar boven trekken. Horen ze bij de brommer die boven staat, of bij het allerlaatste huisje aan de rand van het mangrove bos? Een jongeman loopt planken sjouwend af en aan het mangrove in. Een druk baasje, gezien de bijna af staat van de boot die er voor zijn huisje ligt.
Mijn tocht naar het vrije zicht op de Manado Tua loopt vast in dit mangrove bos,  waar een leger aan krabbetjes hun gaten induiken als ik aan kom stampen over het zwarte zand.
De berg is sowieso niet goed te zien door de vuile,  van roetdeeltjes vergeven lucht die hier hangt sinds de wind vanaf Kalimantan komt. Laat de regen maar snel komen, dan klaart het hier wel op.
Ik loop weer terug en sla de weg in naar het Bunaken Island Resort waar ik mijn spullen in het restaurant achterlaat en een uurtje ga snorkelen.
Ik moet eerst vijfhonderd meter zwemmen, maar dan kom ik bij het punt waar het rif als een enorme muur de diepte ingaat. Blij dat ik geen omgekeerde hoogtevree heb, want dan zou ik gek worden.
Maar de kleuren van de vele verschillende  soorten koralen zijn prachtig. Ik heb de onderwatercamera niet bij, dus "gelukkig" zie ik de schildpadden, die hier in grote getale zouden moeten zijn en waarom ik hier stiekemweg ben, niet. Vissen zijn er gelukkig genoeg en het koraal is echt geweldig. Op twee stukken na die er uitzien of er een bom is afgegeaan, of dat er een aardverschuiving  heeft plaatsgevonden.
Ik hoor later dat sterke stromingen en grote golven daar schuldig aan zijn en het dus niet direct door mensen is veroorzaakt.
Een noodlesoepje voor de lunch en dan ga ik toch proberen het verloren gegane pad te vinden. En verdraaid, na enig zoek- en speurwerk over smalle bospaadjes en een detour  door de drooggevallen mangroven vind ik restanten van een verhard pad. Bingo en nu door naar het resort om uit te rusten van deze wandeling van 16 km.
De ronde is gemaakt, morgen trek ik verder.
Plaatsen duurde even bij gebrek aan Internet.

https://www.dropbox.com/sh/x3fqs34g3tqq4h8/AACeQ6ziDSqdxRPSg4uU7tHxa?dl=0