Naar Bunaken

De boot gaat om 2 uur, dus heb ik alle tijd om de twee highlights van Manado te bezoeken. Zoals daar zijn het museum over de stammen van Noord Sulawesi en de oudste, mooi gerestaureerde Boeddhistische tempel van Oost Indonesië .  En dan moet ik mezelf als  highlight  natuurlijk niet vergeten. Als ik opzij ga staan om de weg vrij te maken voor de volgers van een begrafenisstoet, vinden een paar vrouwen het belangrijker met mij op de foto te gaan, dan om achter de kist aan te lopen. Die is lang en breed de hoek om  voor met drie telefoons foto's zijn gemaakt en dan wil ik er natuurlijk ook één.  
Terugwandelend naar het guesthouse doe ik me op een terrasje tegoed aan typisch Indonesische gerechten, klappertaart en zuurzakjuice.  Het zuurzaksap is anders dan de naam doet vermoeden mierzoet, maar ijskoud en dus prima te drinken. 

De straten van Manado zijn breed, toch loopt de taxi op weg naar de haven vast in het verkeer, veelal blauwe bemo's waar het van wemelt.
Ik word bij de poort ( een gat in de golfplaten omheining) aan het water afgezet. Een man zegt 'public boat, volg mij' en begint met een noodvaart  door de smalle paden van een soort markt te rennen. Het lukt me maar net om er met mijn tas op wieltjes geen tenen af te rijden. Maar in mijn poging om dat te voorkomen gaat er wel met een hoop kabaal een blikken emmer met hardplastic stokken om. Dat trekt gelukkig een hoop bekijks. Ik weet niet hoe snel ik de boel weer in het gerede moet brengen.
Ik word twee keer overgedragen aan een andere man en kom uiteindelijk op de juiste boot terecht. Wat uiteindelijk meer een vrachtboot dan een ferry blijkt. En alle vracht wordt op de nek van een paar mannen, via een trap over een smalle, aangevreten loopplank binnengedragen.
Twee uur vertrekken is wat optimistisch, dat wordt 10 over 3.
Op de voorplecht loodst een man met handgebaren de schipper, die achter in de boot niets ziet, om een voor ons onzichtbare zandbank.

Een uurtje varen en dan liggen we voor  Bunaken. Een paar mannen werken heel hard om de boot zo dicht mogelijk bij het strand te krijgen, zodat we maar tot de kuiten in het water hoeven. En al die vracht...............!

De tocht over het eiland gaat in een achter een motor gemonteerde bak. Twee planken erin en de vier toeristen die aan boord waren kunnen zitten. We vinden het tochtje redelijk avontuurlijk zullen we maar zeggen.
Bij Cakalang resort heb ik mijn bestemming bereikt evenals de motor. Nog een klein stukje lopen lui.
Met koffie en boterzachte nog warme cake word ik welkom geheten op het resort van de Javaanse Julia en Nederlandse Ferdinant. In de ruime bungalow ga ik het wel een paar dagen uithouden en als het eten van vanavond exemplarisch is, ga ik hier voorlopig niet meer weg.
Ja en als het dan ook nog gezellig wordt met gitaar en zang........
Luitjes tot over een hele tijd.

https://www.dropbox.com/sh/1xdu3ewmxaeujny/AADd941MDMmEtSgBz1KQVbc9a?dl=0