Narmada, Pura Suranadi enzo

De dag begint zoals gewoonlijk vroeg. Voor zevenen zit ik met een bakkie koffie op het terras. Het plan voor vandaag staat in de steigers, alleen nog wat details toevoegen.
We nemen een bemo voor de 3,5 km  naar het busstation, vanwaar we een bemo naar De lusttuinen van Narmada willen nemen. Nee hoor, de eerste bemo chauffeur beslist anders. Die wil ons er voor een schappelijk bedrag heen brengen. Prachtige plek, waar in 1805 de Radja, toen hij te oud werd om de Rinjani  te beklimmen, een replica van de vulkaan en zijn kratermeren liet bouwen. Zodat hij toch aan zijn geloofsverplichtingen ( het beklimmen van de Rinjani )kon voldoen. We lopen rond de kunstmatige meren en de tempel, die wij als niet gelovigen niet mogen betreden. In het publieke zwembad in het centrum zijn militairen bezig met een halfslachtige training. We kunnen het van bovenaf prima bekijken. Nou, de oorlog zul je er niet mee winnen, maar grappig is het wel.
Via de achteringang en een vreemd soort trap komen we terecht in de rijstvelden en het dorp dat achter de tuinen ligt.  We komen terecht bij een familiebedrijf dat wierrookstokjes maakt. Heel wat efficiënter dan ze in Vietnam doen. We krijgen wat fruit, er worden over en weer selfies  gemaakt en er wordt vooral veel gelachen.
Een man laat zien hoe hij een mango uit een boom slaat, bied hem aan, maar neemt hem net zo makkelijk weer terug.
We gaan weer naar het park, om bij het vrouwtje waar we cola hebben gekocht aan de gado gado te gaan. Hij is lekker.
De volgende bemo brengt ons naar Suranadi, een dorp waar we een tempel en een botanische tuin hopen te vinden. De tempel is belangrijk, Irene met haar super degelijke jurk moet een sarong om en ik mag met lange broek en blote armen gewoon naar binnen. Irene bromt en de man achter de balie blijkt Nederlands te verstaan, oeps.
Hij laat de heilige bronnen zien, legt een paar dingen uit en dan is het tijd om naar het bos te gaan.
We gaan binnen via het plaatselijke  badhuis, zoeken en vinden een pad en hebben een heerljjke wandeling naar een enorme boom en naar een bron, waar dan midden in het bos weer een tempeltje blijkt te zijn.  Dit alles gadegeslagen door een zooitje aapjes.
We wandelen via de officiële ingang naar buiten een tropische regenbui in.
Gelukkig kunnen we schuilen en tegelijkertijd iets drinken.
We sluiten de dag af bij de tempel van Lingsar,  die ons, als belangrijkste tempel voor alle geloven een beetje tegenvalt.
De plaatselijke gids verbruit het bij mij een beetje als hij, nadat hij Irene uitgebreid heeft voorgedaan hoe ze zich met heilig water moet besprenkelen om voor altijd jong te blijven. Verder gaat met de rondleiding.  He Hallo,  dat wil ik ook wel hoor. Een beetje laat misschien, maar een beetje jeugdigheid kan geen kwaad.
Aan het eind van de tempel tour doen we een rondje door zijn dorp en eindigen met een kop thee in zijn huis. We worden voorgesteld  aan de buren en maken zijn zoontje van anderhalf vreselijk aan het huilen door hem 50.000 roepies te geven en dan zijn vader mee te nemen, die ons aan de rand van het dorp moet  brengen voor een bemo naar huis.  Hebben we nou zijn vader gekocht?

Foto's later bij de  reacties